De laatste dag is aangebroken en dat betekende dat de familie bij elkaar kwam, er werd gezamenlijk een maaltijd klaargemaakt met dumplins en allerlei andere gerechtjes

daarna lekker gegeten en na het eten kwam het onvermijdelijke foto moment.

we moesten met iedereen op de foto, en niet zomaar een keertje maar tientallen malen.

Deze foto’s zijn dus maar een kleine selectie van alle foto’s die gemaakt zijn

Na het uitgebreid afscheid nemen zijn we door Juan haar jonge broer naar het vliegveld gebracht. Omdat het de vorige nacht noodweer was geweest en er dus een heleboel vluchten gecanceled of vertraagd waren zijn we ruimschoots  op tijd weggegaan. Juan haar broer had goede connecties met de leiding  van het vliegveld en kon waarschijnlijk wel wat regelen.

Aangekomen op het vliegveld en na een kort gesprek met de leiding kon er inderdaad wat geregeld worden. we konden een vlucht eerder nemen die nu door de vertragingen ongeveer op de tijd van onze geboekte vlucht wegging. Onze eigen vlucht zou door de vertraging 6 uur later dan gepland vliegen waardoor we onze aansluiting in Beijing ook zouden missen, maar nu zouden we die gewoon halen. We hoefden ook niet in de rij voor het inchecken en werden via een aparte balie ingecheckt.  Ook bij de douane kregen we voorrang en we mochten op onze vlucht wachten in de VIP room waar we nog wat konden drinken en eten

Nog wat foto’s genomen en nog wat gepraat met Juan haar broer totdat we opgeroepen werden voor onze vlucht.

In Beijing hadden we genoeg tijd om onze koffers van de band te halen en weer in te checken voor onze vlucht naar Amsterdam. De vlucht naar Amsterdam was ook wat vertraagd, daarom hadden we in Amsterdam heel weinig overstap tijd voor onze vlucht naar Brussel. We moesten rennen, maar we hebben hem gehaald. Maar toen we in Brussel aankwamen om ongeveer 7.00 uur had onze bagage het niet gehaald. we hadden dus voor niks gerend. we konden de bagage op laten sturen of wachten op de volgende vlucht. Omdat het niet zolang ging duren met die cityhopper besloten we te wachten. maar helaas bij de volgende vlucht zat er maar 1 van de 2 koffers bij. Omdat bij deze vlucht schijnbaar heel veel mensen hun bagage misten was het erg druk bij de aangifte van vermiste bagage. We stonden daar dus meer dan een uur in de rij. Ze konden on vertellen dat onze koffer bij de volgende vlucht er zeker bij was. Het was zachtjes aan etenstijd dus besloten we nog maar een vlucht te wachten en even wat te eten. En ja hoor,bij de volgende vlucht was onze koffer er, maar die kwam als een van de laatste van de band. Nu naar de trein, maar die reed natuurlijk net voor onze neus weg. de volgende ging over een uur. Weer een uur gewacht.

Maar goed uiteindelijk zaten we dus in de trein. Tot overmaat van ramp was de airco in de trein ook kapot en laat het nu net die dag tegen de 30 graden zijn. Gelukkig in Roosendaal overgestapt op de trein naar Middelburg waarvan de airco het gelukkig wel deed. Ilse pikte ons op bij het station en bracht ons thuis. Toen was het ondertussen ongeveer 17.45 uur en waren we ondertussen meer dan 30 uur onderweg. We waren dus redelijk kapot. Kan je nagaan dat we al om 7.00 uur in Brussel waren. Ilse vriendelijk verzocht niet te lang te blijven zodat wij eindelijk konden gaan SLAPEN

10 Juni, Qianshan

Vandaag zouden we met de zus van Juan naar het Qianshan park gaan, dit is een nationaal park met bergen dat zo’n 17 km ten zuidwesten van Anshan ligt. Anshan is de derde stad van de provincie Liaoning en ligt op een kleine 100 km ten zuiden van Shenyang. De Qianshan bergen zijn een uitloper van het Changbai gebergte dat China van Noord Korea scheidt. De naam Qianshan betekent letterlijk duizend bergen en het park wordt ook wel genoemd als de parel van het noordoosten. De naam is eigenlijk een afkorting van qiān duǒ liánhuā shān wat zoiets betekent als “de duizend bergen lotus bloem”. Dit komt weer van een legende. Heel lang geleden storten de 4 hoeken van de lucht in elkaar en de Godin Nüwa wilde de mensen redden en bedekte de lucht met stenen. Per ongeluk viel een van de stenen naar beneden, viel op de grond en daarna ontstonden duizend pieken in de vorm van een lotusbloem. Het park van 44 km² staat nu vol met zowel boeddhistische als Taoïstische tempels.

