Categorie archieven: Amerika 2023

Vakantie en familiebezoek Amerika 2023

Amerika 2023

Highway 1 en Hearst Castle

Een reactie plaatsen

11 oktober 2023

3 dagen San Francisco zaten er weer op en het plan was om via de kustroute Highway 1 weer richting Los Angeles te rijden met een tussenstop bij Hearst Castle.

Higway 1

Highway 1 is een van de bekendste autowegen ter wereld. De weg is ongeveer 1000 kilometer lang, en loopt vanaf San Francisco langs de kust via Los Angeles naar San Diego. De weg gaat langs de Stille Oceaan, (Pacific), en je rijdt langs veel mooie, en idyllische plekjes. Helaas was een stuk van de route niet toegankelijk vanwege een aardverschuiving van een tij geleden en dat kon nog wel duren tot een eind in 2024.

Dit stuk lag voor ons best ongunstig, omdat we als we een aantal bezienswaardigheden wilde zien we eerst een heel stuk de route moesten volgen en dan weer terug om om te rijden. We hadden hier geen tijd voor want we hadden vrij strak gepland en wilden ook nog even tot rust komen voordat we aan onze cruise zouden beginnen. We waren niet zo heel vroeg weg uit San Francisco, en het was al best wel druk op de weg. Het koste dus best wel even tijd om weg te komen uit de stad. We besloten dus om dus gelijk maar om te rijden en nog voor Montery de 101 te volgen om pas een heel stuk zuidelijker weer richting de kust te gaan om Hearst Castle te bezoeken dat in de buurt van San Simeon ligt. Zo misten wel wel een heleboel mooie bezienswaardigheden, maar dat geeft ons gelijk een reden om nog een keer terug te komen. Om alles goed te zien moet je toch wel minimaal een week of 2 uittrekken, en dat is heel wat meer dan de 2 dagen die wij ervoor gepland hadden.

Hearst Castle

Hearst Castle is een historisch landhuis vlakbij San Simeon in San Luis Obispo County aan de kustroute Highway 1 in Californië. Het ligt op een heuvel tussen San Francisco en Los Angeles. Het landhuis werd tussen 1919 en 1947 gebouwd voor de krantenmagnaat William Randolph volgens een ontwerp van Julia Morgan Hearst. Het landhuis kreeg de naam “La Cuesta Encantada” (de betoverde heuvel), maar Hearst noemde het meestal “the ranch”. Nu is het vooral bekend als Hearst Castle. Hearst overleed in 1951 en in 1957 werd het landgoed door de Hearst Corporation aan de staat Californië geschonken. Sindsdien is het landgoed en de kunstcollectie open voor het publiek. Hearst Castle is erkend als National Historic Landmark en trekt jaarlijks ongeveer een miljoen bezoekers. Je kan kiezen uit 6 verschillende rondleidingen. Wij hebben gekozen voor de “Grand Rooms Tour”, deze wordt aanbevolen voor als je voor de eerste keer een bezoek brengt aan Hearst Castle. Voor meer informatie zie: https://hearstcastle.org/

Na ons bezoek aan Hearst Castle, wat zeer indrukwekkend was zijn we onderweg naar ons hotel, wat maar een paar km verder lag, nog even gestopt om een paar foto’s te maken. Bij ons hotel waren we ook blij verast met de grote van de kamer. Een kamer waarin 2 tweepersoonsbedden stonden, maar ook een voorkamer met een zit gedeelte. Niet heel modern, maar netjes schoon. Voor ons voldeed het in ieder geval prima. We waren best wel moe en hadden geen zin om nog weg te gaan en hebben daarom bij her restaurant van het hotel gegeten.

Amerika 2023

San Franciso dag 3

Een reactie plaatsen

10 oktober 2024

Voor vandaag hadden we wel kaartjes voor het openbaar vervoer en dat was inclusief het vervoer met de in San Francisco beroemde cable car (kabeltram). Als je in San Francisco ben dan moet je dat, ook al is het erg toeristisch en moet je soms lang in de rij staan, een keer gedaan hebben.

Cable car

De kabeltram van San Francisco kan je niet uit het straatbeeld wegdenken en is voor San Francisco wat de dubbeldekker voor Londen is. Vroeger gebeurde het vervoer van mensen en goederen met paardentrams, maar daar gebeurden veel ongelukken mee, omdat bij slecht weer de straten in het heuvelachtige gebied glad werden. In 1869 vond Andrew Smith Hallidie dat daar wat aan moest veranderen toen hij meerdere paarden zag verongelukken. Hij nam het initiatief voor de cable cars en in 1873 reed de eerste kabeltram over Nob Hill. Daarna is er weinig veranderd. De besturing is nog steeds handmatig en daarom worden ze vandaag gezien als een rijdend monument. Je hebt nog 3 verschillende routes die allemaal op een andere manier door het centrum lopen.

