Alle berichten van Ronald

Amerika 2023

Highway 1 en Hearst Castle

Een reactie plaatsen

11 oktober 2023

3 dagen San Francisco zaten er weer op en het plan was om via de kustroute Highway 1 weer richting Los Angeles te rijden met een tussenstop bij Hearst Castle.

Higway 1

Highway 1 is een van de bekendste autowegen ter wereld. De weg is ongeveer 1000 kilometer lang, en loopt vanaf San Francisco langs de kust via Los Angeles naar San Diego. De weg gaat langs de Stille Oceaan, (Pacific), en je rijdt langs veel mooie, en idyllische plekjes. Helaas was een stuk van de route niet toegankelijk vanwege een aardverschuiving van een tij geleden en dat kon nog wel duren tot een eind in 2024.

Dit stuk lag voor ons best ongunstig, omdat we als we een aantal bezienswaardigheden wilde zien we eerst een heel stuk de route moesten volgen en dan weer terug om om te rijden. We hadden hier geen tijd voor want we hadden vrij strak gepland en wilden ook nog even tot rust komen voordat we aan onze cruise zouden beginnen. We waren niet zo heel vroeg weg uit San Francisco, en het was al best wel druk op de weg. Het koste dus best wel even tijd om weg te komen uit de stad. We besloten dus om dus gelijk maar om te rijden en nog voor Montery de 101 te volgen om pas een heel stuk zuidelijker weer richting de kust te gaan om Hearst Castle te bezoeken dat in de buurt van San Simeon ligt. Zo misten wel wel een heleboel mooie bezienswaardigheden, maar dat geeft ons gelijk een reden om nog een keer terug te komen. Om alles goed te zien moet je toch wel minimaal een week of 2 uittrekken, en dat is heel wat meer dan de 2 dagen die wij ervoor gepland hadden.

Hearst Castle

Hearst Castle is een historisch landhuis vlakbij San Simeon in San Luis Obispo County aan de kustroute Highway 1 in Californië. Het ligt op een heuvel tussen San Francisco en Los Angeles. Het landhuis werd tussen 1919 en 1947 gebouwd voor de krantenmagnaat William Randolph volgens een ontwerp van Julia Morgan Hearst. Het landhuis kreeg de naam “La Cuesta Encantada” (de betoverde heuvel), maar Hearst noemde het meestal “the ranch”. Nu is het vooral bekend als Hearst Castle. Hearst overleed in 1951 en in 1957 werd het landgoed door de Hearst Corporation aan de staat Californië geschonken. Sindsdien is het landgoed en de kunstcollectie open voor het publiek. Hearst Castle is erkend als National Historic Landmark en trekt jaarlijks ongeveer een miljoen bezoekers. Je kan kiezen uit 6 verschillende rondleidingen. Wij hebben gekozen voor de “Grand Rooms Tour”, deze wordt aanbevolen voor als je voor de eerste keer een bezoek brengt aan Hearst Castle. Voor meer informatie zie: https://hearstcastle.org/

Na ons bezoek aan Hearst Castle, wat zeer indrukwekkend was zijn we onderweg naar ons hotel, wat maar een paar km verder lag, nog even gestopt om een paar foto’s te maken. Bij ons hotel waren we ook blij verast met de grote van de kamer. Een kamer waarin 2 tweepersoonsbedden stonden, maar ook een voorkamer met een zit gedeelte. Niet heel modern, maar netjes schoon. Voor ons voldeed het in ieder geval prima. We waren best wel moe en hadden geen zin om nog weg te gaan en hebben daarom bij her restaurant van het hotel gegeten.

Amerika 2023

San Franciso dag 3

Een reactie plaatsen

10 oktober 2024

Voor vandaag hadden we wel kaartjes voor het openbaar vervoer en dat was inclusief het vervoer met de in San Francisco beroemde cable car (kabeltram). Als je in San Francisco ben dan moet je dat, ook al is het erg toeristisch en moet je soms lang in de rij staan, een keer gedaan hebben.

Cable car

De kabeltram van San Francisco kan je niet uit het straatbeeld wegdenken en is voor San Francisco wat de dubbeldekker voor Londen is. Vroeger gebeurde het vervoer van mensen en goederen met paardentrams, maar daar gebeurden veel ongelukken mee, omdat bij slecht weer de straten in het heuvelachtige gebied glad werden. In 1869 vond Andrew Smith Hallidie dat daar wat aan moest veranderen toen hij meerdere paarden zag verongelukken. Hij nam het initiatief voor de cable cars en in 1873 reed de eerste kabeltram over Nob Hill. Daarna is er weinig veranderd. De besturing is nog steeds handmatig en daarom worden ze vandaag gezien als een rijdend monument. Je hebt nog 3 verschillende routes die allemaal op een andere manier door het centrum lopen.

Niet zo heel ver van ons hotel was een opstap plaats voor de kabeltram, in Hyde street en daar zijn we naar toe gelopen, en daarna met de kabeltram richting Lombard Street waar we uitgestapt zijn.

Lombard Street

Lombard Street is een van de meest bekendste straten van San Francisco, en dus ook een van de meest gefotografeerde. Deze straat ligt in de wijk Russian Hill en is een kronkelweg met 8 haarspeldbochten en behoorlijk steil. Je kunt het als voetganger via de trappen doen of met de auto via de weg, maar steil is het!

De kabeltram stopt aan de lage kant van de Lombard Street, dus wij moesten dus naar boven lopen wat dus best wel een uitdaging was. Daarna zijn we weer naar beneden gelopen richting de haven. De kabeltram was ondertussen al heel druk geworden en dus geen leuke optie meer. In de buurt van de haven hebben we eerst nog gezond ontbeten, want dan hadden we nog niet gedaan, en daarna hebben we de bus richting de Golden Gate Bridge gepakt, nog een attractie die je niet mag missen als je in San Francisco bent.

Golden Gate Bridge

De Golden Gate Bride is met zijn felrode kleur het bekendste symbool van de stad. De brug overspant het gelijknamige zeegat Golden Gate Strait, dat de baai van San Francisco met de grote oceaan verbindt. De brug is gebouwd in de Art Deco stijl tussen 1933 en 1937, en heeft een totale lengte van 2737 meter, waarmee het toen de langste hangbrug ter wereld was. De twee brugtorens hebben een indrukwekkende hoogte van 227 meter en die verdwijnen ook regelmatig in de mist. Het is een zeer populaire plek voor toeristen, maar ook en populaire plek voor mensen die een einde aan hun leven willen maken. Tegenwoordig hangt er een veiligheidsnet onder de brug om dit tegen te gaan. (Golden Gate Bridge Suicide Barrier)

Wij hebben eerst wat rondgelopen, foto’s gemaakt en even bij het bezoekerscentrum gekeken, en zijn daarna via het voet/fiets pad naar de overkant gelopen. De bedoeling was om aan de overkant naar het uitgangspunt bij Battery Spencer te gaan, waar het uitzicht schitterend moet zijn, maar dat was best wel een stijl stukje en omdat we allebei wat last van onze knie hadden besloten we maar om terug te gaan en tevreden te zijn met wat we wel gezien hadden. We wilden tenslotte ook nog meer van San Francisco zien. Niet ver van de Golden Gate Bridge ligt het Palace of Fine Arts en dat was onze volgende bustop.

Palace of Fine Arts.

Het Paleis voor Schone Kunsten is een expositiecentrum dat is gebouwd in een Griek-Romeinse stijl met tentoonstellingsruimtes en een theater, maar ook ruimtes voor bedrijfsevenementen, privéfeesten, beurzen, bruiloften en meer. Oorspronkelijk gebouwd voor de Panama-Pacific tentoonstelling van 1915. Na de verwoestende aardbeving en brand van 1906 wilde San Francisco de wereld te laten zien hoe het uit de as was herrezen. In 1910 werd door leiders uit het bedrijfsleven en de burgerij besproken of de stad de locatie zou worden van de eerste grote wereldtentoonstelling van de eeuw, een grootse tentoonstelling ter ere van de voltooiing van het Panamakanaal. Binnen twee uur werd $ 4 miljoen opgehaald en versloeg San Francisco concurrenten als New Orleans en Washington, DC om de Panama-Pacific International Exposition van 1915 te organiseren.

Het Paleis voor Schone Kunsten is het werk van de Californische architect Bernard Maybeck. Een Piranesi-gravure met een Romeinse ruïne weerspiegeld in een zwembad was de inspiratie voor Maybeck. Hij wilde hiermee ‘de sterfelijkheid van grootsheid en de ijdelheid van menselijke wensen’ laten zien. Net als andere onderdelen van de beurs was het de bedoeling dat het Paleis aan het einde van de beurs zou worden afgebroken, maar dat is dus niet gebeurd.

Hier hebben we ook even rondgelopen en lekker van de rust genoten, want echt druk was het hier niet. Een paar verdwaalde toeristen, een bruidspaar en een paar voorbijgangers, dus uitstekend om een foto’s te maken en rustig te genieten van het zonnetje.

Daarna ging het wat minder, we wilden nog even kijken bij het Golden Gate Park wat ook in de buurt was, maar we liepen verkeerd naar de bushalte, en toen we eenmaal in de bus zaten stapten we op het verkeerde punt uit. Toen we er eindelijk waren viel het een beetje tegen, maar we hebben nog wat rondgelopen in de botanische tuinen en in de Japanse theetuin waar we ook wat gegeten hebben. Daarna zijn we met de bus en de metro weer richting centrum gereden. Hier zijn we nog even bij Union Square geweest en daarna China Town waar we ook nog even de verkeerde kant opliepen.

We wilden eigenlijk ook nog even naar de Painted Ladies, een rijtje typische huisjes in Victoriaanse stijl met trappetjes, maar het was best wel laat en we waren ook wel moe, dus hebben we dit maar overgeslagen, maar hier nog een foto geplukt van het internet. We zijn terug naar het hotel gegaan waar we in de buurt ook gegeten hebben.

Amerika 2023

San Francisco dag 2

Een reactie plaatsen

9 Oktober 2023, Alcatraz

Gisteren was het niet meer gelukt om dagtickets te kopen voor het openbaar vervoer. Dus voor vandaag goed gekeken waar we ze konden kopen. Dat was dus bij een kiosk aan het einde van het bekende cable car traject van San Francisco, en was nog geen 2 km lopen vanaf ons hotel. Het was ook weer in de buurt van de Fishermans Warf en het vertrekpunt naar Alcatraz waar we ook nog naar toe wilden. We besloten dus om vandaag hier in de buurt te blijven en naar Alcatraz te gaan en alleen voor morgen tickets voor het openbaar vervoer te kopen. We waren redelijk vroeg en de kiosk was nog niet open, dus eerst maar lekker ontbeten bij een restaurantje in de buurt en daarna de tickets gekocht. Daarna naar de ticketverkoop voor Alcatraz. De man van de beveiliging zei dat het voor vandaag niet meer ging lukken, maar dat je wel alvast tickets voor morgen kon kopen. Dat was dan weer vervelend voor onze planning, maar toen we bij de tickets verkoop kwamen konden we wel gewoon tickets kopen voor boot van 11 uur dus dat viel gelukkig weer mee en konden we gewoon onze planning aanhouden. Omdat we nog dik anderhalf uur hadden hebben we nog wat langs het water gelopen en bij Pier 39 nog even naar binnen gelopen.

