Categorie archieven: Duitsland

2021, Duitsland

Traben-Trarbach, Bernkastel-Kues, Trier

Een reactie plaatsen

Vandaag moesten we alweer vertrekken uit ons appartement, maar we hadden besloten om er nog een dagje aan vast te plakken. We zouden nog een overnachting in Trier doen. Vandaag zouden we met een tussen stop in Traben-Trarbach en in Bernkastel-Kues naar Trier rijden. Daar zouden we overnachten en dan zouden we de dinsdag nog een dagje in Trier rondkijken voordat we weer naar huis zouden rijden. Eerst was het plan om daar wat langer te blijven, maar vanaf dinsdag later op de middag zou het slechter weer worden, dus besloten we dat het maar 1 nachtje zou worden en dan zouden we thuis in Nederland wel verder kijken of we nog ergens heen zouden gaan. ‘S ochtends toen we opstonden was er buiten dichte mist en hebben we maar rustig aan gedaan tot het wat opgetrokken was. Toen we om 10 uur wegreden was het nog niet helemaal weg, maar gelukkig kwam al vrij snel de zon te voorschijn en verdween de mist.


Eerst naar Traben-Trarbach. Deze stad heeft een aantal bezienswaardigheden die ontworpen zijn door de Berlijnse architect Bruno Möhring. Hij begon in 1899 met de stadspoort Brückentor. Deze poort lijkt op een klein kasteel en staat bij de brug over de Moezel die de stadjes Traben en Trarbach met elkaar verbindt. Ook van zijn hand zijn het Jugendstilhotel Bellevue, het belle époque stadhuis Alter Bahnhof. Er schijnt ook een rondleiding te zijn waarbij je Traben-Trarbach verkent en langs al Möhrings bouwwerken loopt.

Hierna naar Bernkastel-Kues. Dit zijn ook twee steden die door middel van een brug over de moezel met elkaar verbonden zijn. Vooral Bernkastel is erg populair bij de toeristen. Bernkastel heeft een oud stadscentrum en een middeleeuws marktplein waar ruim 400 jaar oude vakwerkhuizen staan. Kues is wat groter en moderner. Op het marktplein staat ook een fontein uit 1606, de Michaelsbrunnen. Hierbij staat een beeld van de Heilige Michael, die ook bekend stond als de drakendoder. Onder aan zijn voeten ligt een verslagen draak, dat stond vroeger symbool voor de duivel. Hier konden we wel even wat tijd doorbrengen, maar toen we een terrasje wilden pakken om wat te drinken en te eten kostte dat door de drukte toch wat moeite, maar met wat geduld en even wachten toch nog een leuk plekje kunnen vinden. We zijn daarna toch ook nog maar even aan de overkant in Kues wezen kijken, maar daar waren we veel sneller uitgekeken, dus weer in de auto gestapt op weg naar Trier.

Onderweg naar Trier kwamen we nog langs een lief klein huisje waar we eventueel wel zouden willen wonen.

In Trier hadden we een appartement met parkeerplaats op ongeveer een km van het centrum geboekt. We hadden een tijd afgesproken en toen we daar aankwamen stond de gastvrouw al op ons te wachten ons de sleutel te overhandigen en de parkeerplaats aan te wijzen. Zeg eigenlijk maar parkeerplaatsje, want wat een klein en smal plekje was dat. Je moet daar zeker geen grote auto neerzetten. Zelfs met onze Citroën C4 Cactus koste het moeite. Gelukkig zouden we de auto daar toch laten staan en Trier gewoon al wandelend verkennen zodat we dat niet vaker hoefden te doen. We hadden nog wel wat tijd voordat we gingen eten en besloten om vandaag ook al wat van Trier te verkennen.
Trier is de oudste stad van Duitsland en is al in de 4e eeuw voor Christus gesticht. Er zijn hier nog veel Romeinse bezienswaardigheden te zien zoals de Dom van Trier, Het amfitheater, de Basilica van Constantijn. De Porta Nigra (de zwarte poort), die ook de lijst staat van Unesco werelderfgoed, is wel de bekendste. Deze poort stamt uit 170 n. Christus. Het was vandaag weer een ontzettende lekkere dag en we hebben nog vrij lang rondgelopen in Trier totdat het ging schemeren. Toen hebben we lekker gegeten waarna we na nog een korte wandeling terug naar het appartement zijn gegaan.