Niet zo heel ver van ons hotel was een opstap plaats voor de kabeltram, in Hyde street en daar zijn we naar toe gelopen, en daarna met de kabeltram richting Lombard Street waar we uitgestapt zijn.

Lombard Street

Lombard Street is een van de meest bekendste straten van San Francisco, en dus ook een van de meest gefotografeerde. Deze straat ligt in de wijk Russian Hill en is een kronkelweg met 8 haarspeldbochten en behoorlijk steil. Je kunt het als voetganger via de trappen doen of met de auto via de weg, maar steil is het!

De kabeltram stopt aan de lage kant van de Lombard Street, dus wij moesten dus naar boven lopen wat dus best wel een uitdaging was. Daarna zijn we weer naar beneden gelopen richting de haven. De kabeltram was ondertussen al heel druk geworden en dus geen leuke optie meer. In de buurt van de haven hebben we eerst nog gezond ontbeten, want dan hadden we nog niet gedaan, en daarna hebben we de bus richting de Golden Gate Bridge gepakt, nog een attractie die je niet mag missen als je in San Francisco bent.

Golden Gate Bridge

De Golden Gate Bride is met zijn felrode kleur het bekendste symbool van de stad. De brug overspant het gelijknamige zeegat Golden Gate Strait, dat de baai van San Francisco met de grote oceaan verbindt. De brug is gebouwd in de Art Deco stijl tussen 1933 en 1937, en heeft een totale lengte van 2737 meter, waarmee het toen de langste hangbrug ter wereld was. De twee brugtorens hebben een indrukwekkende hoogte van 227 meter en die verdwijnen ook regelmatig in de mist. Het is een zeer populaire plek voor toeristen, maar ook en populaire plek voor mensen die een einde aan hun leven willen maken. Tegenwoordig hangt er een veiligheidsnet onder de brug om dit tegen te gaan. (Golden Gate Bridge Suicide Barrier)

Wij hebben eerst wat rondgelopen, foto’s gemaakt en even bij het bezoekerscentrum gekeken, en zijn daarna via het voet/fiets pad naar de overkant gelopen. De bedoeling was om aan de overkant naar het uitgangspunt bij Battery Spencer te gaan, waar het uitzicht schitterend moet zijn, maar dat was best wel een stijl stukje en omdat we allebei wat last van onze knie hadden besloten we maar om terug te gaan en tevreden te zijn met wat we wel gezien hadden. We wilden tenslotte ook nog meer van San Francisco zien. Niet ver van de Golden Gate Bridge ligt het Palace of Fine Arts en dat was onze volgende bustop.

Palace of Fine Arts.

Het Paleis voor Schone Kunsten is een expositiecentrum dat is gebouwd in een Griek-Romeinse stijl met tentoonstellingsruimtes en een theater, maar ook ruimtes voor bedrijfsevenementen, privéfeesten, beurzen, bruiloften en meer. Oorspronkelijk gebouwd voor de Panama-Pacific tentoonstelling van 1915. Na de verwoestende aardbeving en brand van 1906 wilde San Francisco de wereld te laten zien hoe het uit de as was herrezen. In 1910 werd door leiders uit het bedrijfsleven en de burgerij besproken of de stad de locatie zou worden van de eerste grote wereldtentoonstelling van de eeuw, een grootse tentoonstelling ter ere van de voltooiing van het Panamakanaal. Binnen twee uur werd $ 4 miljoen opgehaald en versloeg San Francisco concurrenten als New Orleans en Washington, DC om de Panama-Pacific International Exposition van 1915 te organiseren.

Het Paleis voor Schone Kunsten is het werk van de Californische architect Bernard Maybeck. Een Piranesi-gravure met een Romeinse ruïne weerspiegeld in een zwembad was de inspiratie voor Maybeck. Hij wilde hiermee ‘de sterfelijkheid van grootsheid en de ijdelheid van menselijke wensen’ laten zien. Net als andere onderdelen van de beurs was het de bedoeling dat het Paleis aan het einde van de beurs zou worden afgebroken, maar dat is dus niet gebeurd.

Hier hebben we ook even rondgelopen en lekker van de rust genoten, want echt druk was het hier niet. Een paar verdwaalde toeristen, een bruidspaar en een paar voorbijgangers, dus uitstekend om een foto’s te maken en rustig te genieten van het zonnetje.

Daarna ging het wat minder, we wilden nog even kijken bij het Golden Gate Park wat ook in de buurt was, maar we liepen verkeerd naar de bushalte, en toen we eenmaal in de bus zaten stapten we op het verkeerde punt uit. Toen we er eindelijk waren viel het een beetje tegen, maar we hebben nog wat rondgelopen in de botanische tuinen en in de Japanse theetuin waar we ook wat gegeten hebben. Daarna zijn we met de bus en de metro weer richting centrum gereden. Hier zijn we nog even bij Union Square geweest en daarna China Town waar we ook nog even de verkeerde kant opliepen.