Pier 39

Pier 39 is een pier met 2 verdiepingen waar je tal van winkeltjes, eettentjes, cafés en entertainment kan vinden. Ook is het de plaats waar de zeeleeuwen die de gasten al sinds 1990 vermaken verblijven. Ook heb je vanaf hier een mooi uitzicht op Golden Gate Bridge, Alcatraz en op de skyline van San Francisco. Het Aquarium of the bay bevind zich ook hier.

Als je hier rondloopt gaat de tijd best wel snel, dus voordat we het wisten was het al weer tijd om terug te gaan naar pier 33 waar de boten naar Alcatraz vertrekken. Daar was het weer aansluiten in de rij om aan boord te gaan. Ik blijf me iedere keer verbazen hoeveel mensen ze op zo’n boot proppen. Ze varen daar constant met 2 boten naar het eiland. Je wordt daar gedropt en je kan zelf bepalen wanneer je weer terug gaat.

Alcatraz

Alcatraz, ook bekend als “The Rock”, is een eiland in de Baai van San Francisco. Het is vooral beroemd vanwege de voormalige gevangenis die daar gevestigd was. Tegenwoordig is Alcatraz een populaire toeristische bestemming waar je als bezoeker de gevangenisruimtes kan verkennen en meer te weten kan komen over de indrukwekkende geschiedenis van het eiland. Daarnaast biedt Alcatraz een panoramisch uitzicht op de skyline van San Francisco, de Golden Gate Bridge en de baai.

Tijdens een bezoek aan Alcatraz kun je de cellenblokken verkennen, luisteren naar de fascinerende verhalen over ontsnappingspogingen en inzicht krijgen in het dagelijkse leven van zowel gevangenen als bewakers.

Kortom, een bezoek aan Alcatraz biedt een combinatie van geschiedenis, avontuur en adembenemende uitzichten die zeker de moeite waard is als je San Francisco aandoet.

Wij hebben de audiotour gedaan, die zeker indrukwekkend en interessant is, maar de route was niet helemaal duidelijk (of dat lag aan ons), en voor de rest nog wat op het eiland rondgelopen. Alles bij elkaar ben je toch wel een paar uur kwijt, maar het is zeker de moeite waard. We moesten gelukkig maar even op de volgende boot terug wachten, want we stonden toen in het brandende zonnetje en dan wordt het toch knap warm, ook als is het geen zomer meer. Toen we terug waren zijn we nog even terug naar pier 39 geweest om nog wat rond te kijken en even bij de zeeleeuwen te kijken. Daarna nog wat verder gelopen en bij een Italiaans restaurant wat gegeten voordat we terug naar het hotel gingen.

Amerika 2023

San Francisco

Een reactie plaatsen

De eerste dag 8 oktober 2023

Vandaag de rit richting San Francisco waar we dan 3 nachten zouden blijven. We waren redelijk op tijd wakker en we hadden de meeste spullen in de auto gelaten, dus we konden dus goed op tijd vertrekken. Het hotel had geen ontbijtservice, daar waren ze tijdens de Covid pandemie mee gestopt en dat hadden ze nog steeds niet hervat, dus gingen we aan de overkant van de weg ontbijten. We stonden daar om 7.30, maar ze gingen pas om 8.00 uur open. We zagen ook niks anders in de buurt en we hadden geen zin om te wachten, daarom besloten we maar om te vertrekken en onderweg wat te eten.

Onderweg naar San Francisco via Sacremento

Ik moest toch ook nog tanken. Na een klein halfuurtje kwamen we bij een tankstation waar we getankt hebben en we wat gegeten en gedronken hebben. Dit was vlak voor de afslag naar de I-80 W die moesten we een heel eind volgen en we konden hier ook goed doorrijden. Alleen bij Sacramento was het wat druk en toen we in de buurt van San Francisco kwamen werd het druk. In San Francisco zelf was het ook aanschuiven. We hadden een hotel in de buurt van de Fisherman’s Warf geboekt en dat ligt in het centrum. We konden de auto bij het hotel parkeren en daar zouden we hem ook laten staan. Rijden in een vreemde drukke stad hadden we geen zin. We zouden alles lopend en met het openbaar vervoer doen. We waren redelijk op tijd en konden ook gelijk de kamer in. Hier hadden we een wat ouder hotel, maar alles was redelijk schoon. We besloten nog even naar de Fisherman’s Warf te lopen, dat was niet zo ver en bijna allemaal rechtdoor, dus dacht ik dat ik niet op de navigatie hoefde te kijken. Na een half uur lopen moesten we toch we in de buurt zijn, maar we waren dankzij mijn geweldige richtingsgevoel de verkeerde kant opgelopen. Toch maar even de navigatie aan gezet en toen was het ineens bijna 2 keer zover. De kortste weg ingesteld, maar dan merk je dat San Francisco zeker niet vlak is. Het enige voordeel was dat we nu een paar dingen gezien hebben die we anders niet gezien zouden hebben als we goed gelopen hadden. zo kwamen we bijvoorbeeld langs het stadhuis en via Union Square, het drukke commerciële hart van de stad richting Washington Square, een historisch park met een groot grasveld waar gratis filmavonden worden gehouden. Aan het park staat ook de Saints Peter and Paul Church.

Het Stadhuis
Saints Peter and Paul Church 
Union Square

Toen we eindelijk bij de Fisherman’s Warf aankwamen was het daar ook nog hartstikke druk met mensen en allerlei eet en souveniers kraampjes. Wij dachten eerst dat zal hier altijd wel zo zijn omdat dit een vrij toeristisch gebied was, maar later bleek dat het ook de jaarlijkse vlootweek in San Francisco was. Dit evenement met een luchtshow boven de baai van San Francisco en boottochten trekt duizenden bezoekers naar de stad. Daar een beetje rondgelopen en wat foto’s gemaakt. Je had van hier ook al zicht op Alcatraz, het eiland met de beroemde gevangenis.

Hier in de buurt moest ook een verkooppunt zijn voor dag tickets voor het openbaar vervoer, maar toen we daar aankwamen verkochten ze ze daar niet meer. Dus teruggelopen naar de haven en gevraagd naar een ander verkooppunt, maar dat konden we ook niet vinden. Omdat het ondertussen al wat later werd en we niet het donker terug wilden lopen omdat we de weg niet goed wisten besloten we terug te lopen richting hotel en daar in de buurt een restaurant op te zoeken. Dat was maar goed ook want we liepen nog een paar keer verkeerd. Vanavond toch maar een keertje beter de kaart en de belangrijkste straten bestuderen. Vlak bij het hotel was een chinees restaurant waar we heerlijk gegeten hebben en dat was omdat Juan niet goed Engels kan voor haar ook een stuk makkelijker.

Amerika 2023

Lake Tahoe

Een reactie plaatsen

7 oktober 2023

Vandaag zouden we naar LakeTahoe rijden. We hadden nog geen hotel besproken, dus dat hebben we eerst even gedaan nu we nog internet hadden, want onderweg hadden we vaak geen internet. Of dat nu aan mijn telefoon lag, een al wat oudere Samsung A40, of aan wat anders dat weet ik niet. In bijvoorbeeld Eastvale had ik een prima dataverbinding, maar in sommige andere plaatsen weer niet. Ik weet dat ze in Amerika op wat andere frequentiebanden werken en misschien wordt die mijn telefoon ondersteunt niet veel meer gebruikt in Amerika. Maar goed, bij het Lake Tahoe zouden we 1 nachtje blijven en daarna doorreizen naar San Francisco, dus we zochten een hotel aan de westkant. De keuze viel op Tahoe City, vanaf daar zouden we vrij snel op de weg richting San Francisco zitten. Eerst nog even wat ontbeten en toen op weg. Lake Tahoe ligt zo’n 230 km van Mammoth Lakes en we konden daarvoor een heel eind de US-395 N volgen. Onderweg langs een riviertje nog even gestopt om een paar mooie plaatjes te schieten.

Onderweg naar Lake Tahoe

Omdat het niet zo ver was besloten we om het meer heen te rijden en onderweg een paar keer te stoppen. Lake Tahoe ligt in de Sierra Nevada, op de grens tussen Californië en Nevada. Het diepblauwe meer is het grootste bergmeer, het op een na diepste meer van de Verenigde Staten en het trekt veel binnenlands toeristen. Het meer is ontstaan door een geologische breuk, het land kwam daardoor aan 2 kanten omhoog en het meer ontstond door schuivende gletsjers. het meer ligt op 1898 meter hoogte, is ongeveer 500 km2 groot en tot ongeveer 500 m diep. Onze eerste stop was South Lake Tahoe. Dit is de grootste stad die aan het meer ligt en ligt gedeeltelijk in Californië en gedeeltelijk in Nevada. Het is er ook erg toeristisch met veel winkels. Zowel in de zomer als in de winter kan je er terecht. In de zomer kan je heel veel op, in en aan het water doen. Ook voor hiking en mountainbiken is het een mooie plaats. In de winter wordt er veel geskied. Wij hebben er even rondgekeken, gewinkeld en gewandeld voordat we weer verder gingen.

We zouden het meer aan de oostkant volgen en een stukje Nevada meepakken, maar aan de oostkant heb je weinig plaatsen, en als je iets moois ziet heb je weinig parkeerplaatsen of mag je helemaal niet stoppen. Onze navigatie liet het afweten, maar we dachten gewoon het meer volgen dat moet geen probleem zijn, maar dat lukte ook niet overal, dus reden we nog een paar keer een stukje verkeerd. Aan de noordkant heb je een aantal resorts, maar daar kon je dus ook niet terecht als je geen gast bent. Uiteindelijk kwamen we aan de westkant van het meer en daar heb je wat meer plaatsen. We waren ondertussen best wel even onderweg met verkeerd rijden e.d. dus hebben we alleen nog maar even in Kings Beach, een klein plaatsje aan het meer gestopt en wat rondgelopen.

Daarna door gereden naar Tahoe City. We hadden een kamer met een Kings bed gereserveerd, dat vinden we prettiger dan 2 eenpersoonsbedden. Dat bleek dus een kamer voor minder validen te zijn, dus op de begane grond en met een extra ruime wc en douche. Nadat we ingecheckt hadden hebben we nog een rondje gelopen om de boel een beetje te verkennen. Tahoe City is niet zo groot, maat een leuk toeristisch plaatsje. We zagen tijdens onze wandeling iets wat volgens andere mensen een beer was in de bosjes liggen. wij twijfelden, want het lag wel erg stil, en het was wel heel dicht bij de stad en druk toeristisch gebied, maar je weet het nooit. We hebben maar niet geprobeerd hem wakker te maken. Oordeel zelf.Na de wandeling nog even terug naar het hotel voor een vest, want nu was het nog goed warm, maar ’s avonds kon het best wel afkoelen en daarna zijn we een stukje verder gaan eten. Na het eten nog een klein stukje gewandeld en daarna terug naar het hotel. Morgen richting San Francisco.