’s Ochtends werden we opgehaald door de chauffeur van Juan’s broer, onderweg hebben we de zus van Juan nog opgepikt en toen richting Anshan gereden. De chauffeur heeft ons bij de ingang van het park afgezet en ging zelf wat anders doen. Hij zou ons later weer oppikken.

In het park hebben we een gids gehuurd die dus alles in het chinees uitlegde wat weer door Juan aan mij vertaald werd in het Nederlands want na bijna 4 weken in China was mijn Chinees nog steeds niet verder dan een paar woordjes. Eerst hebben we dus met die gids een tijdje rondgelopen en daarna hebben we zelf nog in een ander gedeelte rondgelopen. Op een deel werden de paden zo moeilijk dat Juan haar zus moest afhaken en toen hebben we met zijn tweeën nog een rondje gedaan.

Daarna Juan’s zus weer opgepikt en de chauffeur gebeld dat we naar de uitgang kwamen. Onderweg naar Shenyang nog heerlijk gegeten. In Shenyang aan gekomen vrij snel naar bed gegaan want de volgende dag zou de terugreis beginnen en dat beloofde dus een lange dag te worden.

9 juni. Vandaag nog wat bezienswaardigheden in Shenyang zelf bekeken. Juan haar zus wou graag mee, dus hadden we afgesproken bij het treinstation. We zijn daar met de bus naar toe gegaan. Daar even op Juan haar zus gewacht en toen met de taxi naar Zhongshan Square. Dit is een plein met een geweldig groot standbeeld van Mao met veel helden. Het is ook een plein waar ’s avonds veel mensen naar toe komen om te dansen, te vliegeren en andere dingen te toen. Daarna zijn we naar het treinstation Shenyang gelopen. Dit station is geopend in 1899 als Fengtian station. In 1910 is er een nieuw gebouw neergezet en de naam veranderd in Shenyang South station na de tweede Sino-Japanse oorlog in 1945. In 1950 is het station weer van naam veranderd naar Shenyang Station. Daarna hebben we weer de metro gepakt en zijn we nog even naar het Wuli park gegaan. Wuli park is een mooi groen park met paden om te joggen en fietsen naast de rivier. In het voorjaar en de zomer bloeien er prachtige bloemen. In de vroege ochtend doet de lokale bevolking daar oefeningen of Tai Chi maar een groot deel van de dag is er bijna niemand er is het rustig en stil en dat is een zeldzaamheid in China.

Ondertussen naderde onze bezoek aan China zachtjes aan zijn einde en zouden we ’s avonds met de familie en vrienden gaan barbecueën als afscheidsetentje. Juan haar broer zou dit regelen en we gingen dit doen op en plek waar chinezen dat gewoon onder elkaar doen, gewoon buiten bij een soort buurtcafé. In heel de wijk was ik dus de enige westerling, maar het was reuze gezellig en er werd weer genoeg gegeten en gedronken want iedereen wilde met ons toasten als afscheid. Niet alleen bier, maar er kwam ook een fles Chinese sterke drank op tafel (+ 50 % alcohol). De foto’s spreken vanzelf. We zijn hierna de ongeveer 3 km maar naar huis gelopen om een beetje nuchter te worden en een beetje te slapen want de volgende dag zouden we op tijd weer opstaan om nog een dagje weg te gaan

8 juni
Vandaag weer even een wat rustige dag. Lekker uitgeslapen, ontbeten van de restjes van gisteren en daarna nog even de stad in geweest want we moesten zelf ook nog voor een paar mensen wat cadeautjes kopen