We wilden eigenlijk ook nog even naar de Painted Ladies, een rijtje typische huisjes in Victoriaanse stijl met trappetjes, maar het was best wel laat en we waren ook wel moe, dus hebben we dit maar overgeslagen, maar hier nog een foto geplukt van het internet. We zijn terug naar het hotel gegaan waar we in de buurt ook gegeten hebben.

Amerika 2023

San Francisco dag 2

Een reactie plaatsen

9 Oktober 2023, Alcatraz

Gisteren was het niet meer gelukt om dagtickets te kopen voor het openbaar vervoer. Dus voor vandaag goed gekeken waar we ze konden kopen. Dat was dus bij een kiosk aan het einde van het bekende cable car traject van San Francisco, en was nog geen 2 km lopen vanaf ons hotel. Het was ook weer in de buurt van de Fishermans Warf en het vertrekpunt naar Alcatraz waar we ook nog naar toe wilden. We besloten dus om vandaag hier in de buurt te blijven en naar Alcatraz te gaan en alleen voor morgen tickets voor het openbaar vervoer te kopen. We waren redelijk vroeg en de kiosk was nog niet open, dus eerst maar lekker ontbeten bij een restaurantje in de buurt en daarna de tickets gekocht. Daarna naar de ticketverkoop voor Alcatraz. De man van de beveiliging zei dat het voor vandaag niet meer ging lukken, maar dat je wel alvast tickets voor morgen kon kopen. Dat was dan weer vervelend voor onze planning, maar toen we bij de tickets verkoop kwamen konden we wel gewoon tickets kopen voor boot van 11 uur dus dat viel gelukkig weer mee en konden we gewoon onze planning aanhouden. Omdat we nog dik anderhalf uur hadden hebben we nog wat langs het water gelopen en bij Pier 39 nog even naar binnen gelopen.

Pier 39

Pier 39 is een pier met 2 verdiepingen waar je tal van winkeltjes, eettentjes, cafés en entertainment kan vinden. Ook is het de plaats waar de zeeleeuwen die de gasten al sinds 1990 vermaken verblijven. Ook heb je vanaf hier een mooi uitzicht op Golden Gate Bridge, Alcatraz en op de skyline van San Francisco. Het Aquarium of the bay bevind zich ook hier.

Als je hier rondloopt gaat de tijd best wel snel, dus voordat we het wisten was het al weer tijd om terug te gaan naar pier 33 waar de boten naar Alcatraz vertrekken. Daar was het weer aansluiten in de rij om aan boord te gaan. Ik blijf me iedere keer verbazen hoeveel mensen ze op zo’n boot proppen. Ze varen daar constant met 2 boten naar het eiland. Je wordt daar gedropt en je kan zelf bepalen wanneer je weer terug gaat.

Alcatraz

Alcatraz, ook bekend als “The Rock”, is een eiland in de Baai van San Francisco. Het is vooral beroemd vanwege de voormalige gevangenis die daar gevestigd was. Tegenwoordig is Alcatraz een populaire toeristische bestemming waar je als bezoeker de gevangenisruimtes kan verkennen en meer te weten kan komen over de indrukwekkende geschiedenis van het eiland. Daarnaast biedt Alcatraz een panoramisch uitzicht op de skyline van San Francisco, de Golden Gate Bridge en de baai.

Tijdens een bezoek aan Alcatraz kun je de cellenblokken verkennen, luisteren naar de fascinerende verhalen over ontsnappingspogingen en inzicht krijgen in het dagelijkse leven van zowel gevangenen als bewakers.

Kortom, een bezoek aan Alcatraz biedt een combinatie van geschiedenis, avontuur en adembenemende uitzichten die zeker de moeite waard is als je San Francisco aandoet.

Wij hebben de audiotour gedaan, die zeker indrukwekkend en interessant is, maar de route was niet helemaal duidelijk (of dat lag aan ons), en voor de rest nog wat op het eiland rondgelopen. Alles bij elkaar ben je toch wel een paar uur kwijt, maar het is zeker de moeite waard. We moesten gelukkig maar even op de volgende boot terug wachten, want we stonden toen in het brandende zonnetje en dan wordt het toch knap warm, ook als is het geen zomer meer. Toen we terug waren zijn we nog even terug naar pier 39 geweest om nog wat rond te kijken en even bij de zeeleeuwen te kijken. Daarna nog wat verder gelopen en bij een Italiaans restaurant wat gegeten voordat we terug naar het hotel gingen.

Amerika 2023

San Francisco

Een reactie plaatsen

De eerste dag 8 oktober 2023

Vandaag de rit richting San Francisco waar we dan 3 nachten zouden blijven. We waren redelijk op tijd wakker en we hadden de meeste spullen in de auto gelaten, dus we konden dus goed op tijd vertrekken. Het hotel had geen ontbijtservice, daar waren ze tijdens de Covid pandemie mee gestopt en dat hadden ze nog steeds niet hervat, dus gingen we aan de overkant van de weg ontbijten. We stonden daar om 7.30, maar ze gingen pas om 8.00 uur open. We zagen ook niks anders in de buurt en we hadden geen zin om te wachten, daarom besloten we maar om te vertrekken en onderweg wat te eten.