Amerika 2023

Yosemite, Glacier Point

Een reactie plaatsen

Vrijdag 6 oktober

Vandaag een rit naar Glacier Point. Glacier Point lig aan het einde van Glacier Point road. Voordat je er bent heb je verschillende stops, maar omdat het zo’n lange rit is en het best wel druk kan zijn besloten we om eerst helemaal door te rijden naar Glacier Point en om de terugweg als we nog tijd en zin hadden wat ander punten mee te pakken. Glacier Point ligt bijna 1000 meter boven de Yosemite Vallei en op verschillende punten langs het pad heb je een schitterend uitzicht op de vallei, de watervallen, de half doom en verschillende andere hoge pieken in het zuidoosten van het park. Na een poosje rondlopen en weer heel veel foto’s zijn we weer terug gegaan.

Glacier Point

Je kan trouwen ook een trail doen vanaf Glacier Point terug naar Yosemite Village, maar ik hoorde mensen zeggen dat ze over deze 13,4 km 8 uur gedaan hadden. Op de terugweg nog op verschillende punten gestopt, maar het mooiste uitzicht vonden wij toch op Glacier Point zelf.

Omdat Sequoia and Kings Canyon National Parks niet echt meer in onze planning paste, en Mariposa Grove wat wel in Yosemite ligt best nog wel een eindje rijden was, besloten we om naar Tuolumne Grove te rijden omdat hier ook een aantal giant sequoia bomen staan en we kwamen hier op de terugweg toch bijna langs. Vanaf de parkeerplaats was het zo’n 2 km lopen. Langs het pad kon je zien dat ook hier wel eens bosbranden zijn. Op verschillende plekken waren de bomen zwart geblakerd. In het gebied waar de bomen staan zie je hoe gigantisch deze bomen kunnen worden en dan zijn dit nog niet eens de grootste bomen. Ook heel indrukwekkend. Ter plekke nog een klein rondje gelopen en daarna terug, maar dat was toch anders. Op de heenweg ging het veelal naar beneden, dus nu moesten we naar boven. Volgens de informatie in 2 km 150 hoogtemeters, maar het voelde veel meer. Zeker met een niet meewerkende knie. Daarna zijn we weer terug gereden naar Mammoth Lake waar we weer in het zelfde restaurant als gisteren gegeten hebben.

Amerika 2023

Yosemite National Park

Een reactie plaatsen

Donderdag 5 oktober

Vandaag naar Yosemite, Omdat we bij het hotel geen ontbijt hadden eerst maar even gestopt om een eenvoudig ontbijt met koffie te nemen. Daarna terug naar de US-395 om die nog een stukje verder naar het noorden te volgen om na zo’n 25 mile af te slaan richting de ingang van Yosemite via de Hwy 120., dan ga je naar binnen via de Tioga Pass Entrance. Je komt al voor de ingang enkele adembenemende uitzichten tegen. Bij de ingang betaal je 35$, maar hiermee kan je 7 dagen achter elkaar met de auto het park in. Voor meet informatie over het park zie: https://www.nps.gov/yose/index.htm. In het park zijn verschillende trail routes te volgen voor de sportievelingen. Nu houden wij wel van een stevig stukje wandelen, maar omdat mijn knie de laatste tijd niet echt meewerkt en omdat we maar 2 dagen voor het park gereserveerd hadden, besloten we dat maar niet te doen en alleen met de auto zoveel mogelijk plekjes te bezoeken. Nadat we bij een aantal uitzichtpunten gestopt waren besloten we door te rijden naar Yosemite valley waar het bezoekerscentrum is, het dorp en verschillende andere dingen. Dat was nog ruim een uur rijden, wat is dat park groot zeg.

Maar toen we later op de kaart keken dan valt het eigenlijk wel mee, je met alleen om de bergen heen rijden, daarom is het veel langer en kost het veel tijd. Het koste ook nog wat moeite om daar te komen omdat ze hier en daar wat onderhoud aan de weg deden en de route niet altijd meer klopte. Na verschillende dingen in de vallei bekeken te hebben, Hier een paar hoogtepunten,

besloten we terug te gaan. Dat was ook nog meer dan 2 uur rijden, en we konden dan nog even langs bij het uitzichtpunt van het Mono Lake. Dat zou het mooiste zijn als de zon een beetje onder ging. Toen we er bijna waren dacht ik nog van een afstandje is dat nu alles, maar we waren nog wat verder weg dan ik dacht en toen we dichter bij kwamen werd het alleen maar groter en indrukwekkender. Vanaf de parkeerplek loopt er een pad naar toe, maar wij (lees Juan) waren eigenwijs en volgden ons eigen pad dwars door de bosjes. We hebben daar nog ruim een half uur rondgelopen en veel (te)veel foto’s genomen voordat we weer richting Mammoth Lake gingen.

Bij de receptie nog even gevraagd welke restaurants nog open waren, want gisteren was niet echt een groot succes. Er bleek dus vlakbij aan de overkant van de weg nog een bar/restaurant te zijn net de andere kant op dan we gisteren op liepen. Nog geen 5 minuten lopen van het hotel. Daar hebben we heerlijk gegeten. Toen weer naar het hotel, douchen en slapen. Morgen zouden we naar Glacier Point in Yosemite park gaan, en dat was volgens de informatie meer dan 3 uur rijden, en dus ook nog een keer 3 uur terug.

Amerika 2023

Naar Mammoth Lakes

Een reactie plaatsen

4 oktober. Vandaag begonnen we onze rondreis Californië. Samen met Chao hadden we een rondreis van 4 t/m 12 oktober gepland. Mammoth Lakes was onze eerste stop. Dat zou dan onze uitvalsbasis zijn om naar Mono Lake en Yosemite te gaan. We moesten vanuit Eastvale een stukje rijden om op highway 395 North te komen. Als je weet welke kant je op moet, noord, zuid, oost of west, dan moet gewoon daarop letten bij de afslagen e.d. bij elke weg staat er achter welke richting die gaat. We vertrokken ongeveer 8.30 uur dan zouden we net na de grootste drukte vertrekken. Eenmaal op de 395 north was het gewoon rustig en die konden we helemaal volgen tot de afslag Mammoth Lakes. Al een heel stuk voor de afslag zagen we rook in de verte. We dachten het zal toch geen bosbrand zijn waar Californië om bekend is? Maar het was inderdaad een bosbrandje dat gelukkig al een eind onder controle was. Wel stonden er grote borden met rookwaarschuwingen en was de brandweer nog druk bezig met nablussen.

Bosbrand bij Mammoth Lakes

Met een beetje zoeken ons hotel gevonden. De navigatie gaf aan dat we onze bestemming bereikt hadden, maar wij zagen niets wat er op leek. Het was dus nog een paar honderd meter verder. Afijn ingechecked en ondanks dat we moe waren, het was een rit van bijna 500 km waar we ruim 6 uur over deden met de stops meegerekend, besloten we toch nog nog even in de omgeving rond te kijken. Mammoth Lakes wordt ook wel de achtertuin van Yosemite genoemd. Het is een prachtig natuurgebied tussen Death Valley en Yosemite National Park met veel meren en een bosrijke omgeving. In de winter is het een skigebied dat druk bezocht wordt, In de zomer kun je er heerlijk wandelen, paardrijden, vissen of mountainbiken. Een van de bezienswaardigheden Devils Postpile National Monument ligt een stukje buiten het dorp. Het is een indrukwekkend natuurwonder, bestaande uit langwerpige, zeshoekige blokken gevormd door afgekoelde lava, en hier vlakbij heb je ook de Rainbowfalls. We zijn hier niet meer geweest omdat het al vrij laat was en al een beetje schemerig werd, maar later toen ik de plaatjes op internet zag had ik daar wel een beetje spijt van.

Heel veel was nog dicht, want het ski seizoen begint pas in november en het zomerseizoen was al een eind over. Nu zie je vooral mensen die gaan vissen in een van de meren. We hadden het na 2 meren wel gezien en besloten terug te gaan. Ondertussen was het al bijna half 6 en begon het al flink af te koelen, dus even wat extra kleding gepakt en toen gaan eten. Toen we klaar waren en terug liepen was het gewoon koud. De temperatuur was al gezakt tot onder de 10 graden, terwijl het 2 uur geleden nog boven de 20 graden was. Lekker even gedouched en daarna gaan slapen. Morgen Yosemite.

Amerika 2023

Nog een dagje Eastvale

Een reactie plaatsen

Dinsdag 3 Oktober

Vandaag nog een dagje Eastvale. Sebastian moest weer naar school en Chao moest vandaag weer werken. We zouden later in de middag de auto ophalen waarmee we onze trip zouden doen. Juan is eerst mee geweest om Sebastian naar school te brengen, dat vind een Oma nu eenmaal leuk. Toen ze terugkwamen zijn we even later met Ran (de vrouw van Chao) naar Riverside gereden om een rondleiding bij ” The Mission Inn” te krijgen.

The Mission Inn wordt ook wel de hoeksteen van Downtown Riverside genoemd. The Mission Inn is begonnen als een schilderachtig pension in 1876 en werd begin 20e eeuw een full service hotel. In 1903 geopend door Frank Miller met een uitbreiding van meer dan 200 kamers en de Mission vleugel. Gebouwd in een stijl met architectonische kenmerken van meer dan 20 verschillende missies in Californie. Later kwamen er nog 3 vleugels bij omdat de vraag groeide. De Cloister, de Spaanse en de Rotunda vleugel. Dit alles was voltooid in 1931. Miller kocht overal in de wereld waardevolle spullen, waaronder kunstwerken. meubels en religieuze relikwieën waarmee hij het hotel vulde. De oudste klok van het christendom, daterend uit 1247 staat nog steeds in de Mission Inn. Het hotel heeft veel Amerikaanse presidenten ontvangen, waarvan de portretten ophangen in de presidential hall, en een heleboel andere beroemdheden. Frank Miller overleed in 1935 en het hotel werd tot het midden van de jaren 50 beheerd door zijn familie. Daarna wisselde het verschillende keren van eigenaar en liep het risico om te worden gesloopt omdat het niet meer aan de huidige eisen voldeed en er veel investeringen nodig waren. Maar eind jaren 80 werd het gekocht door Duane en Kelly Roberts en na een renovatie van 7 jaar en 55 miljoen $ werd het hotel in 1992 heropend. Nu behoort het tot de top van de hotels in het zuiden van Californie en bij de top 10 van de historische hotels in Amerika. Na de rondleiding door een enthousiaste gids die het erg interessant kon vertellen hebben we nog wat rondgekeken voordat we weer terug naar Eastvale gingen. Toen Chao later in de middag thuis kwam zijn we de huurauto op gaan halen bij het vliegveld van Ontario, dat ongeveer op een kwartiertje rijden lag. De keuze was gevallen op een Honda CRV en natuurlijk een automaat wat in Amerika gewoonte is.