7 juni.
Vandaag zouden we met Juan haar jonge broer naar de Benxi watergrotten gaan. ‘S ochtends werden we opgehaald en er gingen ook nog 2 vrienden met echtgenotes mee zodat we in totaal met z’n achten waren. Deze watergrotten liggen ongeveer 30 km van de stad Benxi en vanuit Shenyang is het zo’n anderhalf uur rijden. De grotten liggen in een nationaal park en zijn een woud van stalagnieten en stalagtieten. Door de grotten, die zo’n 5 miljoen jaar oud zijn en waar de temperatuur heel het jaar door rond de 12 graden is stroomt een meer dan 3 km lange rivier die op de meeste plaatsen 2 m. diep is en een meter of 10 breed. Juan haar broer is een hoge piet bij de politie van Shenyang en hij had met zijn collega van Benxi het een en ander geregeld. Bij het park werden we opgewacht door die collega, hoefden we geen toegang te betalen en werden we door het park vervoerd door een privé busje. We gingen met een bootje door de grotten,

dit was erg spectaculair. De grotten waren wel verlicht door lichten,  maar niet zo erg met gekleurde lichten als de vorige grotten waar we geweest waren. Na de boottocht nog even vlug door het park en daarna wat volgens mij het belangrijkste van deze dag voor de rest was, het gezellig samen eten. Eten met een groep chinezen is een hele belevenis. De tafel wordt volgestouwd met allerlei gerechten, er komt bier op de tafel en ik zou voor de gezelligheid wat meedrinken en dat heb ik geweten ook. Als je met een groep bent dan willen chinezen om de haverklap een toost uitbrengen, en omdat ik de gast (vreemdeling) was heel vaak met mij. Als je dan niet uitkeek dan was het ook nog gambei wat zoiets betekent als tot de bodem, dus dan moet je je glas helemaal leegdrinken. Gelukkig waren het geen grote glazen, maar met heel vaak een klein glas gaat het ook hard hoor. Ik moet wel zeggen dat degenen die nog moesten rijden niet dronken, dus dat was een hele geruststelling. Ook omdat ik gast was en iedereen voor mij wilde zorgen kreeg ik van alles toegeschoven en moest ik alles proeven. Gelukkig ben ik geen moeilijke eter maar het was wel erg veel. Na het eten werden we door de collega uit Benxi weer begeleidt tot zeg maar de stadsgrens en zijn we daarna teruggereden naar Shenyang. In China is het heel gewoon dat als er eten over is dat je dat meeneemt.zo hadden wij ook het een en ander meegekregen om ’s avonds nog te eten. Maar we zaten toen nog zo vol dat er niet veel meer van eten gekomen is. Wij hebben de restjes de volgende ochtend als ontbijt gegeten

4 juni.
De volgende dag zijn we nog een keer het stadje door gelopen en hebben die dingen die we nog niet gezien hadden bekeken. Daarna zijn we weer richting Shanghai vertrokken, waar we nog even wat dingen bekeken en even gewinkeld hebben voordat we weer richting Tina’s huis gingen. Het was onze laatste avond daar en Nemo, het zoontje van Tina wilde nog even wat met mij dollen en spelen.

Ook begon hij hele verhalen tegen mij te vertellen. In het chinees, dus ik kon alles perfect volgen. Daarna al onze spullen weer bij elkaar gepakt voor de volgende dag en lekker gaan slapen

5 juni.
Vandaag dus weer een reis dag. Met de trein van Shanghai terug naar Shenyang. Een treinreis van meer dan 1800 km, die ongeveer 9,5 uur zou duren. Tina bracht ons weer. Gelukkig gingen we vroeg weg want het verkeer zat behoorlijk vast. De stoelen in de trein zitten beter dan in het vliegtuig, maar 9,5 uur is wel een erg lange zit hoor, en qua prijs maakte het helemaal niet zoveel uit, dus de volgende keer pakken we gewoon het vliegtuig. In Shenyang de taxi naar huis genomen en lekker op tijd gaan slapen, want we waren best wel moe van 9,5 uur zitten

6 juni.
Vandaag even rustig aan gedaan. Lekker uitgeslapen. ‘S ochtends kwam Juan’s jonge broer nog even op bezoek met wat cadeautjes voor in Nederland. Ook wilde hij morgen met ons ergens heen, dus morgen is ook weer ingevuld. Toen hij weg was zijn we nog even de stad in geweest, maar toen ook weer lekker op tijd naar huis.