Onderweg naar San Francisco via Sacremento

Ik moest toch ook nog tanken. Na een klein halfuurtje kwamen we bij een tankstation waar we getankt hebben en we wat gegeten en gedronken hebben. Dit was vlak voor de afslag naar de I-80 W die moesten we een heel eind volgen en we konden hier ook goed doorrijden. Alleen bij Sacramento was het wat druk en toen we in de buurt van San Francisco kwamen werd het druk. In San Francisco zelf was het ook aanschuiven. We hadden een hotel in de buurt van de Fisherman’s Warf geboekt en dat ligt in het centrum. We konden de auto bij het hotel parkeren en daar zouden we hem ook laten staan. Rijden in een vreemde drukke stad hadden we geen zin. We zouden alles lopend en met het openbaar vervoer doen. We waren redelijk op tijd en konden ook gelijk de kamer in. Hier hadden we een wat ouder hotel, maar alles was redelijk schoon. We besloten nog even naar de Fisherman’s Warf te lopen, dat was niet zo ver en bijna allemaal rechtdoor, dus dacht ik dat ik niet op de navigatie hoefde te kijken. Na een half uur lopen moesten we toch we in de buurt zijn, maar we waren dankzij mijn geweldige richtingsgevoel de verkeerde kant opgelopen. Toch maar even de navigatie aan gezet en toen was het ineens bijna 2 keer zover. De kortste weg ingesteld, maar dan merk je dat San Francisco zeker niet vlak is. Het enige voordeel was dat we nu een paar dingen gezien hebben die we anders niet gezien zouden hebben als we goed gelopen hadden. zo kwamen we bijvoorbeeld langs het stadhuis en via Union Square, het drukke commerciële hart van de stad richting Washington Square, een historisch park met een groot grasveld waar gratis filmavonden worden gehouden. Aan het park staat ook de Saints Peter and Paul Church.

Het Stadhuis
Saints Peter and Paul Church 
Union Square

Toen we eindelijk bij de Fisherman’s Warf aankwamen was het daar ook nog hartstikke druk met mensen en allerlei eet en souveniers kraampjes. Wij dachten eerst dat zal hier altijd wel zo zijn omdat dit een vrij toeristisch gebied was, maar later bleek dat het ook de jaarlijkse vlootweek in San Francisco was. Dit evenement met een luchtshow boven de baai van San Francisco en boottochten trekt duizenden bezoekers naar de stad. Daar een beetje rondgelopen en wat foto’s gemaakt. Je had van hier ook al zicht op Alcatraz, het eiland met de beroemde gevangenis.

Hier in de buurt moest ook een verkooppunt zijn voor dag tickets voor het openbaar vervoer, maar toen we daar aankwamen verkochten ze ze daar niet meer. Dus teruggelopen naar de haven en gevraagd naar een ander verkooppunt, maar dat konden we ook niet vinden. Omdat het ondertussen al wat later werd en we niet het donker terug wilden lopen omdat we de weg niet goed wisten besloten we terug te lopen richting hotel en daar in de buurt een restaurant op te zoeken. Dat was maar goed ook want we liepen nog een paar keer verkeerd. Vanavond toch maar een keertje beter de kaart en de belangrijkste straten bestuderen. Vlak bij het hotel was een chinees restaurant waar we heerlijk gegeten hebben en dat was omdat Juan niet goed Engels kan voor haar ook een stuk makkelijker.

Amerika 2023

Lake Tahoe

Een reactie plaatsen

7 oktober 2023

Vandaag zouden we naar LakeTahoe rijden. We hadden nog geen hotel besproken, dus dat hebben we eerst even gedaan nu we nog internet hadden, want onderweg hadden we vaak geen internet. Of dat nu aan mijn telefoon lag, een al wat oudere Samsung A40, of aan wat anders dat weet ik niet. In bijvoorbeeld Eastvale had ik een prima dataverbinding, maar in sommige andere plaatsen weer niet. Ik weet dat ze in Amerika op wat andere frequentiebanden werken en misschien wordt die mijn telefoon ondersteunt niet veel meer gebruikt in Amerika. Maar goed, bij het Lake Tahoe zouden we 1 nachtje blijven en daarna doorreizen naar San Francisco, dus we zochten een hotel aan de westkant. De keuze viel op Tahoe City, vanaf daar zouden we vrij snel op de weg richting San Francisco zitten. Eerst nog even wat ontbeten en toen op weg. Lake Tahoe ligt zo’n 230 km van Mammoth Lakes en we konden daarvoor een heel eind de US-395 N volgen. Onderweg langs een riviertje nog even gestopt om een paar mooie plaatjes te schieten.