Amerika 2023

Een dagje Eastvale

Een reactie plaatsen

maandag 2 oktober,

Nog niet helemaal gewend aan de Amerikaanse tijd waren we vanochtend om een uur of 5 wakker. We hebben nog even geprobeerd om nog wat langer te slapen, maar om 6 uur lukte dat echt niet meer en zijn we even later opgestaan. Sebastiaan was ook al wakker. Hij gaat naar een school die elke ochtend om 7.30 uur begint, dus dat is hij gewend. Vandaag was een dagje om de familiebanden een beetje aan te halen.

Sebastiaan was nog een dagje vrij van school en Chao had vandaag ook een vrije dag. Na het ontbijt hebben we een beetje besproken wat we nog allemaal wilden zien en wat er mogelijk was. Van 16 oktober t/m 20 oktober had Chao al een cruise voor ons geboekt, dus het moest daarvoor gebeuren. Met Chao bekeken hoe en welke route we het beste konden nemen. We wilden via Death Valley, Mammoth Lake, Mono Lake, Yosemite naar San Fransisco en dan via de kustroute weer afzakken richting Los Angeles. Toen we begonnen met het plannen van de eerste stop Death Valley kregen we het volgende te zien.

Dat betekende dus gelijk al een verandering van de plannen. We hadden eerder besloten om Lake Tahoe niet te doen, omdat het dan allemaal een beetje haastwerk zou worden en daar hadden we geen zin in, maar dat kon dus nu weer wel op de planning. Nu zou het dus via Mammoth Lake, Mono Lake,Yosemite Park, Lake Tahoe naar San Fransisco worden en dan afzakken via de Kustroute met een stop bij Hearst Castle en weer richting East Vale. De planning was om woensdag 4 oktober deze trip te beginnen. In de middag nog wat boodschappen gedaan voor het avondeten en alvast wat vooraden zoals water voor onze trip. ’s Avonds dus thuis met de familie hotpot (Chinese fondue) gegeten en voor de rest van de dag lekker rustig aan gedaan.

Chinese fondue
Amerika 2023

Op weg naar Los Angeles

Een reactie plaatsen

Zondag 1 Oktober.

Vandaag begint onze vakantie/familiebezoek naar Amerika. Onze vlucht was om 12.50 uur en omdat we het zekere voor het onzekere wilden nemen besloten we goed op tijd te vertrekken, Een paar jaar geleden stonden we namelijk al een keer vast voor de Heijennoordtunnel omdat er een ongeluk gebeurt was. Zo zijn we om 6.45 uur vertrokken. Deze keer liep alles voorspoedig, geen files geen ongelukken en zo waren we al voor 09,00 uur op P3 (Schiphol). Met de shutlle bus naar Schiphol plaza, wegens drukte stopt die tegenwoordig niet meer bij de vertrekhallen, de koffers gedropt en alhoewel het nog best vroeg was toch maar alvast naar de douane. Daar was het wel wat drukker, maar ook dat viel nog mee. Binnen nog een bakje koffie gedaan en nog wat  in de taxfree winkels rondgelopen voordat we naar de gate zijn gelopen, We waren daar rond 11.30 uur en 11,50 zou het boarding beginnen. Dat doen ze tegenwoordig op zone, en wij waren zone 4, dus niet gelijk als eerste. Het begon allemaal wat later  dan verwacht en toen we eenmaal aan boord waren duurde het ook allemaal lang. Uiteindelijk vertrokken we 50 minuten later dan gepland, maar de vlucht zou wat korter duren dan de vermelde 11 uur zodat we om 15.10 uur in Los Angeles aan zouden komen, dus maar 20 minuten later dan gepland. Door de douane ging deze keer vlotjes. Paspoort controle, op de foto en een vraag hoe lang we bleven. De vorige keer moesten we eerst een formulier invullen of je geen verboden dingen enzo  in je koffer had, werden er vingerafdrukken genomen en werden we nog behoorlijk lang ondevraagt over wat we kwamen doen en waar we naar toe gingen. In Los Angeles zijn we opgehaal door Chao, de zoon van Juan. Het was een blij weerzien tussen moeder en zoon na meer dan 7 jaar want in het echt is het toch anders dan via het internet. Daarna was het nog een klein uurtje rijden naar Eastvale waar het huis van Chao staat. Het was gelukkig niet echt druk op de weg want het was zondag. Normaal is het rond deze tijd spitsuur en heel druk. Toen we bij het huis aankwamen kon Juan eindelijke haar kleinzoon in de armen sluiten en natuurlijk ook haar schoondochter weer zien. ’s Avonds wilden we uit eten. De keuze was gevallen op een Koreaans restaurant, Koreaanse bbq, maar toen we bij het restaurant aankwamen stonden er nog mensen buiten te wachten, dus besloten we maar ergens anders te gaan eten. Een stukje verder was nog een restaurant. Daar was nog wel plaats en ze hadden genoeg dingen op het menu om wat uit te kiezen. We hadden toch niet zoveel honger en waren best een beetje moe. We wilden ons gelijk aanpassen aan de Amerikaanse tijd om zo snel mogelijk van de jetlag af te zijn, maar later dan een uur of negen konden we het toch niet vol houden en zijn we naar bed gegaan.

2021, Duitsland

Traben-Trarbach, Bernkastel-Kues, Trier

Een reactie plaatsen

Vandaag moesten we alweer vertrekken uit ons appartement, maar we hadden besloten om er nog een dagje aan vast te plakken. We zouden nog een overnachting in Trier doen. Vandaag zouden we met een tussen stop in Traben-Trarbach en in Bernkastel-Kues naar Trier rijden. Daar zouden we overnachten en dan zouden we de dinsdag nog een dagje in Trier rondkijken voordat we weer naar huis zouden rijden. Eerst was het plan om daar wat langer te blijven, maar vanaf dinsdag later op de middag zou het slechter weer worden, dus besloten we dat het maar 1 nachtje zou worden en dan zouden we thuis in Nederland wel verder kijken of we nog ergens heen zouden gaan. ‘S ochtends toen we opstonden was er buiten dichte mist en hebben we maar rustig aan gedaan tot het wat opgetrokken was. Toen we om 10 uur wegreden was het nog niet helemaal weg, maar gelukkig kwam al vrij snel de zon te voorschijn en verdween de mist.


Eerst naar Traben-Trarbach. Deze stad heeft een aantal bezienswaardigheden die ontworpen zijn door de Berlijnse architect Bruno Möhring. Hij begon in 1899 met de stadspoort Brückentor. Deze poort lijkt op een klein kasteel en staat bij de brug over de Moezel die de stadjes Traben en Trarbach met elkaar verbindt. Ook van zijn hand zijn het Jugendstilhotel Bellevue, het belle époque stadhuis Alter Bahnhof. Er schijnt ook een rondleiding te zijn waarbij je Traben-Trarbach verkent en langs al Möhrings bouwwerken loopt.

Hierna naar Bernkastel-Kues. Dit zijn ook twee steden die door middel van een brug over de moezel met elkaar verbonden zijn. Vooral Bernkastel is erg populair bij de toeristen. Bernkastel heeft een oud stadscentrum en een middeleeuws marktplein waar ruim 400 jaar oude vakwerkhuizen staan. Kues is wat groter en moderner. Op het marktplein staat ook een fontein uit 1606, de Michaelsbrunnen. Hierbij staat een beeld van de Heilige Michael, die ook bekend stond als de drakendoder. Onder aan zijn voeten ligt een verslagen draak, dat stond vroeger symbool voor de duivel. Hier konden we wel even wat tijd doorbrengen, maar toen we een terrasje wilden pakken om wat te drinken en te eten kostte dat door de drukte toch wat moeite, maar met wat geduld en even wachten toch nog een leuk plekje kunnen vinden. We zijn daarna toch ook nog maar even aan de overkant in Kues wezen kijken, maar daar waren we veel sneller uitgekeken, dus weer in de auto gestapt op weg naar Trier.

Onderweg naar Trier kwamen we nog langs een lief klein huisje waar we eventueel wel zouden willen wonen.

In Trier hadden we een appartement met parkeerplaats op ongeveer een km van het centrum geboekt. We hadden een tijd afgesproken en toen we daar aankwamen stond de gastvrouw al op ons te wachten ons de sleutel te overhandigen en de parkeerplaats aan te wijzen. Zeg eigenlijk maar parkeerplaatsje, want wat een klein en smal plekje was dat. Je moet daar zeker geen grote auto neerzetten. Zelfs met onze Citroën C4 Cactus koste het moeite. Gelukkig zouden we de auto daar toch laten staan en Trier gewoon al wandelend verkennen zodat we dat niet vaker hoefden te doen. We hadden nog wel wat tijd voordat we gingen eten en besloten om vandaag ook al wat van Trier te verkennen.
Trier is de oudste stad van Duitsland en is al in de 4e eeuw voor Christus gesticht. Er zijn hier nog veel Romeinse bezienswaardigheden te zien zoals de Dom van Trier, Het amfitheater, de Basilica van Constantijn. De Porta Nigra (de zwarte poort), die ook de lijst staat van Unesco werelderfgoed, is wel de bekendste. Deze poort stamt uit 170 n. Christus. Het was vandaag weer een ontzettende lekkere dag en we hebben nog vrij lang rondgelopen in Trier totdat het ging schemeren. Toen hebben we lekker gegeten waarna we na nog een korte wandeling terug naar het appartement zijn gegaan.

De volgende dag hadden we al redelijk vroeg afgesproken om de sleutel weer in te leveren. We hadden ook afgesproken dat we de auto tot ’s middags in de garage konden laten staan zodat we nog wat in Trier konden rondlopen. Omdat we het meeste gisteren al gezien hadden hoefde dit niet al te lang te duren. We hebben nog een stukje langs de moezel gelopen, langs de Romeinse brug en nog even de stad in geweest. Toen besloten we rond 14.00 uur weer af te reizen richting Middelburg zodat we overal voor de verkeersdrukte voorbij zouden zijn. Met een kleine tussenstop verliep de terugreis zeer voorspoedig en waren we rond 18.00 uur weer thuis. Vakantie is heel leuk, maar slapen in je eigen bedje is ook altijd wel lekker.

2021, Duitsland

Nog een dagje Koblenz

Een reactie plaatsen

Vandaag was onze voorlaatste dag in Lahnstein auf der Höhe voordat we richting Trier zouden gaan. We hadden niet veel zin meer om nog ver te gaan rijden en besloten nog een dagje Koblenz te doen, nog wat dingen goed bekijken en eventueel wat te winkelen. Het was mooi weer dus besloten we de Auto aan onze kant van de Rijn neer te zetten en de rest te lopen. In het centrum kwamen we erachter dat hier de winkels dus niet standaard op zondag open zijn, dus van winkelen zou niet veel komen. (vond ik helemaal niet erg) Daarom maar gewoon wat in Koblenz rondgekeken, lekker wat terrasjes gepakt, en ook nog even aan de overkant van de Rijn in Koblenz Ehrenbreitstein wezen kijken. Hier staat het huis van de moeder van Beethoven wat nu een museum is. Voor de rest valt er niet zoveel te zien. Je hebt er natuurlijk de Fort Ehrenbreitstein, maar daar waren we dinsdag al geweest met de kabelbaan vanuit Koblenz. Het was dus weer een rustig dagje. Op de terugweg nog wat gegeten in Lahnstein en daarna terug naar het appartement.

