Zondag 1 Oktober.
Vandaag begint onze vakantie/familiebezoek naar Amerika. Onze vlucht was om 12.50 uur en omdat we het zekere voor het onzekere wilden nemen besloten we goed op tijd te vertrekken, Een paar jaar geleden stonden we namelijk al een keer vast voor de Heijennoordtunnel omdat er een ongeluk gebeurt was. Zo zijn we om 6.45 uur vertrokken. Deze keer liep alles voorspoedig, geen files geen ongelukken en zo waren we al voor 09,00 uur op P3 (Schiphol). Met de shutlle bus naar Schiphol plaza, wegens drukte stopt die tegenwoordig niet meer bij de vertrekhallen, de koffers gedropt en alhoewel het nog best vroeg was toch maar alvast naar de douane. Daar was het wel wat drukker, maar ook dat viel nog mee. Binnen nog een bakje koffie gedaan en nog wat in de taxfree winkels rondgelopen voordat we naar de gate zijn gelopen, We waren daar rond 11.30 uur en 11,50 zou het boarding beginnen.
Dat doen ze tegenwoordig op zone, en wij waren zone 4, dus niet gelijk als eerste. Het begon allemaal wat later dan verwacht en toen we eenmaal aan boord waren duurde het ook allemaal lang. Uiteindelijk vertrokken we 50 minuten later dan gepland, maar de vlucht zou wat korter duren dan de vermelde 11 uur zodat we om 15.10 uur in Los Angeles aan zouden komen, dus maar 20 minuten later dan gepland. Door de douane ging deze keer vlotjes. 
Paspoort controle, op de foto en een vraag hoe lang we bleven. De vorige keer moesten we eerst een formulier invullen of je geen verboden dingen enzo in je koffer had, werden er vingerafdrukken genomen en werden we nog behoorlijk lang ondevraagt over wat we kwamen doen en waar we naar toe gingen. In Los Angeles zijn we opgehaal door Chao, de zoon van Juan. Het was een blij weerzien tussen moeder en zoon na meer dan 7 jaar want in het echt is het toch anders dan via het internet. Daarna was het nog een klein uurtje rijden naar Eastvale waar het huis van Chao staat. Het was gelukkig niet echt druk op de weg want het was zondag. Normaal is het rond deze tijd spitsuur en heel druk. Toen we bij het huis aankwamen kon Juan eindelijke haar kleinzoon in de armen sluiten en natuurlijk ook haar schoondochter weer zien. ’s Avonds wilden we uit eten. De keuze was gevallen op een Koreaans restaurant, Koreaanse bbq, maar toen we bij het restaurant aankwamen stonden er nog mensen buiten te wachten, dus besloten we maar ergens anders te gaan eten. Een stukje verder was nog een restaurant. Daar was nog wel plaats en ze hadden genoeg dingen op het menu om wat uit te kiezen. We hadden toch niet zoveel honger en waren best een beetje moe. We wilden ons gelijk aanpassen aan de Amerikaanse tijd om zo snel mogelijk van de jetlag af te zijn, maar later dan een uur of negen konden we het toch niet vol houden en zijn we naar bed gegaan.