Onderweg naar Lake Tahoe

Omdat het niet zo ver was besloten we om het meer heen te rijden en onderweg een paar keer te stoppen. Lake Tahoe ligt in de Sierra Nevada, op de grens tussen Californië en Nevada. Het diepblauwe meer is het grootste bergmeer, het op een na diepste meer van de Verenigde Staten en het trekt veel binnenlands toeristen. Het meer is ontstaan door een geologische breuk, het land kwam daardoor aan 2 kanten omhoog en het meer ontstond door schuivende gletsjers. het meer ligt op 1898 meter hoogte, is ongeveer 500 km2 groot en tot ongeveer 500 m diep. Onze eerste stop was South Lake Tahoe. Dit is de grootste stad die aan het meer ligt en ligt gedeeltelijk in Californië en gedeeltelijk in Nevada. Het is er ook erg toeristisch met veel winkels. Zowel in de zomer als in de winter kan je er terecht. In de zomer kan je heel veel op, in en aan het water doen. Ook voor hiking en mountainbiken is het een mooie plaats. In de winter wordt er veel geskied. Wij hebben er even rondgekeken, gewinkeld en gewandeld voordat we weer verder gingen.

We zouden het meer aan de oostkant volgen en een stukje Nevada meepakken, maar aan de oostkant heb je weinig plaatsen, en als je iets moois ziet heb je weinig parkeerplaatsen of mag je helemaal niet stoppen. Onze navigatie liet het afweten, maar we dachten gewoon het meer volgen dat moet geen probleem zijn, maar dat lukte ook niet overal, dus reden we nog een paar keer een stukje verkeerd. Aan de noordkant heb je een aantal resorts, maar daar kon je dus ook niet terecht als je geen gast bent. Uiteindelijk kwamen we aan de westkant van het meer en daar heb je wat meer plaatsen. We waren ondertussen best wel even onderweg met verkeerd rijden e.d. dus hebben we alleen nog maar even in Kings Beach, een klein plaatsje aan het meer gestopt en wat rondgelopen.

Daarna door gereden naar Tahoe City. We hadden een kamer met een Kings bed gereserveerd, dat vinden we prettiger dan 2 eenpersoonsbedden. Dat bleek dus een kamer voor minder validen te zijn, dus op de begane grond en met een extra ruime wc en douche. Nadat we ingecheckt hadden hebben we nog een rondje gelopen om de boel een beetje te verkennen. Tahoe City is niet zo groot, maat een leuk toeristisch plaatsje. We zagen tijdens onze wandeling iets wat volgens andere mensen een beer was in de bosjes liggen. wij twijfelden, want het lag wel erg stil, en het was wel heel dicht bij de stad en druk toeristisch gebied, maar je weet het nooit. We hebben maar niet geprobeerd hem wakker te maken. Oordeel zelf.Na de wandeling nog even terug naar het hotel voor een vest, want nu was het nog goed warm, maar ’s avonds kon het best wel afkoelen en daarna zijn we een stukje verder gaan eten. Na het eten nog een klein stukje gewandeld en daarna terug naar het hotel. Morgen richting San Francisco.

Amerika 2023

Yosemite, Glacier Point

Een reactie plaatsen

Vrijdag 6 oktober

Vandaag een rit naar Glacier Point. Glacier Point lig aan het einde van Glacier Point road. Voordat je er bent heb je verschillende stops, maar omdat het zo’n lange rit is en het best wel druk kan zijn besloten we om eerst helemaal door te rijden naar Glacier Point en om de terugweg als we nog tijd en zin hadden wat ander punten mee te pakken. Glacier Point ligt bijna 1000 meter boven de Yosemite Vallei en op verschillende punten langs het pad heb je een schitterend uitzicht op de vallei, de watervallen, de half doom en verschillende andere hoge pieken in het zuidoosten van het park. Na een poosje rondlopen en weer heel veel foto’s zijn we weer terug gegaan.

Glacier Point

Je kan trouwen ook een trail doen vanaf Glacier Point terug naar Yosemite Village, maar ik hoorde mensen zeggen dat ze over deze 13,4 km 8 uur gedaan hadden. Op de terugweg nog op verschillende punten gestopt, maar het mooiste uitzicht vonden wij toch op Glacier Point zelf.