2021, Duitsland

Loreley, Sankt Goar en Boppard

Een reactie plaatsen

Vandaag zou het ’s ochtends nog een beetje bewolkt zijn, maar daarna zou de zon weer te voorschijn komen en de zou een mooie dag worden. We hadden besloten om vandaag naar de beroemde Loreley te gaan en daarna nog wat andere stadjes te bezoeken.
De Loreley is een 132 m. hoge rots langs de Rijn in de buurt van Sankt-Goarhausen. Je hebt er een prachtig uitzicht op Sankt-Goarhausen met de Burcht Katz en op Sankt-Goar met Burcht Rheinfels, en trekt jaarlijks heel veel toeristen. De rijn is hier diep en smal en is nog steeds een van de gevaarlijkste plekken op de Rijn. In de Middeleeuwen was deze plaatst al bekend omdat veel schipper hier in hun houten bootjes verongelukten. in Sankt-Goar vestigde zich in de 6e eeuw de heilige Goar om al die schipbreukelingen te redden en te verzorgen. In 1801 komt de naam Loreley voor het eerst in een ballade van de dichter Clemens Brentano voor. Het gaat over een vrouw die zich van het leven wilt beroven omdat ze bedrogen is door haar liefste. Maar de bisschop die diep onder de indruk is van haar schoonheid stuurt haar naar het klooster. Op de rots stopt ze nog een keer om naar het kasteel van haar liefste te kijken. Ze denkt dat ze hem weg ziet rijden en stort zich wanhopig in de golven. Later in 1810 in het sprookje van de Rijn wijzigt Brentano het verhaal. Hierin is Loreley een vrouw die ongelukkig is en zittend op een rots haar lange blonde haren kamt en en lied zingt en hiermee de schippers afleid en in het verderf stort. Zo ontstond de mythe van de Loreley. Nu staat er op de havendam in Sankt-Goarhausen een groot Loreley beeld.
Wij hebben de auto onderaan de Loreley rots vlak bij het Loreley beeld geparkeerd (gratis) en zijn eerst naar het beeld toegelopen en daarna zijn we via een steil pad met trappen omhoog gelopen naar de Loreley rots. Je hebt er inderdaad een prachtig uitzicht. Boven op het plateau heb je ook het bezoekerscentrum waar je allerlei info kunt krijgen over het werelderfgoed Bovenvallei van de Middenrijn en over de geschiedenis, de mythe van de Loreley etc.


Daarna zijn we een stukje teruggereden en zijn met het pontje overgestoken naar Sankt_Goar waar we de Burcht Rheinfels bezocht hebben. Voor de rest hier nog wat rondgewandeld en wat gegeten hebben voordat we weer verder, of eigenlijk terug gingen langs de andere kant van de Rijn.

Onze keuze was gevallen op het plaatsje Boppard. Boppard staat bekend om de steile wijnhellingen en om een van de mooiste wandelpromenades langs de oever van de Rijn en om de oudste Romeinse vestingmuren ten noorden van de Alpen die bewaard is gebleven. Hier bevind zich ook een van de beste wijngebieden, de Bopparder Hamm waar vooral de welbekende Riesling groeit. Hier start ook de Hunsrückbahn, de steilste spoorlijn ten noorden van de alpen, waarbij over een klein traject een hoogte van 350 m. wordt overwonnen.

Hierna zijn we verder langs de Rijn richting Koblenz gereden, waar de via de brug de Rijn overgestoken zijn en terug naar ons appartement zijn gereden.

2021, Duitsland

Bad-Ems

Een reactie plaatsen

Vandaag gaven ze ook nog wat regen af voor in de middag, daarom besloten we niet al te ver weg te gaan. De keuze viel op Bad_Ems, wat op nog geen 15 km van ons appartement af ligt. Bad Ems wordt ook wel een keizerlijk kuuroord genoemd omdat Keizer Wilhelm I, hier bijna 20 jaar lang verbleef om te kuren. Ook werd het bezocht door vele andere Europese koninklijke gasten waaronder o.a. Tsaar Alexander II, Koning Georg IV van Engeland, Koningin Amalia van Griekenland, Koning Leopold I van België en anderen. Ook de oranjes, die bouwden er tussen 1710 en 1725 het barokke Oranje-Nassau’s badhuis wat tegenwoordig een hotel is (Häckers Hotel) en dat wordt gezien als een van de mooiste kuurgebouwen in Duitsland

Het thermaal water van Bad Ems bevat meer dan 20 mineralen en sporenelementen. Het natriumchloride koolzuurhoudende water komt boven de grond met een temperatuur tussen de 27 tot 57 °C en het water schijnt heilzaam te zijn bij spijsverteringsklachten en de ademhaling. Bekend zijn ook de Emser Pastillen die gebruikt worden bij keelpijn, verkoudheid en door zangers bij heesheid. Het Emser zout werd en wordt ook nog steeds gebruikt om te gorgelen. Er was zelfs een speciale gorgelruimte ingericht in het Kurhaus om in alle rust te gorgelen.

Wij hebben er wat rondgewandeld langs de bezienswaardigheden zoals dit Kurhaus, de Russisch orthodoxe kerk, Het kuurpark langs de Lahn en andere dingen. We zijn met de Kurwaldbahn die met 78 % stijging een van de steilste te wereld is naar boven gegaan waar je een mooi uitzicht zou hebben, maar dat viel een beetje tegen door alle begroeiing die er was. Alleen bij een restaurant had je een terras met uitzicht, maar we hadden net gegeten en gedronken. Misschien dat je een eindje verder nog wel een mooi uitzicht had, maar dat zagen we niet echt, dus zijn we vrij snel weer terug naar beneden gegaan. De rest van de middag niet veel meer gedaan. Je moet ook zo af en toe wat rust houden in je vakantie toch, en dat hebben we dan ook maar gedaan.

’S avonds hebben we nog wel een wandeling in de buurt van ons appartement gemaakt. Op de terugweg werden we toch nog overvallen door een flinke regenbui. We waren goed nat, maar als dat bij de ene keer blijft mogen we zeker niet klagen. Het weer voor de rest van de week zag er in ieder geval weer goed uit.

2021, Duitsland

Wandeling Brodenbach naar kasteel Ehrenburg

Een reactie plaatsen

Vandaag gaven ze wel onweersbuien af. Die zouden vanaf ongeveer 14.00 uur mogelijk zijn. We besloten daarom vanaf Brodenbach een wandeling te maken naar kasteel Ehrenburg. Er stond dat dat een wandeling was van zo’n 2,5 km en dat je langs de Ehrbachklamm, een kloof met bemoste rotsen, kleine watervallen en houten loopbruggen zou komen. Dat zou mooi in de ochtend kunnen. In Brodenbach op de parkeerplaats stond een informatiebord met een wandelroute, “Traumpfad Bergschluchtenpad Ehrenburg”. Dit is zware wandeling van 18,6 km waar ze 5.30 uur als tijdsduur voor geven. Dat gingen we vandaag dus niet doen, maar het moet wel de moeite waard zijn. Voor info zie: https://tourenportal.traumpfade.info/nl/tour/dagwandeling/bergschluchtenpfad-ehrenburg/1374342/.
Wij zouden maar een stukje volgen naar de Ehrenburg en daarna terug gaan.  Volgens onze info dus 2,5 km. Maar dat was dus wel een stukje langer en ook behoorlijk zwaar. Later zagen we dat je het eerste gedeelte ook via de weg kon doen en dat was dus maar 1 km  i.p.v. de bijna 4 die we nu gelopen hadden langs mooie maar zware paadjes. Vanaf hier was het nog ongeveer  1,7 km naar het kasteel Ehrenburg. Toen we een eindje verder verkeerd liepen en een stukje terug moesten werd  het boven ons al behoorlijk dreigend. We hebben toen besloten om maar terug te gaan, want om met onweer in de bossen met steile gladde paadjes te lopen zagen we ook niet zitten. We hebben toen het laatste stuk wel via de weg  gedaan en daardoor waren we vrij snel terug bij de parkeerplaats. Tot onze verbazing trok de lucht ook weer open. We besloten toen om met de auto naar de parkeerplaats vlak bij kasteel Ehrenburg te rijden, zodat we het toch nog even  konden bekijken. waarschijnlijk hebben we daarom wel het mooiste gedeelte van de wandeling gemist, maar je kan niet alles hebben. Het 12e eeuwse ehrenburg kasteel was vroeger een fort en is nu in gebruik als hotel. Het personeel loopt er gekostumeerd rond en er worden regelmatig middeleeuws georiënteerde evenementen georganiseerd. Als het weer gunstig is, en dat was het, dan heb je boven een prachtig uitzicht. Voor meer informatie zie: https://www.tourenplaner-rheinland-pfalz.de/mobile/nl/point/burcht/ehrenburg/11207150/. Het was ondertussen weer prachtig weer geworden dus hebben we er best nog wel een tijdje rondgelopen voordat we weer richting appartement gingen.

Maar omdat het nog steeds vrij vroeg was en ook nog steeds droog zijn we nog even gestopt in Lahnstein en hebben daar nog wat rondgelopen en gegeten. In Lahnstein heb je onder anderen Burcht Lahneck en als je daar langs de Rijn wandelt heb je goed zich op slot Stolzenfels. We hebben die niet zelf bezocht, maar van een afstandje zijn ze ook de moeite waard.

Toen we terug in het appartement waren kwam eindelijk het lang verwachtte onweer, maar erg veel stelde het niet voor en ’s avonds was het alweer een tijdje droog, dus hebben we het nog een wandeling gemaakt.

2021, Duitsland

Cochem en Beilstein

Een reactie plaatsen

De weergoden zaten ons goed mee, ook voor vandaag gaven ze toch weer de hele dag mooi en warm weer af. De plannen voor vandaag waren Cochem en Beilstein.
Cochem is een barokstadje waar vele mooie vakwerkhuisjes staan. Ook staat er op een 100 m. hoge rots de Rijksburcht, een van de belangrijkste bezienswaardigheden. Verder heb je er nog de historische Senfmuehle, een oude mosterdmolen uit 1810 die oorspronkelijk uit Nederland komt en nog steeds in gebruik is. Vanuit Cochem kan je ook verschillende rondvaarten maken over de Moezel. Eerst naar Cochem, We besloten eerst maar naar boven naar de burcht te lopen nu het nog niet zo warm was.
De Rijksburcht Cochem is een hoogteburcht in het Duitse stadje Cochem aan de Moezel en is zeer beeldbepalend. In de middeleeuwen diende de brug als tolburcht. De burcht werd in de 11e eeuw gebouwd. Voor meer informatie over de burcht zie: https://reichsburg-cochem.de/de-burcht/?lang=nl. Na de burcht hebben we wat gegeten en twijfelden we of we een rondvaart zouden doen. We hebben het uiteindelijk niet gedaan omdat we het toch wat aan de drukke kant vonden en om zomaar een tijd stil op een boot te zitten hadden we ook niet zoveel zin in. We hebben daarom nog wat rondgelopen en naatuurlijk weer veel foto’s gemaakt waarna we verder gereden zijn naar Beilstein.