De volgende dag hadden we al redelijk vroeg afgesproken om de sleutel weer in te leveren. We hadden ook afgesproken dat we de auto tot ’s middags in de garage konden laten staan zodat we nog wat in Trier konden rondlopen. Omdat we het meeste gisteren al gezien hadden hoefde dit niet al te lang te duren. We hebben nog een stukje langs de moezel gelopen, langs de Romeinse brug en nog even de stad in geweest. Toen besloten we rond 14.00 uur weer af te reizen richting Middelburg zodat we overal voor de verkeersdrukte voorbij zouden zijn. Met een kleine tussenstop verliep de terugreis zeer voorspoedig en waren we rond 18.00 uur weer thuis. Vakantie is heel leuk, maar slapen in je eigen bedje is ook altijd wel lekker.

2021, Duitsland

Nog een dagje Koblenz

Een reactie plaatsen

Vandaag was onze voorlaatste dag in Lahnstein auf der Höhe voordat we richting Trier zouden gaan. We hadden niet veel zin meer om nog ver te gaan rijden en besloten nog een dagje Koblenz te doen, nog wat dingen goed bekijken en eventueel wat te winkelen. Het was mooi weer dus besloten we de Auto aan onze kant van de Rijn neer te zetten en de rest te lopen. In het centrum kwamen we erachter dat hier de winkels dus niet standaard op zondag open zijn, dus van winkelen zou niet veel komen. (vond ik helemaal niet erg) Daarom maar gewoon wat in Koblenz rondgekeken, lekker wat terrasjes gepakt, en ook nog even aan de overkant van de Rijn in Koblenz Ehrenbreitstein wezen kijken. Hier staat het huis van de moeder van Beethoven wat nu een museum is. Voor de rest valt er niet zoveel te zien. Je hebt er natuurlijk de Fort Ehrenbreitstein, maar daar waren we dinsdag al geweest met de kabelbaan vanuit Koblenz. Het was dus weer een rustig dagje. Op de terugweg nog wat gegeten in Lahnstein en daarna terug naar het appartement.

2021, Duitsland

Loreley, Sankt Goar en Boppard

Een reactie plaatsen

Vandaag zou het ’s ochtends nog een beetje bewolkt zijn, maar daarna zou de zon weer te voorschijn komen en de zou een mooie dag worden. We hadden besloten om vandaag naar de beroemde Loreley te gaan en daarna nog wat andere stadjes te bezoeken.
De Loreley is een 132 m. hoge rots langs de Rijn in de buurt van Sankt-Goarhausen. Je hebt er een prachtig uitzicht op Sankt-Goarhausen met de Burcht Katz en op Sankt-Goar met Burcht Rheinfels, en trekt jaarlijks heel veel toeristen. De rijn is hier diep en smal en is nog steeds een van de gevaarlijkste plekken op de Rijn. In de Middeleeuwen was deze plaatst al bekend omdat veel schipper hier in hun houten bootjes verongelukten. in Sankt-Goar vestigde zich in de 6e eeuw de heilige Goar om al die schipbreukelingen te redden en te verzorgen. In 1801 komt de naam Loreley voor het eerst in een ballade van de dichter Clemens Brentano voor. Het gaat over een vrouw die zich van het leven wilt beroven omdat ze bedrogen is door haar liefste. Maar de bisschop die diep onder de indruk is van haar schoonheid stuurt haar naar het klooster. Op de rots stopt ze nog een keer om naar het kasteel van haar liefste te kijken. Ze denkt dat ze hem weg ziet rijden en stort zich wanhopig in de golven. Later in 1810 in het sprookje van de Rijn wijzigt Brentano het verhaal. Hierin is Loreley een vrouw die ongelukkig is en zittend op een rots haar lange blonde haren kamt en en lied zingt en hiermee de schippers afleid en in het verderf stort. Zo ontstond de mythe van de Loreley. Nu staat er op de havendam in Sankt-Goarhausen een groot Loreley beeld.
Wij hebben de auto onderaan de Loreley rots vlak bij het Loreley beeld geparkeerd (gratis) en zijn eerst naar het beeld toegelopen en daarna zijn we via een steil pad met trappen omhoog gelopen naar de Loreley rots. Je hebt er inderdaad een prachtig uitzicht. Boven op het plateau heb je ook het bezoekerscentrum waar je allerlei info kunt krijgen over het werelderfgoed Bovenvallei van de Middenrijn en over de geschiedenis, de mythe van de Loreley etc.