Omdat Sequoia and Kings Canyon National Parks niet echt meer in onze planning paste, en Mariposa Grove wat wel in Yosemite ligt best nog wel een eindje rijden was, besloten we om naar Tuolumne Grove te rijden omdat hier ook een aantal giant sequoia bomen staan en we kwamen hier op de terugweg toch bijna langs. Vanaf de parkeerplaats was het zo’n 2 km lopen. Langs het pad kon je zien dat ook hier wel eens bosbranden zijn. Op verschillende plekken waren de bomen zwart geblakerd. In het gebied waar de bomen staan zie je hoe gigantisch deze bomen kunnen worden en dan zijn dit nog niet eens de grootste bomen. Ook heel indrukwekkend. Ter plekke nog een klein rondje gelopen en daarna terug, maar dat was toch anders. Op de heenweg ging het veelal naar beneden, dus nu moesten we naar boven. Volgens de informatie in 2 km 150 hoogtemeters, maar het voelde veel meer. Zeker met een niet meewerkende knie. Daarna zijn we weer terug gereden naar Mammoth Lake waar we weer in het zelfde restaurant als gisteren gegeten hebben.

Amerika 2023

Yosemite National Park

Een reactie plaatsen

Donderdag 5 oktober

Vandaag naar Yosemite, Omdat we bij het hotel geen ontbijt hadden eerst maar even gestopt om een eenvoudig ontbijt met koffie te nemen. Daarna terug naar de US-395 om die nog een stukje verder naar het noorden te volgen om na zo’n 25 mile af te slaan richting de ingang van Yosemite via de Hwy 120., dan ga je naar binnen via de Tioga Pass Entrance. Je komt al voor de ingang enkele adembenemende uitzichten tegen. Bij de ingang betaal je 35$, maar hiermee kan je 7 dagen achter elkaar met de auto het park in. Voor meet informatie over het park zie: https://www.nps.gov/yose/index.htm. In het park zijn verschillende trail routes te volgen voor de sportievelingen. Nu houden wij wel van een stevig stukje wandelen, maar omdat mijn knie de laatste tijd niet echt meewerkt en omdat we maar 2 dagen voor het park gereserveerd hadden, besloten we dat maar niet te doen en alleen met de auto zoveel mogelijk plekjes te bezoeken. Nadat we bij een aantal uitzichtpunten gestopt waren besloten we door te rijden naar Yosemite valley waar het bezoekerscentrum is, het dorp en verschillende andere dingen. Dat was nog ruim een uur rijden, wat is dat park groot zeg.

Maar toen we later op de kaart keken dan valt het eigenlijk wel mee, je met alleen om de bergen heen rijden, daarom is het veel langer en kost het veel tijd. Het koste ook nog wat moeite om daar te komen omdat ze hier en daar wat onderhoud aan de weg deden en de route niet altijd meer klopte. Na verschillende dingen in de vallei bekeken te hebben, Hier een paar hoogtepunten,

besloten we terug te gaan. Dat was ook nog meer dan 2 uur rijden, en we konden dan nog even langs bij het uitzichtpunt van het Mono Lake. Dat zou het mooiste zijn als de zon een beetje onder ging. Toen we er bijna waren dacht ik nog van een afstandje is dat nu alles, maar we waren nog wat verder weg dan ik dacht en toen we dichter bij kwamen werd het alleen maar groter en indrukwekkender. Vanaf de parkeerplek loopt er een pad naar toe, maar wij (lees Juan) waren eigenwijs en volgden ons eigen pad dwars door de bosjes. We hebben daar nog ruim een half uur rondgelopen en veel (te)veel foto’s genomen voordat we weer richting Mammoth Lake gingen.

Bij de receptie nog even gevraagd welke restaurants nog open waren, want gisteren was niet echt een groot succes. Er bleek dus vlakbij aan de overkant van de weg nog een bar/restaurant te zijn net de andere kant op dan we gisteren op liepen. Nog geen 5 minuten lopen van het hotel. Daar hebben we heerlijk gegeten. Toen weer naar het hotel, douchen en slapen. Morgen zouden we naar Glacier Point in Yosemite park gaan, en dat was volgens de informatie meer dan 3 uur rijden, en dus ook nog een keer 3 uur terug.

Amerika 2023

Naar Mammoth Lakes

Een reactie plaatsen

4 oktober. Vandaag begonnen we onze rondreis Californië. Samen met Chao hadden we een rondreis van 4 t/m 12 oktober gepland. Mammoth Lakes was onze eerste stop. Dat zou dan onze uitvalsbasis zijn om naar Mono Lake en Yosemite te gaan. We moesten vanuit Eastvale een stukje rijden om op highway 395 North te komen. Als je weet welke kant je op moet, noord, zuid, oost of west, dan moet gewoon daarop letten bij de afslagen e.d. bij elke weg staat er achter welke richting die gaat. We vertrokken ongeveer 8.30 uur dan zouden we net na de grootste drukte vertrekken. Eenmaal op de 395 north was het gewoon rustig en die konden we helemaal volgen tot de afslag Mammoth Lakes. Al een heel stuk voor de afslag zagen we rook in de verte. We dachten het zal toch geen bosbrand zijn waar Californië om bekend is? Maar het was inderdaad een bosbrandje dat gelukkig al een eind onder controle was. Wel stonden er grote borden met rookwaarschuwingen en was de brandweer nog druk bezig met nablussen.

