7 juni.
Vandaag zouden we met Juan haar jonge broer naar de Benxi watergrotten gaan. ‘S ochtends werden we opgehaald en er gingen ook nog 2 vrienden met echtgenotes mee zodat we in totaal met z’n achten waren. Deze watergrotten liggen ongeveer 30 km van de stad Benxi en vanuit Shenyang is het zo’n anderhalf uur rijden. De grotten liggen in een nationaal park en zijn een woud van stalagnieten en stalagtieten. Door de grotten, die zo’n 5 miljoen jaar oud zijn en waar de temperatuur heel het jaar door rond de 12 graden is stroomt een meer dan 3 km lange rivier die op de meeste plaatsen 2 m. diep is en een meter of 10 breed. Juan haar broer is een hoge piet bij de politie van Shenyang en hij had met zijn collega van Benxi het een en ander geregeld. Bij het park werden we opgewacht door die collega, hoefden we geen toegang te betalen en werden we door het park vervoerd door een privé busje. We gingen met een bootje door de grotten,

dit was erg spectaculair. De grotten waren wel verlicht door lichten,  maar niet zo erg met gekleurde lichten als de vorige grotten waar we geweest waren. Na de boottocht nog even vlug door het park en daarna wat volgens mij het belangrijkste van deze dag voor de rest was, het gezellig samen eten. Eten met een groep chinezen is een hele belevenis. De tafel wordt volgestouwd met allerlei gerechten, er komt bier op de tafel en ik zou voor de gezelligheid wat meedrinken en dat heb ik geweten ook. Als je met een groep bent dan willen chinezen om de haverklap een toost uitbrengen, en omdat ik de gast (vreemdeling) was heel vaak met mij. Als je dan niet uitkeek dan was het ook nog gambei wat zoiets betekent als tot de bodem, dus dan moet je je glas helemaal leegdrinken. Gelukkig waren het geen grote glazen, maar met heel vaak een klein glas gaat het ook hard hoor. Ik moet wel zeggen dat degenen die nog moesten rijden niet dronken, dus dat was een hele geruststelling. Ook omdat ik gast was en iedereen voor mij wilde zorgen kreeg ik van alles toegeschoven en moest ik alles proeven. Gelukkig ben ik geen moeilijke eter maar het was wel erg veel. Na het eten werden we door de collega uit Benxi weer begeleidt tot zeg maar de stadsgrens en zijn we daarna teruggereden naar Shenyang. In China is het heel gewoon dat als er eten over is dat je dat meeneemt.zo hadden wij ook het een en ander meegekregen om ’s avonds nog te eten. Maar we zaten toen nog zo vol dat er niet veel meer van eten gekomen is. Wij hebben de restjes de volgende ochtend als ontbijt gegeten