3 juni.
Vandaag en morgen zouden we een zogenaamde watertown in de buurt van Shanghai bezoeken. We hadden gekozen voor Xitang omdat ik daar nog niet geweest ben. Xitang is een levendig oud stadje met een geschiedenis van meer dan 1000 jaar. Er zijn verschillende watersteden in en rond Shanghai, maar Xitang is wellicht het meest authentieke waterdorp. De inwoners van Xitang zijn warm en vriendelijk. Xitang is fotogeniek als het zonnig weer is. Zoals op iedere toeristische plaats vind je ook hier ontelbare kraampjes, maar de verkopers zijn allesbehalve opdringerig. De ludieke huisjes dateren uit de Ming en Qing-dynastie en bleven goed bewaard. Je kan er rustig kuieren langs de wallen van de rivieren die Xitang door kruisen. De terrasjes langs het water gunnen je de tijd om van het uitzicht op de rivier te genieten. De vele bruggetjes overkoepelen het water en een boottochtje is een aanrader. We werden ’s ochtends weer door Tina naar het treinstation gebracht. Hier moesten we eerst de trein naar Jiashan en daar moesten we de bus pakken naar Xitang. Bij het busstation van Xitang moesten we het hotel bellen en zouden we opgepikt worden.

Dat was maar goed ook, want het hotelletje lag dus in de oude stad en dat hadden we zelf nooit gevonden. Het was een eenvoudig klein hotelletje, maar ik vond dit veel leuker dan een heel luxe hotel. Het zag er binnen netjes en verzorgd uit, met een rond bed en een spiegel erboven, dat had nu voor mij weer niet gehoeven. Toen het stadje in. Een stadje met nog veel oude woningen, kanalen en bruggen, tempel en tuinen. Maar in bijna iedere woning zit nu wel iets van een winkeltje, eetgelegenheid, hotel, bar of disco of iets dergelijks. Er is dus heel veel op het toerisme gericht maar daar moet je maar een beetje doorheen kijken, dat zie je bij ons natuurlijk ook in de toeristische plaatsjes. Als je iets wilt eten dan is er in ieder geval genoeg uitzoek en we hebben dan ook verschillende dingen geprobeerd.

 We wilden ’s avonds nog met een bootje door het stadje varen, maar toen we weggingen toen regende het weer. Eerst maar wat gaan eten, maar toen we daarna naar de bootjes toegingen toen waren ze al gestopt. Jammer dat hadden we van te voren niet goed bekeken.

Ik was 3 jaar geleden in Wuzhen geweest, een ander waterstadje en daar gingen ze veel langer door. Dan nog maar wat gewandeld en dat was ook mooi en gezellig met al die door lampions verlichte straatjes. Terug op de kamer de televisie nog even aangezet want we hadden gehoord dat er ergens een passagiersschip gezonken was.

Er was dus heel veel regen gevallen in sommige delen van China waardoor sommige rivieren waren overstroomd. Ook in Guiyang, de plaats waar we een goede week geleden geweest waren was geteisterd door overstromingen. In sommige straten stond het water een halve meter hoog. Wat waren we blij dat we er nu niet zaten.

2 juni
We werden afgezet bij de metro. De metro is het ideale vervoer in Shanghai, alleen jammer dat het op de meeste trajecten heel erg druk is. Bij de Oriental Pearl televisie toren was het plan om daar naar boven te gaan, maar

het regende en boven bij de toren was het nevelig dus zou je weinig kunnen zien boven en dat vonden we dan ook zonde van het geld en onze tijd en hebben we dan ook niet meer gedaan. De toren is 468 meter hoog maar is vooral bekend om zijn vorm. Bij helder weer kan je boven helemaal tot de Yangtze rivier kijken. We hebben daar alleen wat rondgelopen en wat foto’s gemaakt. Ondertussen had Bo gebeld, Bo is weer iemand anders waarmee ik een paar dagen heb gereisd. Zij had weinig tijd want ze was pas weer gaan werken na haar bevalling, maar ze werkte daar in de buurt en ze had wel tijd om met ons te lunchen en even bij te praten. Hierna de taxi gepakt richting Yuyuan park. De eerste taxichauffeur vroeg 100 RMB, maar Tina had gezegd dat het niet zover was, dus dat kon nooit, die hebben we dan ook niet genomen. De tweede taxichauffeur gebruikte gewoon de meter en toen kwamen we uit op 20 RMB. Als je dus niet uitkijkt dan wordt je dus behoorlijk afgezet als toerist. Veel mensen denken ook dat Juan geen chinees is en als ze dan chinees begint te praten dan verandert soms ook gelijk hun houding. Daar aangekomen regende het nog steeds, maar er waren ook droge perioden. Yuyuan park heeft een 400 jaar oude geschiedenis en ligt in een gedeelte van de stad waar ook de stadstempel zich bevindt. Daar rondgelopen, de tempel bezocht en de tuin en hier en daar nog wat van de Shanghaise specialiteiten geproeft. Aan het eind van de middag begon het even heel hard te regenen. We besloten om toen eerst maar even wat te gaan eten en dan zouden kijken wat het weer deed. Na het eten was het bijna droog en we zagen dat het naar de Bund maar net 2 km was dus besloten we dat stukje maar te lopen. De Bund is een 1,5 km lange oeverpromenade langs de Huangpu rivier en een van de belangrijkste toeristische attracties van Shanghai. Oorspronkelijk maakte de Bund deel uit van een Engelse handelsnederzetting, later de Internationale Concessie, en was gelegen net buiten de stadmuren van Shanghai. Het groeide uit tot een financieel- en handelscentrum. De bebouwing is een mengeling van stijlen in kantoorgebouwen van de periode van 1880 tot 1940. Omdat ze het karakter van de Bund willen behouden is er wel een limiet gesteld aan de hoogte van de gebouwen, maar aan de overkant van de rivier geldt dat niet en worden er wel torenhoge wolkenkrabbers gebouwd.