Beilstein heeft een beetje een sprookjesachtig karakter en wordt daarom ook wel “Doornroosje van de Moezel” genoemd. Je hebt er balkons dit begroeit zijn met klimop en bloembakken met geraniums en petunia;s in verschillende kleuren. Door het hoogteverschil in de kronkelende straatjes krijg je een echt middeleeuws karakter. In Beilstein heb je ook de Sint-Jozefkerk met mooi interieur waarin ook het genadebeeld van de zwarte Madonna, een zwart Mariabeeld met bladgoud dat naar zeggen uit Spanje komt en buiten de kerk heb je een mooi uitzicht over de Moezel.

2021, Duitsland

Geierlay, burcht eltz en deutches eck

Een reactie plaatsen

De weersberichten waren weer veranderd. Nu gaven ze voor woensdagmiddag al onweer af en voor de rest van de week ook onstuimig. Vandaag zou nog warm en goed zijn, dus besloten we om de dingen die we wilden doen en zien en die het verst weg waren maar eerst te doen. Een van die dingen was de Geierlay hangbrug bij het plaatsje Mörsdor in de Duitse Hunsruck op zo’n 60 km afstand. Deze hangbrug was tot voor kort de langste en spectaculairste voetgangersbrug van Duitsland. Sinds het voorjaar van 2017 is de Titan-RT in de Harz, in het Rappbodetal met maar liefst 458,5 m. de langste in Duitsland, maar dat maakt de Geierlay met z’n 360 m. lengte en 100 m. hoogte boven het Hörsdorfer Bachtal niet minder spectaculair. Wij dachten als Nederlanders de auto weg te zetten op de gratis parkeerplaats, maar toen we daar aankwamen zagen we dat we bijna 2 km terug moesten lopen langs de autoweg en dat vonden we toch een beetje gevaarlijk en hebben we toch de auto maar op een betaalde parkeerplaats dichterbij gezet. €6,50 voor 4 uur, waar praat je dan over. Vanuit Mörsdorf zelf was het ook nog 1,7 km lopen naar de hangbrug. Het zonnetje scheen al volop en de temperatuur was al boven de 20o C.
De brug die in oktober 2015 geopend is is gebouwd naar het voorbeeld van Nepalese hangbruggen en genoemd naar de streek waar de brug zich bevindt. voor meer informatie over de brug zie: https://geierlay.de/ of https://www.eifelinfo.nl/de-geierlay-hangbrug-de-langste-en-spectaculairste-voetgangersbrug-van-duitsland/ Momenteel (door de Coronamaatregelen) is de brug maar in één richting te bewandelen, dus kom je ook geen tegenliggers tegen, maar alleen mensen zoals wij die even stoppen om foto’s te maken. Dat betekent dus ook dat je niet terug kunt over de brug, maar dat je met een ommetje terug naar Mörsdorf moet. De temperatuur was ondertussen al richting de 25o C gegaan, dus hebben we maar niet voor het langste ommetje gekozen. We liepen terug door het bos, met soms smalle en steile paadjes en ondanks dat we veelal in de schaduw liepen was het toch flink zweten. Het was warm en benauwd.

Toen we terug waren bij de parkeerplaats hebben we wat gegeten en zijn daarna verder, of eigenlijk een beetje terug gereden naar Wierschem waar de sprookjesachtige burcht Eltz staat. Vanaf de parkeerplaats kun je net een pendelbus naar de burcht of je kan er zelf naar toe lopen. Wij wandelen graag, dus hebben daarvoor gekozen, maar het was toch iets verder dan we dachten. Normaal goed te doen, aar het was nu erg warm. Deze burcht uit 1157 staat er nog prachtig bij. Hij is in alle oorlogen praktisch onbeschadigd gebleven en wordt goed onderhouden door de graven van Eltz. De burcht die zelf zo’n 40 m. hoog is staat op een 80 m. hoge rots in het Eltzer bos en de bouw ervan heeft ruim 500 jaar geduurd waardoor je ook kenmerken ziet uit verschillende tijdperken zoals de Middeleeuwen en de Renaissance. Voor meer informatie zie: https://www.burg-eltz.de/nl/. Binnen kun je een rondleiding krijgen in het Duits of in het Engels. Voor de Engelstalige rondleiding moesten we nog bijna een half uur wachten, dus hebben we maar voor de Duitse gekozen. Je kunt trouwens wel een folder krijgen met informatie over de rondleiding in verschillende talen waaronder dus ook in het Nederlands en het Chinees. De gids vertelde het helaas niet op zo’n heel boeiende wijze, dus hebben we naderhand zelf de folder nog maar gelezen.

Daarna zijn we weer richting Lahnstein gereden. Omdat het nog redelijk vroeg was en we voor ’s avonds toch nog niks geregeld hadden voor het eten besloten we ook nog Koblenz te bezoeken en daar wat rond te lopen en te eten. Koblenz is de historische stad waar de Moezel en de Rijn samen komen. Hier is door de stad een kunstmatige puntige landtong gebouwd die de Deutsches Eck wordt genoemd. Hierop staat een groot ruiterstandbeeld van Keizer Willem I.

Hij was medeverantwoordelijk voor de eenwording van het Duitse Rijk in 1871. Het origineel uit 1897 is vernietigd in de Tweede Wereldoorlog en sinds 1993 staat er een replica. We hebben nog wat rondgelopen en zijn met een kabelbaan (Koblenz Seilbahn) naar de overkant van de Rijn gegaan,. We zaten maar met z’n tweeën, maar moesten toch mondkapjes op.

Aan de overkant van de Rijn ligt het 19e eeuwse Fort Ehrenbreitstein vanwaar je een goed zicht hebt op de Deutsches Eck en verschillende andere bezienswaardigheden van Koblenz.

Hierna hebben we wat gegeten en gedronken waarna we moe maar voldaan weer terug naar ons appartement gegaan zijn waar nog even genoten hebben van een lokaal biertje

.

2021, Duitsland

De heenreis

Een reactie plaatsen

Koblenz is vanaf Middelburg nog geen 400 km rijden en we konden pas om 15.00 uur in het appartement terecht, maar omdat er een weg was afgesloten (Dit had geloof ik nog met de overstromingen van vorige maand te maken) moesten we wel langs Keulen en daar is het meestal behoorlijk druk volgens de verkeersberichten zijn we toch redelijk op tijd vertrokken. Via Antwerpen naar Maastricht en dan richting Keulen. De verwachtte drukte bij Keulen viel gelukkig mee, maar bij Bonn hebben we ongeveer 45 minuten in de file gestaan. Bij Koblenz was het ook druk, maar daar konden we wel blijven rijden. (ze zijn daar aan de weg bezig) Vanaf Koblenz was het nog maar een klein stukje naar Lahnstein auf der Höhe, de plaats waar ons appartement stond, Het ondertussen bijna 15.00 uur en hadden we er ruim 5 uur over gereden. Ons appartement zit een vrij oude flat, maar ons appartement zelf zag er op de foto’s goed uit en toen we binnen kwamen op de 8-ste etage zelfs nog beter. Netjes modern ingericht en zeer schoon.

Ook over de service viel niet echt te klagen. De wifi werkte niet en na dit gemeld te hebben stond er binnen 10 minuten een handyman voor de deur. Hij legde uit dat na de overstromingen de internetprovider nog steeds problemen had met de verbindingen en nog niet alles hersteld was, maar hij ging kijken of hij ons kon switchen naar een andere verbinding. Na een paar keer te switchen naar een andere verbinding hadden we weer wel internet. Waarschijnlijk hadden ze ergens anders dus nu geen internet, maar daar zat nu waarschijnlijk niemand en was ook niet ons probleem. Lahnstein auf der Höhe is meer een vakantieoord dan een echt dorp. Er staan vakantiewoningen, een appartementencomplex die deels bewoond en deels verhuurd worden voor toeristen. Verderop stond nog een wat moderner hotel en nog wat verhuur van vakantiehuisjes. Hier is ook een restaurant met biergarten en verderop is nog een grieks restaurant. In de buurt kan wat wandelen in een park en in de natuur, maar voor de rest is er niet zoveel te doen, maar het is een ideale uitvalsbasis voor verdere trips en lekker rustig. We zijn eerst maar wat boodschappen gaan doen in Lahnstein zelf dat zo’n 4 km naar beneden aan de Rijn en de Lahn ligt. We hebben daar nog wat rondgelopen langs de Rijn en zijn ’s avonds wezen eten bij het Waldhaus (met biergarten) dat op een goede km van ons appartement ligt en we dus konden lopen en dus ook van een biertje konden genieten.

2021, Hoge Hexel

Delden

Een reactie plaatsen

Donderdag 29 april, vandaag zou een dag zijn met veel regen, dus wij hadden ons al een beetje voorbereid om niet echt weg te gaan. Misschien tussen de buien door even een stukje wandelen en voor de rest een beetje opruimen, wat foto’s uitzoeken en alvast wat in te pakken want morgen (vrijdag) moesten we alweer naar huis. ’s Ochtends was het was aan het miezeren, maar dat viel reuze mee en toen we na het ontbijt op de buienradar keken zagen we dat het eind van de ochtend en begin van de middag toch zeker een uur of 3 droog zou zijn. Dus snel nog wat opgezocht in de buurt en dat werd dus Delden met landgoed Twickel. Toen we daar aankwamen kwam het ons toch enigszins bekend voor en zo zie je maar dat ook wij wat ouder worden en ons geheugen ons af en toe in de steek laat. We waren hier 3 jaar geleden een lang weekend geweest. Maar goed dat mocht de pret niet drukken. We hebben even rondgewandeld in het plaatsje en op landgoed Twickel, nog een terrasje gepakt want nu mocht het weer. Het was alleen vandaag niet zo warm als gisteren, maar gelukkig hing er terrasverwarming op. Daarna zijn we met een omweg weer richting huisje gereden. Het begon ook weer zachtjes te regenen, maar ook dat viel wel mee. Ik begreep dat er in sommige delen van het land heel wat meer gevallen was.

De volgende dag zijn we weer naar Middelburg gereden. Toen hadden we wel een paar fikse regenbuien onderweg. We hebben dus alleen maar een tussenstop gedaan om even wat te eten en te drinken en waren zodoende vroeg in middag weer thuis in ons eigen huisje.

2021, Hoge Hexel

wandelroute historisch Eerde

Een reactie plaatsen

Woensdag 28 april, Vandaag wilden we toch weer wat meer actief zijn. We waren gisteren met de auto langs Eerde gereden en dat leek ons wel een leuk plekje. Wat op internet gezocht en toen zagen we dat er bij het landgoed Eerde een leuke wandeling was van Natuurmonumenten van een goede 10 km. Dat landgoed ligt zo’n 13 km van ons huisje, dus besloten we op de fiets te gaan. Op de heenweg langs de gewone weg en op de terugweg zouden we wel zien. Kasteel Eerde is privé bezit en daar mochten we dus niet naar binnen, dus we hebben alleen de wandeling gedaan. Ik kan daar veel over vertellen, maar dan citeer ik uit het document dat bij de wandelroute zat, daarom voeg ik dat bestand maar toe.

natuurgebieden_landgoed-eerde_route_wandelroute-historisch-eerde-1Download

Natuurlijk hebben we ook foto’s gemaakt

Voor de terugweg hadden we een route binnendoor uitgezocht en we hebben onderweg nog wat gedronken op een leuk plekje want het was nu erg warm ( 18 graden).