Bosbrand bij Mammoth Lakes

Met een beetje zoeken ons hotel gevonden. De navigatie gaf aan dat we onze bestemming bereikt hadden, maar wij zagen niets wat er op leek. Het was dus nog een paar honderd meter verder. Afijn ingechecked en ondanks dat we moe waren, het was een rit van bijna 500 km waar we ruim 6 uur over deden met de stops meegerekend, besloten we toch nog nog even in de omgeving rond te kijken. Mammoth Lakes wordt ook wel de achtertuin van Yosemite genoemd. Het is een prachtig natuurgebied tussen Death Valley en Yosemite National Park met veel meren en een bosrijke omgeving. In de winter is het een skigebied dat druk bezocht wordt, In de zomer kun je er heerlijk wandelen, paardrijden, vissen of mountainbiken. Een van de bezienswaardigheden Devils Postpile National Monument ligt een stukje buiten het dorp. Het is een indrukwekkend natuurwonder, bestaande uit langwerpige, zeshoekige blokken gevormd door afgekoelde lava, en hier vlakbij heb je ook de Rainbowfalls. We zijn hier niet meer geweest omdat het al vrij laat was en al een beetje schemerig werd, maar later toen ik de plaatjes op internet zag had ik daar wel een beetje spijt van.

Heel veel was nog dicht, want het ski seizoen begint pas in november en het zomerseizoen was al een eind over. Nu zie je vooral mensen die gaan vissen in een van de meren. We hadden het na 2 meren wel gezien en besloten terug te gaan. Ondertussen was het al bijna half 6 en begon het al flink af te koelen, dus even wat extra kleding gepakt en toen gaan eten. Toen we klaar waren en terug liepen was het gewoon koud. De temperatuur was al gezakt tot onder de 10 graden, terwijl het 2 uur geleden nog boven de 20 graden was. Lekker even gedouched en daarna gaan slapen. Morgen Yosemite.

Amerika 2023

Nog een dagje Eastvale

Een reactie plaatsen

Dinsdag 3 Oktober

Vandaag nog een dagje Eastvale. Sebastian moest weer naar school en Chao moest vandaag weer werken. We zouden later in de middag de auto ophalen waarmee we onze trip zouden doen. Juan is eerst mee geweest om Sebastian naar school te brengen, dat vind een Oma nu eenmaal leuk. Toen ze terugkwamen zijn we even later met Ran (de vrouw van Chao) naar Riverside gereden om een rondleiding bij ” The Mission Inn” te krijgen.

The Mission Inn wordt ook wel de hoeksteen van Downtown Riverside genoemd. The Mission Inn is begonnen als een schilderachtig pension in 1876 en werd begin 20e eeuw een full service hotel. In 1903 geopend door Frank Miller met een uitbreiding van meer dan 200 kamers en de Mission vleugel. Gebouwd in een stijl met architectonische kenmerken van meer dan 20 verschillende missies in Californie. Later kwamen er nog 3 vleugels bij omdat de vraag groeide. De Cloister, de Spaanse en de Rotunda vleugel. Dit alles was voltooid in 1931. Miller kocht overal in de wereld waardevolle spullen, waaronder kunstwerken. meubels en religieuze relikwieën waarmee hij het hotel vulde. De oudste klok van het christendom, daterend uit 1247 staat nog steeds in de Mission Inn. Het hotel heeft veel Amerikaanse presidenten ontvangen, waarvan de portretten ophangen in de presidential hall, en een heleboel andere beroemdheden. Frank Miller overleed in 1935 en het hotel werd tot het midden van de jaren 50 beheerd door zijn familie. Daarna wisselde het verschillende keren van eigenaar en liep het risico om te worden gesloopt omdat het niet meer aan de huidige eisen voldeed en er veel investeringen nodig waren. Maar eind jaren 80 werd het gekocht door Duane en Kelly Roberts en na een renovatie van 7 jaar en 55 miljoen $ werd het hotel in 1992 heropend. Nu behoort het tot de top van de hotels in het zuiden van Californie en bij de top 10 van de historische hotels in Amerika. Na de rondleiding door een enthousiaste gids die het erg interessant kon vertellen hebben we nog wat rondgekeken voordat we weer terug naar Eastvale gingen. Toen Chao later in de middag thuis kwam zijn we de huurauto op gaan halen bij het vliegveld van Ontario, dat ongeveer op een kwartiertje rijden lag. De keuze was gevallen op een Honda CRV en natuurlijk een automaat wat in Amerika gewoonte is.

Amerika 2023

Een dagje Eastvale

Een reactie plaatsen

maandag 2 oktober,

Nog niet helemaal gewend aan de Amerikaanse tijd waren we vanochtend om een uur of 5 wakker. We hebben nog even geprobeerd om nog wat langer te slapen, maar om 6 uur lukte dat echt niet meer en zijn we even later opgestaan. Sebastiaan was ook al wakker. Hij gaat naar een school die elke ochtend om 7.30 uur begint, dus dat is hij gewend. Vandaag was een dagje om de familiebanden een beetje aan te halen.