Toen we daar aankwamen was het nog niet helemaal donker maar begon het net een beetje te schemeren. We moesten toen weer even schuilen voor de regen en daarna was het wel donker en werden de lichten van de skyline van Shanghai ontstoken en konden we dit bewonderen en nog een proberen een paar mooie plaatjes te schieten. Daarna weer de metro gepakt richting Tina’s huis.

1 Juni
Vandaag weer een reisdag. Vandaag met de trein van Tianjin naar Shanghai, een treinreis van ongeveer 1200 km die 5,5 uur zou duren. We hadden de trein van 12.15 geboekt, dus hoefden we ons niet al te veel te haasten. We werden door Joho en Anna naar het treinstation gebracht. Het is altijd even druk op het treinstation en bij het inchecken, maar daarna als je in zo’n high speed trein zit dan zit je beter dan in een vliegtuig, ik kan tenminste heel goed mijn benen kwijt en de stoel is zelf ook hoger dan in het vliegtuig zodat ik mijn hoofd ook rustig kan laten rusten. Je kan ook een gewone trein nemen waarin je een soft of een hard sleeper kan nemen, maar dan duur de reis wel 3 keer zolang. Veel mensen doen dat, en reizen dan ’s nachts en kunnen dan gewoon slapen, maar ik ben een lastige slaper en vrees dat als ik dat doe ik niet kan slapen en dat ik dan de volgende dag helemaal kapot ben. In Shanghai werden we door Tina opgepikt. Tina is een vriendin van Anna, die tijdens mijn vorige China reis samen met haar man ook een paar dagen met mij gereisd heeft. Bij haar thuis, waar we een paar dagen zouden slapen had haar man weer uitgebreid gekookt voor ons. De volgende dag zouden we wat in Shanghai rondkijken. Het plan was om eerst naar de Oriental Pearl televisie toren te gaan, dan naar de Yuyuan tuin, nog naar een park en ’s avonds naar de Bund, een soort boulevard langs de rivier met uitzicht op de skyline van Shanghai.

31 mei.

Vandaag dus waterpark. Anna haar moeder en broer zouden eerst ook meegaan, maar ze gingen niet meer mee omdat het te warm zou worden. Wij werden even over 8 uur opgepikt bij het hotel en toen was het al dik boven de 20 graden, dat beloofde wat. Het waterpark is een park in het zuiden van Tianjin, met 3 meren en 9 eilanden. Mensen die de relatieve rust opzoeken, even uit het drukke stadsleven. Ook weer een plaats waar veel amateur musici en andere artiesten zichzelf uitleven. Ook weer een soort pretpark erbij, maar net zoals bij het vorige park worden de attracities maar weinig bezocht. Het was dan ook wel onzettend warm. De temperatuur zat ondertussen rond de 30 graden. Wij waren het lopen dan ook redelijk snel beu omdat het gewoon te warm was. Dus maar een bootje gehuurd en wat rondgedobbert op het water met Dengdeng de dochter van Anna en Joho als stuurman. Net na de middag, het was ondertussen boven de 35 graden, zijn we terug gegaan.