2021, Hoge Hexel

Koningsdag naar Zwolle

Een reactie plaatsen

27 april, vandaag is het koningsdag en ook een beetje Koninginnedag voor mij, want Juan is ook jarig deze dag. ’s Ochtends werd er namens het park al een kaart en een doos bonbons gebracht. Juan wou graag naar een stad en na even zoeken besloten we naar Zwolle te gaan. Voor de fiets was het een beetje ver, dus besloten we met de auto te gaan. Een route binnendoor gekozen, dus niet over snelwegen. Duurt iets langer, maar je ziet veel meer. Het centrum van Zwolle is stervormig, het is in feite een vestingstad met wallen en bolwerken. Deze bolwerken werden tijdens de 80-jarige oorlog aangelegd om de burgers te beschermen. Maar het was dus Koningsdag en warm. Toen we aan kwamen rijden zagen we dat het al vrij druk in de parken en de stad was. we hebben dus vlug een rondje gedaan en geprobeerd niet al teveel in de drukte te komen.

Daarna weer naar Hoge Hexel gereden, we kwamen weer langs het park en nu was het daar echt stampesvol, of dat er geen corona bestaat. Bij het huisje nog even wat oranje gebak gegeten met mijn jarige koningin. Voor de rest niet zoveel gedaan. ’s Avonds nog een klein rondje gefietst want het was nog steeds lekker weer.

2021, Hoge Hexel

Fietstochtje richting Almelo

Een reactie plaatsen

Maandag 26 april

Vandaag met behulp van fiets knooppunten een route binnendoor naar Almelo uitgestippeld. Je rijdt dan niet de normale route over verharde fietspaden, maar je fietst via b-wegen, onverharde stukken, bospaden en natuurlijk soms wel gewoon over het fietspad richting Almelo en dat is een stuk minder saai dan over de gewone weg. Onderweg ook nog een soort mini koe tegen gekomen. Niet groter dan een flink schaap

Almelo zelf vonden wij niet zo heel bijzonder als stad, maar je hebt nog wel een paar bezienswaardigheden zoals de Gravenallee & Huis Almelo, een paar kerken, het Weverhuisje en andere musea, maar die zijn momenteel niet open, en een aantal parken.

Daarna zijn we via een andere weg weer binnendoor terug gefietst. ’s Avonds na het eten hadden we nog wel zin in een wandeling want het was nog steeds prachtig weer. We hadden gezien dat er hier ook allerlei wandelroutes uitgezet waren met wandelknooppunten. Dus ik heb zo’n wandelapp gedownload en een wandelroute van zo’n 10 km uitgezet in de buurt van het park met die knooppunten. Het eerste stukje was gewoon via de verharde weg, maar daarna moesten we het weiland in en langs de sloot verder wandelen. We dachten dat dat maar een klein stukje was, maar het was toch meerdere kilometers. Onderweg drukte ik een keer op het verkeerde knopje van mijn telefoon en toen was de route weg. Ik heb hem er onderweg opnieuw ingezet, maar heb toen waarschijnlijk een verkeerd knooppunt aangetikt, want later bleek dat we zo’n 1,5 km langer gelopen hadden. In de sloot naast ons zwom een grote zwaan met ons mee die vrij agressief over kwam, maar hij bleef gelukkig wel in de sloot. Verderop kwamen we ook nog een witte fazant tegen. Ik had er wel eens van gehoord, maar ik had ze nog nooit in het echt gezien. Ondertussen begon het al een beetje te schemeren en volgens de route moesten we nog een stuk terug ook door het weiland. We zagen dat we vlak bij een dorp Daalre waren en zijn toen daar maar naar toe gelopen en via de weg terug naar het park gelopen. Dus niet alleen voor de fietser, maar ook voor de wandelaar kun je hier allerlei kanten op met verharde, onverharde, bospaden en door weilanden.

2021, Hoge Hexel

Ootmarsum en wandeltocht Springendal

Een reactie plaatsen

25 April, vandaag een dagje weg met de auto. Ootmarsum stond op de planning. Ootmarsum is een stadje in het noordoosten van Twente vlak bij de Duitse grens. Ootmarsum heeft al stadsrechten sinds ca 1300. Ootmarsum wordt ook wel het kunststadje genoemd. Als je in het oude centrum loopt zie je overal galeries en etalages vol met kunstwerken en ook buiten zie je allerlei beelden en andere kunst.

Na Ootmarsum zijn we nog naar het Springendal gereden om daar een wandeling te maken. je kan hier kiezen uit verschillende wandelingen. Wij hadden eigenlijk het boswachterspad Springendal op ons lijstje gezet, maar dat is een wandeling van 18 km en omdat het al wat later was hebben we toch maar voor een wat kortere wandeling gekozen.

Onze wandeling was nu bijna 8 km. Deze wandeling voert je gedeeltelijk door het bos, langs heide en landelijke stukken. Je loopt stukken langs de beek, langs oude watermolens, en over de stuwwal. Deze stuwwal stamt nog uit de ijstijd. Het oprukkende ijs duwde als het ware de grond voor zich uit waardoor de wal ontstond.In het Springendal heb je verschillende bronnen waar het water omhoog komt en de stroompjes samen vormen de springendalse beek. Wij hebben niet langs de kleine bronvijver gelopen maar het schijnt daar erg leuk voor kinderen te zijn. Je loopt dan over vlonderpaden. We hebben wel over de Braamberg gelopen dit is een heuvel die wel 76 meter hoog is een deel uitmaakt van de stuwwal. Hier hoor je af en toe het geluid van de zwarte specht, maar gezien hebben we hem niet. Daarna hebben we door het dal van de Mosbeek gelopen. Hier heb je nog twee oude watermolens. De Watermolen Bels en de watermolen Frans. Hier heb je ook kans om het vliegend hert tegen te komen dat is de grootste Nederlandse kever die kan tot bijna 10 centimeter groot worden, maar ook die hebben we niet gezien. Als je hier loopt denk je bijna dat je toch in het buitenland bent. Het ziet er niet echt Nederlands uit. Daarna loop je nog langs stukken heide, maar die staan in deze tijd nog niet in bloei voordat kan je beter in augustus september terugkomen. Zo zie je maar je hoeft niet echt naar het buitenland om mooie plekjes te zien Nederland heeft mooie plekjes genoeg die wij nog niet gezien hebben.

2021, Hoge Hexel

Fietstocht : Ontdek de Reggestreek

Een reactie plaatsen

24 april 2021

Vanmorgen rond half 8 opgestaan. Vandaag zouden we een rondje gaan fietsen. Een bestaande route “Ontdek de Reggestreek”.

Toen we naar buiten keken scheen de zon volop, maar het gras was wit uitgeslagen. Het was dus koud. We hadden broodjes besteld, maar die konden we pas om 9 uur ophalen. Dus rustig een bakje thee gedronken en daarna nog even een rondje gewandeld. Er stond (nog) weinig wind, dus voelde het met het zonnetje best lekker aan. Op de terugweg bij de receptie de broodjes opgehaald. Lekker ontbeten en nog wat broodjes gesmeerd voor onderweg. Daarna de spullen gepakt en rond 11 uur zijn we vertrokken. Eerst naar Wierden, waar we nog een reserve binnenband gekocht hebben want ik had geen zin om onderweg te plakken. Onze fietsroute was uitgestippeld met fietsroute punten. Het was even zoeken, maar toen konden we echt beginnen. Deze route voert je door de Reggestreek tussen Nijverdal, Wierden en Rijsen op de grens van Twente en Salland. Wij begonnen in Wierden en o.a. de dorpskerk met een toren uit de 15-de eeuw.

de dorpskerk in Wierden

Het is vooral een landelijke route. Je steekt de Regge een paar keer over met mooie uitzichten. Vlak bij Rijssen kom je langs een oude olie en -pelmolen uit 1752 en je rijdt nog een stuk langs het Wierdense veld, dit is een natuurgebied met heide en hoogveen. Een appart gebied. Jammer dat de heide pas in Augustus/September bloeit. Nu zag het er een beetje als een dorre vlakte uit. We dachten dat we aan een lijstje met fietsroute punten, en dat ging ook een heel eind goed, maar soms staan er bij een routepunt wel richtingen naar andere punten, maar niet naar een punt op jou lijstje. Dan is een telefoon met GPS toch wel makkelijk, maar zelfs daarmee zijn we nog een paar keer verkeerd gereden. Maar goed, we kwamen nog langs een broedende ooievaar, hebben nog lekker langs het water geluncht en we hebben vandaag onze lichaamsbeweging weer gehad. Het tweede gedeelte stond er iets meer wind en die hadden we natuurlijk tegen. Maar al met al weer een mooie geslaagde dag.

2021, Hoge Hexel

Hoge Hexel

Een reactie plaatsen

Dit voorjaar een weekje in ons eigen land. Buitenlandse reizen wordt nog steeds ontraden en zou ook nog niet echt verstandig zijn. Trouwens om bij terugkomst in quarantaine te gaan hadden we ook weinig zin in.

Hoge Hexel is een dorp in de provicincie Overijsel en behoort bij de gemeente Wierden. Het ligt in de buurt van Almelo op de grens van Twente en Salland. Een mooi uitgangs punt voor fietsen en wandelen op de Sallandse heuvelrug en andere mooie plekjes in de buurt en laten we dit nu allebei graag doen.

Om een uur of 11 vertrokken en lekker rustig aan gedaan. Je mag tegenwoordig toch maar 100 km/uur rijden. Onderweg nog lekker in het zonnetje een broodje gegeten. Op het bungalowpark begon het, ze waren naast ons huisje bezig nieuwe challets te plaatsen en er stond daarom een grote kraan. Bij de receptie hadden ze gezegd dat we misschien om het meer moesten rijden en van de andere kant naar ons huisje toe moesten, maar van beide kanten lukte het niet. De receptie hierover gebeld, maar die wisten het ook even niet. Hier hadden ze geen rekening mee gehouden. Het plaatsen van de nieuwe challets had gisteren al klaar moeten zijn, maar toen zat het even tegen. Na even overleg kwamen ze met een oplossing. We konden de auto bij de receptie zetten en dan zouden hun met een klein karretje de bagage naar ons huisje brengen, want die kon er wel langs. Het zou niet lang meer duren en dan konden we de auto later bij het huisje zetten. Het huisje was al wat ouder, vandaar dat ze nieuwe aan het plaatsen waren, maar het zag er voor de rest netjes uit en we hadden een mooi uitzicht over het meer.