Daarna zijn we een stukje teruggereden en zijn met het pontje overgestoken naar Sankt_Goar waar we de Burcht Rheinfels bezocht hebben. Voor de rest hier nog wat rondgewandeld en wat gegeten hebben voordat we weer verder, of eigenlijk terug gingen langs de andere kant van de Rijn.

Onze keuze was gevallen op het plaatsje Boppard. Boppard staat bekend om de steile wijnhellingen en om een van de mooiste wandelpromenades langs de oever van de Rijn en om de oudste Romeinse vestingmuren ten noorden van de Alpen die bewaard is gebleven. Hier bevind zich ook een van de beste wijngebieden, de Bopparder Hamm waar vooral de welbekende Riesling groeit. Hier start ook de Hunsrückbahn, de steilste spoorlijn ten noorden van de alpen, waarbij over een klein traject een hoogte van 350 m. wordt overwonnen.

Hierna zijn we verder langs de Rijn richting Koblenz gereden, waar de via de brug de Rijn overgestoken zijn en terug naar ons appartement zijn gereden.

2021, Duitsland

Bad-Ems

Een reactie plaatsen

Vandaag gaven ze ook nog wat regen af voor in de middag, daarom besloten we niet al te ver weg te gaan. De keuze viel op Bad_Ems, wat op nog geen 15 km van ons appartement af ligt. Bad Ems wordt ook wel een keizerlijk kuuroord genoemd omdat Keizer Wilhelm I, hier bijna 20 jaar lang verbleef om te kuren. Ook werd het bezocht door vele andere Europese koninklijke gasten waaronder o.a. Tsaar Alexander II, Koning Georg IV van Engeland, Koningin Amalia van Griekenland, Koning Leopold I van België en anderen. Ook de oranjes, die bouwden er tussen 1710 en 1725 het barokke Oranje-Nassau’s badhuis wat tegenwoordig een hotel is (Häckers Hotel) en dat wordt gezien als een van de mooiste kuurgebouwen in Duitsland

Het thermaal water van Bad Ems bevat meer dan 20 mineralen en sporenelementen. Het natriumchloride koolzuurhoudende water komt boven de grond met een temperatuur tussen de 27 tot 57 °C en het water schijnt heilzaam te zijn bij spijsverteringsklachten en de ademhaling. Bekend zijn ook de Emser Pastillen die gebruikt worden bij keelpijn, verkoudheid en door zangers bij heesheid. Het Emser zout werd en wordt ook nog steeds gebruikt om te gorgelen. Er was zelfs een speciale gorgelruimte ingericht in het Kurhaus om in alle rust te gorgelen.

Wij hebben er wat rondgewandeld langs de bezienswaardigheden zoals dit Kurhaus, de Russisch orthodoxe kerk, Het kuurpark langs de Lahn en andere dingen. We zijn met de Kurwaldbahn die met 78 % stijging een van de steilste te wereld is naar boven gegaan waar je een mooi uitzicht zou hebben, maar dat viel een beetje tegen door alle begroeiing die er was. Alleen bij een restaurant had je een terras met uitzicht, maar we hadden net gegeten en gedronken. Misschien dat je een eindje verder nog wel een mooi uitzicht had, maar dat zagen we niet echt, dus zijn we vrij snel weer terug naar beneden gegaan. De rest van de middag niet veel meer gedaan. Je moet ook zo af en toe wat rust houden in je vakantie toch, en dat hebben we dan ook maar gedaan.

’S avonds hebben we nog wel een wandeling in de buurt van ons appartement gemaakt. Op de terugweg werden we toch nog overvallen door een flinke regenbui. We waren goed nat, maar als dat bij de ene keer blijft mogen we zeker niet klagen. Het weer voor de rest van de week zag er in ieder geval weer goed uit.