Onderweg gegeten en toen besloten om even een paar uurtjes siesta te houden. Wat later op de de middag zouden we dan nog naar The Ancient Culture Street gaan om wat rond te kijken en te winkelen. Om 16.30 die kant opgegaan, de temperatuur was ondertussen wat dragelijker geworden, het was nog maar 30 graden, dus dat was goed te doen met het lekkere briesje wat er stond.

29 mei.
rustdag, maar nog de stad in geweest en alvast treinticket gekocht voor de trein van Tianjin naar Shanghai

30 mei
Reisdag. Vandaag met de trein van Shenyang naar Tianjin om het weken met Anna en haar familie door te brengen. Anna is een Chinese collega waarmee ik in 2000 heb samengewerkt. Zij is daarna ook nog 2 maanden in Vlissingen geweest om een cursus te volgen bij ons bedrijf. Daarna hebben we altijd contact gehouden en heeft zij en haar familie en vrienden ook voor mij de rondreizen verzorgt toen in in 2010 en 2012 in China op vakantie ben geweest. Het ging nog bijna mis, want we hadden afgesproken op treinstation Tianjin West, maar wij waren uitgestapt op station Tianjin. (Foutje, wisten wij veel dat die daar ook stopte we dachten dat we waren toen we Tianjin hoorden) gelukkig was het niet zover van elkaar verwijdert (volgens Chinese begrippen) maar een half uurtje rijden, en na een half uurtje wachten kwamen Anna en haar man Joho ons ophalen. Vanaf het station zijn we eerst naar het Chinahouse gereden. Dit is een soort Gaudi achtig huis met scherven en vazen uit de verschillende Chinese dynasties. Sommige dingen lijken op Gaudi, andere dingen weer niet. Het was ondertussen behoorlijk warm geworden en we zouden nu eerst naar het hotel rijden om in te checken en even wat te rusten.

Daarna even naar Anna haar huis om de familie te begroeten. Haar moeder en haar broer wonen in dezelfde flat in een appartement een etage hoger. Na het eten zijn we nog even naar de stad gegaan. Bij the eye of Tianjin, een reuzenrad boven een brug, deze keer er niet in geweest want het was zo ontzettend druk dat het zonde van de tijd zou zijn om zo lang te wachten. Dus alleen wat rondgelopen en genoten van het uitzicht en het lekkere weer. Daarna naar het hotel gereden en weer op tijd gaan slapen want de volgende dag zouden we vroeg naar een park genaamd waterpark gaan. Het zou erg warm worden (36 graden) dus wilden we niet al te laat weggaan.

28 mei.
Vandaag zouden we naar de Zhaoling tombe gelegen in het Beiling park gaan of naar de botanische tuinen bij Shiboyuan, een soort keukenhof. Juan belde haar zus of ze mee wilde en dat wilde ze graag, haar man kon wel rijden en we zouden dan naar allebei kunnen. Eerst richting Beiling. Dit is een groot park met daarin de tombe. Toen we daar aankwamen waren er ook bussen vol met schoolkinderen die allemaal naar de tombe gingen. Daarom besloten wij maar eerst even een rondje park te doen, dan was het daarna misschien wat rustiger. In het park hebben we een waterfiets gehuurd en een uurtje of zo op het water rondgedobberd. Daarna zijn wij het tombe gedeelte binnen gegaan waar de laatste groepen schoolkinderen net naar buiten kwamen. Binnen zag het er allemaal wat mooier uit dan de tombe bij Tongling waar we in het begin al eens geweest waren. Daarna zijn we eers wat gaan eten en daarna naar Shiboyuan gereden. Dit is een soort keukenhof op zijn chinees. Maar ook hier is net zoals in Nederland de tulpentijd eind mei voorbij. Wel staan er andere bloemen en allerlei soorten thema tuinen uit verschillende delen van China. Verder is er ook nog een attractie gedeelte met achtbanen e.d., maar hoe druk die bij ons altijd zijn hoe rustig het daar is. Er schijnt daar niet zoveel animo voor te zijn. Maar goed, daar een hele tijd rondgelopen, veel foto’s gemaakt van Juan en haar zus en zelf ook vaak op de foto gegaan want als een echte chinees hoor je vaak op de foto te gaan, en ik hoor bij de familie dus ben