Sebastiaan was nog een dagje vrij van school en Chao had vandaag ook een vrije dag. Na het ontbijt hebben we een beetje besproken wat we nog allemaal wilden zien en wat er mogelijk was. Van 16 oktober t/m 20 oktober had Chao al een cruise voor ons geboekt, dus het moest daarvoor gebeuren. Met Chao bekeken hoe en welke route we het beste konden nemen. We wilden via Death Valley, Mammoth Lake, Mono Lake, Yosemite naar San Fransisco en dan via de kustroute weer afzakken richting Los Angeles. Toen we begonnen met het plannen van de eerste stop Death Valley kregen we het volgende te zien.

Dat betekende dus gelijk al een verandering van de plannen. We hadden eerder besloten om Lake Tahoe niet te doen, omdat het dan allemaal een beetje haastwerk zou worden en daar hadden we geen zin in, maar dat kon dus nu weer wel op de planning. Nu zou het dus via Mammoth Lake, Mono Lake,Yosemite Park, Lake Tahoe naar San Fransisco worden en dan afzakken via de Kustroute met een stop bij Hearst Castle en weer richting East Vale. De planning was om woensdag 4 oktober deze trip te beginnen. In de middag nog wat boodschappen gedaan voor het avondeten en alvast wat vooraden zoals water voor onze trip. ’s Avonds dus thuis met de familie hotpot (Chinese fondue) gegeten en voor de rest van de dag lekker rustig aan gedaan.

Chinese fondue
Amerika 2023

Op weg naar Los Angeles

Een reactie plaatsen

Zondag 1 Oktober.

Vandaag begint onze vakantie/familiebezoek naar Amerika. Onze vlucht was om 12.50 uur en omdat we het zekere voor het onzekere wilden nemen besloten we goed op tijd te vertrekken, Een paar jaar geleden stonden we namelijk al een keer vast voor de Heijennoordtunnel omdat er een ongeluk gebeurt was. Zo zijn we om 6.45 uur vertrokken. Deze keer liep alles voorspoedig, geen files geen ongelukken en zo waren we al voor 09,00 uur op P3 (Schiphol). Met de shutlle bus naar Schiphol plaza, wegens drukte stopt die tegenwoordig niet meer bij de vertrekhallen, de koffers gedropt en alhoewel het nog best vroeg was toch maar alvast naar de douane. Daar was het wel wat drukker, maar ook dat viel nog mee. Binnen nog een bakje koffie gedaan en nog wat  in de taxfree winkels rondgelopen voordat we naar de gate zijn gelopen, We waren daar rond 11.30 uur en 11,50 zou het boarding beginnen. Dat doen ze tegenwoordig op zone, en wij waren zone 4, dus niet gelijk als eerste. Het begon allemaal wat later  dan verwacht en toen we eenmaal aan boord waren duurde het ook allemaal lang. Uiteindelijk vertrokken we 50 minuten later dan gepland, maar de vlucht zou wat korter duren dan de vermelde 11 uur zodat we om 15.10 uur in Los Angeles aan zouden komen, dus maar 20 minuten later dan gepland. Door de douane ging deze keer vlotjes. Paspoort controle, op de foto en een vraag hoe lang we bleven. De vorige keer moesten we eerst een formulier invullen of je geen verboden dingen enzo  in je koffer had, werden er vingerafdrukken genomen en werden we nog behoorlijk lang ondevraagt over wat we kwamen doen en waar we naar toe gingen. In Los Angeles zijn we opgehaal door Chao, de zoon van Juan. Het was een blij weerzien tussen moeder en zoon na meer dan 7 jaar want in het echt is het toch anders dan via het internet. Daarna was het nog een klein uurtje rijden naar Eastvale waar het huis van Chao staat. Het was gelukkig niet echt druk op de weg want het was zondag. Normaal is het rond deze tijd spitsuur en heel druk. Toen we bij het huis aankwamen kon Juan eindelijke haar kleinzoon in de armen sluiten en natuurlijk ook haar schoondochter weer zien. ’s Avonds wilden we uit eten. De keuze was gevallen op een Koreaans restaurant, Koreaanse bbq, maar toen we bij het restaurant aankwamen stonden er nog mensen buiten te wachten, dus besloten we maar ergens anders te gaan eten. Een stukje verder was nog een restaurant. Daar was nog wel plaats en ze hadden genoeg dingen op het menu om wat uit te kiezen. We hadden toch niet zoveel honger en waren best een beetje moe. We wilden ons gelijk aanpassen aan de Amerikaanse tijd om zo snel mogelijk van de jetlag af te zijn, maar later dan een uur of negen konden we het toch niet vol houden en zijn we naar bed gegaan.