2021, Duitsland

Wandeling Brodenbach naar kasteel Ehrenburg

Een reactie plaatsen

Vandaag gaven ze wel onweersbuien af. Die zouden vanaf ongeveer 14.00 uur mogelijk zijn. We besloten daarom vanaf Brodenbach een wandeling te maken naar kasteel Ehrenburg. Er stond dat dat een wandeling was van zo’n 2,5 km en dat je langs de Ehrbachklamm, een kloof met bemoste rotsen, kleine watervallen en houten loopbruggen zou komen. Dat zou mooi in de ochtend kunnen. In Brodenbach op de parkeerplaats stond een informatiebord met een wandelroute, “Traumpfad Bergschluchtenpad Ehrenburg”. Dit is zware wandeling van 18,6 km waar ze 5.30 uur als tijdsduur voor geven. Dat gingen we vandaag dus niet doen, maar het moet wel de moeite waard zijn. Voor info zie: https://tourenportal.traumpfade.info/nl/tour/dagwandeling/bergschluchtenpfad-ehrenburg/1374342/.
Wij zouden maar een stukje volgen naar de Ehrenburg en daarna terug gaan.  Volgens onze info dus 2,5 km. Maar dat was dus wel een stukje langer en ook behoorlijk zwaar. Later zagen we dat je het eerste gedeelte ook via de weg kon doen en dat was dus maar 1 km  i.p.v. de bijna 4 die we nu gelopen hadden langs mooie maar zware paadjes. Vanaf hier was het nog ongeveer  1,7 km naar het kasteel Ehrenburg. Toen we een eindje verder verkeerd liepen en een stukje terug moesten werd  het boven ons al behoorlijk dreigend. We hebben toen besloten om maar terug te gaan, want om met onweer in de bossen met steile gladde paadjes te lopen zagen we ook niet zitten. We hebben toen het laatste stuk wel via de weg  gedaan en daardoor waren we vrij snel terug bij de parkeerplaats. Tot onze verbazing trok de lucht ook weer open. We besloten toen om met de auto naar de parkeerplaats vlak bij kasteel Ehrenburg te rijden, zodat we het toch nog even  konden bekijken. waarschijnlijk hebben we daarom wel het mooiste gedeelte van de wandeling gemist, maar je kan niet alles hebben. Het 12e eeuwse ehrenburg kasteel was vroeger een fort en is nu in gebruik als hotel. Het personeel loopt er gekostumeerd rond en er worden regelmatig middeleeuws georiënteerde evenementen georganiseerd. Als het weer gunstig is, en dat was het, dan heb je boven een prachtig uitzicht. Voor meer informatie zie: https://www.tourenplaner-rheinland-pfalz.de/mobile/nl/point/burcht/ehrenburg/11207150/. Het was ondertussen weer prachtig weer geworden dus hebben we er best nog wel een tijdje rondgelopen voordat we weer richting appartement gingen.

Maar omdat het nog steeds vrij vroeg was en ook nog steeds droog zijn we nog even gestopt in Lahnstein en hebben daar nog wat rondgelopen en gegeten. In Lahnstein heb je onder anderen Burcht Lahneck en als je daar langs de Rijn wandelt heb je goed zich op slot Stolzenfels. We hebben die niet zelf bezocht, maar van een afstandje zijn ze ook de moeite waard.

Toen we terug in het appartement waren kwam eindelijk het lang verwachtte onweer, maar erg veel stelde het niet voor en ’s avonds was het alweer een tijdje droog, dus hebben we het nog een wandeling gemaakt.

2021, Duitsland

Cochem en Beilstein

Een reactie plaatsen

De weergoden zaten ons goed mee, ook voor vandaag gaven ze toch weer de hele dag mooi en warm weer af. De plannen voor vandaag waren Cochem en Beilstein.
Cochem is een barokstadje waar vele mooie vakwerkhuisjes staan. Ook staat er op een 100 m. hoge rots de Rijksburcht, een van de belangrijkste bezienswaardigheden. Verder heb je er nog de historische Senfmuehle, een oude mosterdmolen uit 1810 die oorspronkelijk uit Nederland komt en nog steeds in gebruik is. Vanuit Cochem kan je ook verschillende rondvaarten maken over de Moezel. Eerst naar Cochem, We besloten eerst maar naar boven naar de burcht te lopen nu het nog niet zo warm was.
De Rijksburcht Cochem is een hoogteburcht in het Duitse stadje Cochem aan de Moezel en is zeer beeldbepalend. In de middeleeuwen diende de brug als tolburcht. De burcht werd in de 11e eeuw gebouwd. Voor meer informatie over de burcht zie: https://reichsburg-cochem.de/de-burcht/?lang=nl. Na de burcht hebben we wat gegeten en twijfelden we of we een rondvaart zouden doen. We hebben het uiteindelijk niet gedaan omdat we het toch wat aan de drukke kant vonden en om zomaar een tijd stil op een boot te zitten hadden we ook niet zoveel zin in. We hebben daarom nog wat rondgelopen en naatuurlijk weer veel foto’s gemaakt waarna we verder gereden zijn naar Beilstein.