27 mei.
De bijzetting. Even voor 7 uur stond Juan haar oude broer voor de deur met zijn dochter en haar man en nog wat andere familie. Een kamer vol chinezen die geen woord engels spraken. Ik voelde me met mijn 2 woorden chinees wel wat verloren, maar gelukkig vertaalde Juan zo af en toe wat voor me. Af en toe was ze wel een beetje in de war, want ze begon tegen mij in het chinees te praten en tegen de familie in het nederlands, maar dat zullen we maar op de zenuwen steken. Na een poosje gingen we op weg. Beneden stonden nog wat andere familieleden en vrienden en collega’s te wachten. Eerst gingen we op weg naar het crematorium om de as van juan’s vader op te halen. Daar gingen Juan en haar broers en zus naar binnen. De rest moest buiten wachten. Toen ze terugkwamen moesten Juan en haar broers en zus in een apparte auto, ik kwam dus zonder Juan in een auto te zitten, en voelde me wel een beetje opgelaten. Bij het graf moesten we eerst wachten op een soort ceremonie meester, iemand die alle regeltjes kent van wanneer en hoe laat de as in het graf gezet kan worden. Het graf moest eerst nog geopend worden. Er werd een haan vrijgelaten, de as van Juan’s moeder werd overgeplaatst in nieuw kistje geplaatst en de as van Juan’s vader werd bijgezet. Het graf wordt versierd met rode linten, dit is voor geluk en er worden bloemen, fruit en andere dingen bij het graf gezet. Er werd nog wat sterke drank gegoten op de grafen rondom het graf. Dit is een soort van sorry dat we jullie moesten storen. Op het laatst neemt iedereen afscheid met drie buigingen, en er wordt dan niet meer omgekeken. Iedereen heeft een rood lintje gekregen, en bindt dit ergens aan een boom in de buurt. Even verderop werd ook nog een vis vrijgelaten, nepgeld verbrand, dit omdat hij het hier niet meer nodig heeft en dat hij in de hemel ook geld heeft, en vuurwerk afgestoken. Daarna vertrekt het hele gezelschap naar een restaurant in de buurt en wordt er gezamelijk gegeten. Juan en haar broers en zus bedanken iedereen, en daarna gaat iedereen weer zijn eigen weg naar huis.

26 mei.
Wij (Juan) moesten nog wat dingen regelen, Bij een chinese begrafenis of bijzetting gaat het er namelijk wat anders aan toe dan wat wij gewend zijn. Juan moest nog wat fruit en andere dingen kopen, dat wordt bij het graf neergezet. Ook moesten we nog wat aarde van bij zijn woningen meenemen zodat hij ook een stukje eigen grond bij zich had. Daarna nog naar Qipanshan geweest, verschillende parken bij elkaar. De bus stopte bij de dierentuin. We wilden eigenlijk naar het natuurpark maar een chinese dierentuin leek ons ook wel een keer leuk, dus zijn we daar maar naar toegegaan. In het begin stonden er wat kooien bij elkaar, maar verderop was alles heel ruim opgezet en moest je behoorlijke stukken lopen om van het ene naar het andere dierenverblijf te komen. Het was zo groot dat toen we het beu waren we de uitgang ook niet gelijk konden vinden en we het moesten vragen. De bus weer teruggenomen en thuis niet al te laat naar bed gegaan want de volgende dag zou er al om een uur of 7 wat familie die van verder kwam bij ons komen. Want het huis van juan’s vader waar wij sliepen als we in Shenyang waren was verzamelpunt.

25 mei.
Vandaag weer een reisdag, terug naar Shenyang voor het minder leuke gedeelte van onze vakantie, het bijzetten van de Juan’s vader in het familie graf. Dit zou 27 mei plaats vinden, maar we wilden graag op tijd zijn en we moesten ook nog wat dingen regelen. We moesten pas om 14.20 uur vliegen dus konden we rustig aan doen. Toch op tijd de taxi genomen, ingechecked en op het vliegveld nog wat gegeten. De vlucht had 20 minuten vertraging, maar na een tussenstop in Nanjing kwamen we om 19.45 uur aan in Shenyang. Daar werden we opgehaald en naar de flat gebracht. Daar nog wat opgeruimd en wat gedronken en vrij snel gaan slapen.

