De weersberichten waren weer veranderd. Nu gaven ze voor woensdagmiddag al onweer af en voor de rest van de week ook onstuimig. Vandaag zou nog warm en goed zijn, dus besloten we om de dingen die we wilden doen en zien en die het verst weg waren maar eerst te doen. Een van die dingen was de Geierlay hangbrug bij het plaatsje Mörsdor in de Duitse Hunsruck op zo’n 60 km afstand. Deze hangbrug was tot voor kort de langste en spectaculairste voetgangersbrug van Duitsland. Sinds het voorjaar van 2017 is de Titan-RT in de Harz, in het Rappbodetal met maar liefst 458,5 m. de langste in Duitsland, maar dat maakt de Geierlay met z’n 360 m. lengte en 100 m. hoogte boven het Hörsdorfer Bachtal niet minder spectaculair. Wij dachten als Nederlanders de auto weg te zetten op de gratis parkeerplaats, maar toen we daar aankwamen zagen we dat we bijna 2 km terug moesten lopen langs de autoweg en dat vonden we toch een beetje gevaarlijk en hebben we toch de auto maar op een betaalde parkeerplaats dichterbij gezet. €6,50 voor 4 uur, waar praat je dan over. Vanuit Mörsdorf zelf was het ook nog 1,7 km lopen naar de hangbrug. Het zonnetje scheen al volop en de temperatuur was al boven de 20^o C.
De brug die in oktober 2015 geopend is is gebouwd naar het voorbeeld van Nepalese hangbruggen en genoemd naar de streek waar de brug zich bevindt. voor meer informatie over de brug zie: https://geierlay.de/ of https://www.eifelinfo.nl/de-geierlay-hangbrug-de-langste-en-spectaculairste-voetgangersbrug-van-duitsland/ Momenteel (door de Coronamaatregelen) is de brug maar in één richting te bewandelen, dus kom je ook geen tegenliggers tegen, maar alleen mensen zoals wij die even stoppen om foto’s te maken. Dat betekent dus ook dat je niet terug kunt over de brug, maar dat je met een ommetje terug naar Mörsdorf moet. De temperatuur was ondertussen al richting de 25^o C gegaan, dus hebben we maar niet voor het langste ommetje gekozen. We liepen terug door het bos, met soms smalle en steile paadjes en ondanks dat we veelal in de schaduw liepen was het toch flink zweten. Het was warm en benauwd.

Toen we terug waren bij de parkeerplaats hebben we wat gegeten en zijn daarna verder, of eigenlijk een beetje terug gereden naar Wierschem waar de sprookjesachtige burcht Eltz staat. Vanaf de parkeerplaats kun je net een pendelbus naar de burcht of je kan er zelf naar toe lopen. Wij wandelen graag, dus hebben daarvoor gekozen, maar het was toch iets verder dan we dachten. Normaal goed te doen, aar het was nu erg warm. Deze burcht uit 1157 staat er nog prachtig bij. Hij is in alle oorlogen praktisch onbeschadigd gebleven en wordt goed onderhouden door de graven van Eltz. De burcht die zelf zo’n 40 m. hoog is staat op een 80 m. hoge rots in het Eltzer bos en de bouw ervan heeft ruim 500 jaar geduurd waardoor je ook kenmerken ziet uit verschillende tijdperken zoals de Middeleeuwen en de Renaissance. Voor meer informatie zie: https://www.burg-eltz.de/nl/. Binnen kun je een rondleiding krijgen in het Duits of in het Engels. Voor de Engelstalige rondleiding moesten we nog bijna een half uur wachten, dus hebben we maar voor de Duitse gekozen. Je kunt trouwens wel een folder krijgen met informatie over de rondleiding in verschillende talen waaronder dus ook in het Nederlands en het Chinees. De gids vertelde het helaas niet op zo’n heel boeiende wijze, dus hebben we naderhand zelf de folder nog maar gelezen.

Daarna zijn we weer richting Lahnstein gereden. Omdat het nog redelijk vroeg was en we voor ’s avonds toch nog niks geregeld hadden voor het eten besloten we ook nog Koblenz te bezoeken en daar wat rond te lopen en te eten. Koblenz is de historische stad waar de Moezel en de Rijn samen komen. Hier is door de stad een kunstmatige puntige landtong gebouwd die de Deutsches Eck wordt genoemd. Hierop staat een groot ruiterstandbeeld van Keizer Willem I.

Hij was medeverantwoordelijk voor de eenwording van het Duitse Rijk in 1871. Het origineel uit 1897 is vernietigd in de Tweede Wereldoorlog en sinds 1993 staat er een replica. We hebben nog wat rondgelopen en zijn met een kabelbaan (Koblenz Seilbahn) naar de overkant van de Rijn gegaan,. We zaten maar met z’n tweeën, maar moesten toch mondkapjes op.

Aan de overkant van de Rijn ligt het 19^e eeuwse Fort Ehrenbreitstein vanwaar je een goed zicht hebt op de Deutsches Eck en verschillende andere bezienswaardigheden van Koblenz.

Hierna hebben we wat gegeten en gedronken waarna we moe maar voldaan weer terug naar ons appartement gegaan zijn waar nog even genoten hebben van een lokaal biertje

.