Beilstein heeft een beetje een sprookjesachtig karakter en wordt daarom ook wel “Doornroosje van de Moezel” genoemd. Je hebt er balkons dit begroeit zijn met klimop en bloembakken met geraniums en petunia;s in verschillende kleuren. Door het hoogteverschil in de kronkelende straatjes krijg je een echt middeleeuws karakter. In Beilstein heb je ook de Sint-Jozefkerk met mooi interieur waarin ook het genadebeeld van de zwarte Madonna, een zwart Mariabeeld met bladgoud dat naar zeggen uit Spanje komt en buiten de kerk heb je een mooi uitzicht over de Moezel.

2021, Duitsland

Geierlay, burcht eltz en deutches eck

Een reactie plaatsen

De weersberichten waren weer veranderd. Nu gaven ze voor woensdagmiddag al onweer af en voor de rest van de week ook onstuimig. Vandaag zou nog warm en goed zijn, dus besloten we om de dingen die we wilden doen en zien en die het verst weg waren maar eerst te doen. Een van die dingen was de Geierlay hangbrug bij het plaatsje Mörsdor in de Duitse Hunsruck op zo’n 60 km afstand. Deze hangbrug was tot voor kort de langste en spectaculairste voetgangersbrug van Duitsland. Sinds het voorjaar van 2017 is de Titan-RT in de Harz, in het Rappbodetal met maar liefst 458,5 m. de langste in Duitsland, maar dat maakt de Geierlay met z’n 360 m. lengte en 100 m. hoogte boven het Hörsdorfer Bachtal niet minder spectaculair. Wij dachten als Nederlanders de auto weg te zetten op de gratis parkeerplaats, maar toen we daar aankwamen zagen we dat we bijna 2 km terug moesten lopen langs de autoweg en dat vonden we toch een beetje gevaarlijk en hebben we toch de auto maar op een betaalde parkeerplaats dichterbij gezet. €6,50 voor 4 uur, waar praat je dan over. Vanuit Mörsdorf zelf was het ook nog 1,7 km lopen naar de hangbrug. Het zonnetje scheen al volop en de temperatuur was al boven de 20o C.
De brug die in oktober 2015 geopend is is gebouwd naar het voorbeeld van Nepalese hangbruggen en genoemd naar de streek waar de brug zich bevindt. voor meer informatie over de brug zie: https://geierlay.de/ of https://www.eifelinfo.nl/de-geierlay-hangbrug-de-langste-en-spectaculairste-voetgangersbrug-van-duitsland/ Momenteel (door de Coronamaatregelen) is de brug maar in één richting te bewandelen, dus kom je ook geen tegenliggers tegen, maar alleen mensen zoals wij die even stoppen om foto’s te maken. Dat betekent dus ook dat je niet terug kunt over de brug, maar dat je met een ommetje terug naar Mörsdorf moet. De temperatuur was ondertussen al richting de 25o C gegaan, dus hebben we maar niet voor het langste ommetje gekozen. We liepen terug door het bos, met soms smalle en steile paadjes en ondanks dat we veelal in de schaduw liepen was het toch flink zweten. Het was warm en benauwd.

Toen we terug waren bij de parkeerplaats hebben we wat gegeten en zijn daarna verder, of eigenlijk een beetje terug gereden naar Wierschem waar de sprookjesachtige burcht Eltz staat. Vanaf de parkeerplaats kun je net een pendelbus naar de burcht of je kan er zelf naar toe lopen. Wij wandelen graag, dus hebben daarvoor gekozen, maar het was toch iets verder dan we dachten. Normaal goed te doen, aar het was nu erg warm. Deze burcht uit 1157 staat er nog prachtig bij. Hij is in alle oorlogen praktisch onbeschadigd gebleven en wordt goed onderhouden door de graven van Eltz. De burcht die zelf zo’n 40 m. hoog is staat op een 80 m. hoge rots in het Eltzer bos en de bouw ervan heeft ruim 500 jaar geduurd waardoor je ook kenmerken ziet uit verschillende tijdperken zoals de Middeleeuwen en de Renaissance. Voor meer informatie zie: https://www.burg-eltz.de/nl/. Binnen kun je een rondleiding krijgen in het Duits of in het Engels. Voor de Engelstalige rondleiding moesten we nog bijna een half uur wachten, dus hebben we maar voor de Duitse gekozen. Je kunt trouwens wel een folder krijgen met informatie over de rondleiding in verschillende talen waaronder dus ook in het Nederlands en het Chinees. De gids vertelde het helaas niet op zo’n heel boeiende wijze, dus hebben we naderhand zelf de folder nog maar gelezen.