Bij het uitpakken van de bagage kwamen we tot de ontdekking dag we een tas vergeten waren met wat toilet spullen en wat kleding van Juan. Even terugrijden (290 km) gingen we maar niet doen. Maar goed, we zagen dat het koopavond in Wierden was en dat ligt op zo’n 7 km. Het was nog steeds mooi weer dus we zouden even op de fiets gaan. Bij de eerste bocht riep Juan: Mijn band staat zacht en ja hoor, een lekke band. Dan maar met de auto. In Wierden de nodige aankopen gedaan en terug de band van Juan geplakt. Nu zijn we er helemaal klaar voor. Laat de vakantie maar beginnen. ’s Avonds nog lekker genoten van een lekker wijntje en wat nootjes. Het vakantiegevoel komt nu echt wel naar boven,

Noord-Holland 2020

Zuiderzeemuseum Enkhuizen

Een reactie plaatsen

18 september. Vandaag alweer onze laatste dag. ’s ochtends de boel ingepakt, de fietsen weer op de fietsendrager gezet en uitgecheckt. Vandaag zouden we op de terugweg nog naar het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen gaan. Juan was daar nog nooit geweest en voor mij was het al een behoorlijk tijdje geleden. We hadden nog niet ontbeten, dus we reden eerst even langs de supermarkt in De Rijp waar we een lekker broodje en wat te drinken gekocht hebben. Daarna richting Enkhuizen gereden waar we de auto op de grote parkeerplaats gezet hebben en we met de boot naar het Zuiderzee museum gevaren. Voor vandaag gaven ze weer een mooie zonnige dag af, maar ’s ochtends was het nog een beetje frisjes. Het was lekker rustig dus we konden overal op het gemakje goed kijken ondanks het feit dat je vanwege de Corona maatregelen maar met zijn tweeën of één gezin binnen mocht kijken.
Klik op onderstaande link voor meer informatie over het Zuiderzee museum

https://www.zuiderzeemuseum.nl/nl/page/357/museum

Tussendoor zijn we ook nog even Enkhuizen zelf in geweest waar we wat gegeten en gedronken hebben. Daarna nog even terug. Of het nu komt omdat het wat laat in het seizoen was of door dat Corona gedoe, maar het voordeel is wel dat het lekker rustig is dat je dus ook rustig op je gemakje kan rondkijken. Al met al weer een leuke interessante dag.
Op de terugweg zijn we over de dijk richting Lelystad gereden. Bij Utrecht nog even in de file gestaan en op een paar andere plaatsen even wat langzaam rijdend verkeer, maar dat viel gelukkig allemaal erg mee. Rond 19.30 waren we weer thuis waar we niet veel meer gedaan hebben. Opruimen was voor de volgende dag.

Noord-Holland 2020

Alkmaar en Broekerveiling

Een reactie plaatsen

17 Mei, vandaag nog steeds mooi weer, dus nog een dagje op de fiets weg. Vandaag stond Alkmaar op het programma.
Alkmaar is natuurlijk de kaasstad van Nederland, maar er is ook wel meer te zien. De stad heeft een oud centrum met veel monumenten, en voor de liefhebbers een leuk winkelgebied en natuurlijk veel gezellige terrasjes, café’s en restaurants Je hebt er het Stedelijk Museum, het Biermuseum, het Beatlesmuseum en natuurlijk het Kaasmuseum. Ook ben je vanuit de stad zo op strand of in de duinen. Vandaag besloten we niet moeilijk te doen en gewoon de makkelijkste route te pakken. Dit was een parallelweg langs de N244 bijna helemaal rechtdoor. In Alkmaar wat rondgelopen en verschillende dingen bekeken. Daarna op een leuk plekje even wat gedronken en gegeten. Het Hof van Sonoy
Een gebouw dat vele functies heeft gehad. Van klooster tot restaurant. Het Sint Maria Magdalena klooster werd in de 15e eeuw ten noorden van de stad gebouwd maar ligt tegenwoordig, door stadsuitbreidingen, midden in de stad. Sinds de bouw heeft het ook gediend als dakloze opvang en privé woning. Nu is het een mooi restaurant. Op de poort staat “Diaconie Oude Mannen En Vrouwen Huys”, daar passen we zachtjes aan goed bij 😁

Daarna nog wat rondgelopen en bekeken, o.a. de grote kerk, langs de molen van Piet die op het bolwerk staat (net Middelburg), langs het stadhuis en langs het huis met de kogel waar een heel verhaal achter zit. Zie onderstaande link, waar je ook wat informatie kan vinden over de andere bezienswaardigheden in Alkmaar.

Het Huis met de Kogel

Daarna twijfelden we een beetje wat we zouden doen. Richting de kust (Egmond aan zee), of nog meer naar het noorden richting Scharwoude. We kozen voor het laatste. Bij ons op Walcheren heb je al kust genoeg en ik had iets gelezen over Broekerveiling in Broek op Langedijk wat me wel interessant leek. Dus die kant maar opgereden, tenminste dat dachten we, kaart lezen is ook een kunst. Eerst een stukje de verkeerde kant opgereden, maar uiteindelijke toch op de juiste route terecht gekomen. Onderweg richting Sint Pancras nog langs een paar mooie molens op een rijtje gereden.

Broekerveiling is de oudste doorvaargroenteveiling ter wereld. Hier in Broek op Langedijk is in 1887 het veilen bij afslag ontstaan. Dit systeem wordt nog steeds alle grote veilingen toegepast.
Het historische veilinggebouw en de markante lighallen zijn boven het water zijn gebouwd. Het veilinghuis is gebouwd in de stijl van de late Jugendstil. De originele veilingklok uit 1903 is nog steeds aanwezig.
De BroekerVeiling was van 1912 tot 1973 samen met een aantal andere veilingen het hart van de tuinbouwcultuur in Noord-Holland.
Vroeger werd het gebied rond de Broekerveiling. ‘Rijk der Duizend Eilanden’ genoemd. Ruim 15.000 kleine vruchtbare eilandjes waren het. Allemaal door mensenhanden gegraven. Nu is daar nog een klein deel van over. Door met de rondvaartboot mee te gaan of zelf een boot te huren kan je hier een impressie van krijgen.

Wij hebben dus in het museum rond gelopen en zijn me de rondvaartboot meegegaan. De schipper wist op een leuke en interessante manier de geschiedenis van het gebied te vertellen. Daarna weer op de fiets gestapt, nog wat foto’s genomen via een iets andere route weer naar ons huisje gereden waar we onze dorst gelest hebben met een lekker biertje.

dav
dav
dav
Noord-Holland 2020

Volendam en Edam

Een reactie plaatsen

Woensdag 16 september, vandaag zouden we naar Volendam en Edam gaan. Weer rond 9 uur op de fiets gestapt, en het Noordhollandsch Kanaal gevolgd tot Purmerend. Dit was grotendeels fietspad dus dat was wel lekker.

In Purmerend moesten we even goed kijken hoe we moesten rijden, dat is heel handig op je telefoon als je je leesbril niet bij je hebt, maar uiteindelijk toch met een kleine omweg de weg gevonden. Weer via een fietspad op de Purmerdijk langs De Where naar Edam. Daarna de bordjes gevolgd naar Volendam wat gewoon aan Edam vast ligt.

In Volendam wat rondgelopen en wat gegeten. Volendam is een authentieke vissersdorpje met oude straatjes. Bijvoorbeeld het Doolhof en de Oude Kom. Hier zie je straatjes en authentieke huisjes die typerend zijn voor de vissersdorpjes rondom het IJsselmeer.
Je kan naar het Volendams Museum om wat cultuur te snuiven, of naar het Palingsound museum daar kan je zien hoe het palingroken in zijn werk ging. In de Cheese Factory kan je de Volendamse kaas proeven. Wij hadden met wat rondlopen het meeste wel gezien. Zo groot is het niet, en we vonden het na het eten toch wel wat druk worden, dus besloten we verder of in dit geval terug te gaan naar Edam.

Edam is ook best een leuk stadje om even rond te lopen. Natuurlijk bekend om de Edammer kaas en daarom heb je er ook een kaasmarkt, maar ook andere leuke straatjes grachtjes en bruggetjes.

Ondertussen was de temperatuur gezakt naar zo’n graad of 20 en er was wat bewolking en meer wind gekomen. Om de terug te fietsen was de temperatuur prima, maar de wind had wel wat minder gemogen, want die hadden we nu toch grote stukken tegen.

Noord-Holland 2020

De Zaanse Schans

Een reactie plaatsen

Voor dinsdag 15 september gaven ze weer temperaturen op die konden oplopen tot boven de 30 graden, maar om nu helemaal niks te doen daar waren we niet voor gekomen. We besloten dus om maar vroeg te vertrekken als de temperatuur nog redelijk was. We stapten dus ongeveer om 9 uur op de fiets voor een ritje van ongeveer 15 km. Ik had een leuke route uitgestippeld die ons grotendeels langs verschillende vaarten naar de Zaanse Schans moest leiden. 2 km verder moesten we dan met een voet/fiets veer het Noordhollandsch Kanaal oversteken. We hadden aan alles gedacht, we hadden zelf mondkapjes meegenomen, maar we waren vergeten te kijken hoe laat het veer ging varen. Dat was dus pas om 10.00 uur. Daar stonden we dan om 9.05 uur. Om nu bijna een uur te wachten hadden we ook geen zin in. Dus een andere route opgezocht. Deze was wel 4 km om maar was in ieder geval sneller dan een uur wachten. Deze route had ik natuurlijk niet van tevoren bestudeerd dus we moesten onderweg wel een paar keer kijken of we wel goed gingen. Na een keer een klein stukje verkeerd gereden te hebben kwamen we gelukkig borden tegen die ons de weg wezen. Na een klein uurtje kwamen we dus aan bij de Zaanse Schans.

De Zaanse Schans is een woon-werkgebied zoals het er in 1850 uitzag . Het is een uniek dorp vol houten huisjes, molens, schuren en werkplaatsen. Voor 1960 was de plek waar nu al die houten huisjes staan een moerasachtig weiland. De huisjes die er nu staan zijn in de loop van de jaren vanaf 1963 verplaatst uit andere delen van Zaandam zodat ze niet gesloopt zouden worden. Een aantal huisjes zijn ook gereconstrueerd. Maar de Zaanse Schans is ook vooral bekend om zijn molens. Je had zaagmolens, oliemolens, molens waar meel, specerijen en kleurstoffen gemalen werden. In de gouden eeuw stonden er meer dan 1000 molens in de Zaanstreek. Nu staan er nog 15, waarvan er 6 bij de Zaanse Schans staan, en 3 kleine speelmolens in de Zaanstreek.
Klik op onderstaande link voor wat meer geschiedenis van de Zaanse Schans.

Bloeiperiode

Wij zijn eerst naar het Zaans museum geweest waar je veel van de geschiedenis van de Zaanstreek kunt zien en ook een aantal exposities te bezichtigen waren. Daarna hebben we wat rondgewandeld over de Zaanse Schans en verschillende dingen bekeken zoals de kaasboerderij, de weverij, de kuiperij en meer. Al met al zeer interessant, maar toch iets kleiner dan ik verwacht had. Daarna zijn we weer op de fiets gestapt en nu wel volgens de geplande route met het pontje naar ons huisje gefietst. De temperatuur was ondertussen flink opgelopen tot boven de 30 graden, dus we waren blij dat deze route iets korter was.

’s avonds na het eten nog even een wandeling gemaakt over het park.

sdr