Daarna zijn we weer richting Lahnstein gereden. Omdat het nog redelijk vroeg was en we voor ’s avonds toch nog niks geregeld hadden voor het eten besloten we ook nog Koblenz te bezoeken en daar wat rond te lopen en te eten. Koblenz is de historische stad waar de Moezel en de Rijn samen komen. Hier is door de stad een kunstmatige puntige landtong gebouwd die de Deutsches Eck wordt genoemd. Hierop staat een groot ruiterstandbeeld van Keizer Willem I.

Hij was medeverantwoordelijk voor de eenwording van het Duitse Rijk in 1871. Het origineel uit 1897 is vernietigd in de Tweede Wereldoorlog en sinds 1993 staat er een replica. We hebben nog wat rondgelopen en zijn met een kabelbaan (Koblenz Seilbahn) naar de overkant van de Rijn gegaan,. We zaten maar met z’n tweeën, maar moesten toch mondkapjes op.

Aan de overkant van de Rijn ligt het 19e eeuwse Fort Ehrenbreitstein vanwaar je een goed zicht hebt op de Deutsches Eck en verschillende andere bezienswaardigheden van Koblenz.

Hierna hebben we wat gegeten en gedronken waarna we moe maar voldaan weer terug naar ons appartement gegaan zijn waar nog even genoten hebben van een lokaal biertje

.

2021, Duitsland

De heenreis

Een reactie plaatsen

Koblenz is vanaf Middelburg nog geen 400 km rijden en we konden pas om 15.00 uur in het appartement terecht, maar omdat er een weg was afgesloten (Dit had geloof ik nog met de overstromingen van vorige maand te maken) moesten we wel langs Keulen en daar is het meestal behoorlijk druk volgens de verkeersberichten zijn we toch redelijk op tijd vertrokken. Via Antwerpen naar Maastricht en dan richting Keulen. De verwachtte drukte bij Keulen viel gelukkig mee, maar bij Bonn hebben we ongeveer 45 minuten in de file gestaan. Bij Koblenz was het ook druk, maar daar konden we wel blijven rijden. (ze zijn daar aan de weg bezig) Vanaf Koblenz was het nog maar een klein stukje naar Lahnstein auf der Höhe, de plaats waar ons appartement stond, Het ondertussen bijna 15.00 uur en hadden we er ruim 5 uur over gereden. Ons appartement zit een vrij oude flat, maar ons appartement zelf zag er op de foto’s goed uit en toen we binnen kwamen op de 8-ste etage zelfs nog beter. Netjes modern ingericht en zeer schoon.

Ook over de service viel niet echt te klagen. De wifi werkte niet en na dit gemeld te hebben stond er binnen 10 minuten een handyman voor de deur. Hij legde uit dat na de overstromingen de internetprovider nog steeds problemen had met de verbindingen en nog niet alles hersteld was, maar hij ging kijken of hij ons kon switchen naar een andere verbinding. Na een paar keer te switchen naar een andere verbinding hadden we weer wel internet. Waarschijnlijk hadden ze ergens anders dus nu geen internet, maar daar zat nu waarschijnlijk niemand en was ook niet ons probleem. Lahnstein auf der Höhe is meer een vakantieoord dan een echt dorp. Er staan vakantiewoningen, een appartementencomplex die deels bewoond en deels verhuurd worden voor toeristen. Verderop stond nog een wat moderner hotel en nog wat verhuur van vakantiehuisjes. Hier is ook een restaurant met biergarten en verderop is nog een grieks restaurant. In de buurt kan wat wandelen in een park en in de natuur, maar voor de rest is er niet zoveel te doen, maar het is een ideale uitvalsbasis voor verdere trips en lekker rustig. We zijn eerst maar wat boodschappen gaan doen in Lahnstein zelf dat zo’n 4 km naar beneden aan de Rijn en de Lahn ligt. We hebben daar nog wat rondgelopen langs de Rijn en zijn ’s avonds wezen eten bij het Waldhaus (met biergarten) dat op een goede km van ons appartement ligt en we dus konden lopen en dus ook van een biertje konden genieten.