24 mei.
Vandaag naar het Tianhe meer. Dit was weer met een speciale buslijn. Eerst moesten er met de gewone bus naar een andere halte waar deze bus zou vertrekken. Het speciale eraan is dat die buslijnen als eindpunt een attractie of bezienswaardigheid hebben, maar voor de rest gaan ze gewoon wel langs allerlei dorpjes. Het Tianhe meer staat bekend om zijn mooie natuur met Karst gebergte, watervallen en grotten. Dit keer duurde de busreis ongeveer anderhalf uur. Vandaag was het droog en zou de zon gaan schijnen, maar toen we weg gingen was het nog een beetje grijs. Daar aangekomen moesten we eerst nog tickets kopen, je kon dan ook gelijk tickets kopen voor een kabelbaan en dat leek ons wel leuk. We moesten nog een heel eind lopen naar de eigenlijke ingang, maar je kon je ook laten brengen door een wagentje voor een paar RMB. Lui dat we waren, we zouden waarschijnlijk toch nog genoeg moeten lopen vandaag, kozen we voor het laatste. Binnen werden we gelijk lastig gevallen door lokale mensen die wat fruit of andere dingen aan toeristen proberen te verkopen. Het eerste stuk was niet echt veel bijzonders en ik dacht nog als we hiervoor dat eind in die gammele bus voor hebben moeten zitten. Maar hoe verder we het park in kwamen hoe mooier het werd. Schitterende watervallen, mooie uitzichten.

We zijn ook door grotten geweest. De Konling Cave. De totale lengte van deze grot is 1400 meter. Op het breedste punt is het ongeveer 80 meter, op het smalste maar 2 meter. Eerst met een bootje en later nog een heel stuk lopend. Dat ziet er meestal best wel mooi uit. Ik vind het alleen jammer dat ze dan van de gekleurde lampen ophangen, dan gaat het natuurlijke er wel een beetje vanaf. Door te flitsen kon ik het effect van de gekleurde lampen op sommige plaatsen wel weghalen.Toen kwamen we bij de kabelbaan. We moesten eerst over een gammel hangbruggetje naar het startpunt. Dat was even schrikken, het was niet zomaar een kabelbaantje, maar een overspanning van zo’n 400 meter over een behoorlijke diepte. Je werd in een soort tuigje gerezen en daarna vast gehaakt aan de kabel. Even diep ademhalen en daar ging je dan. Maar we hebben het overleeft en zijn heelhuids aan de andere kant terecht gekomen. Toen waren we ook weer vlak bij de uitgang. De bus terug zat behoorlijk vol en we hebben dan ook bijna heel de terugweg (anderhalf uur ) moeten staan.

23 mei.

Vandaag gingen we naar Qianling park, dit park is zo genoemd naar de berg Qianling en ligt in het noorden van de stad Quiyang. Het park staat bekend om zijn natuurschoon, de tempel boven op de berg, het meer, de grotten en de apen die op de berg wonen. Het is in China de grootste groep apen die vrij leven zo dicht bij een stad. De apen zijn zachtje wel aan al die toeristen gewend, want er worden nootjes verkocht die je aan de apen kan voeren en dat weten ze donders goed. Als ze ook maar merken dat je nootjes bij je hebt dan komen ze gelijk naar je toe. Heb je andere dingen bij je zoals bananen of ander fruit dan is dat ook niet veilig. Het regende nog wel, dus besloten we om toch maar eerst de kabelbaan genomen naar boven. Hier zagen we al gelijk een paar aapjes. Dus ook maar een paar nootjes gekocht en we werden al gelijk achtervolgt.

Sommigen wilden zelfs helpen om het uit je tas te halen. Boven wat rondgelopen, de aapjes gevoerd en het uitzicht over de stad bekeken.

Daarna de kabelbaan weer naar beneden genomen, en zijn we verder het park ingelopen. We hebben nog even staan kijken naar een groep mensen die wat aan het zingen en dansen waren. Een soort amateur gezelschap. Het was ondertussen iets droger geworden en we kwamen hier beneden ineens een heleboel apen tegen. Boven hadden we niet zoveel apen gezien maar hier waren er veel, en ze waren brutaal ook. De tassen met bananen werden uit de handen van de mensen gerukt, maar je zag ook hele lieve taferelen, moederapen met soms nog hele kleine, soms pasgeboren aapjes. Verder zijn we nog even de grot in geweest wat niet zo bijzonder was en een rondje rond het meer gelopen. Er was ook nog een dieren

tuin, maar daar zijn we niet naar toe geweest. Het park lag zo’n goede 3 km van het hotel en ik had goed op de kaart gekeken en had gezien dat het bijna een rechte weg was en vond dat we wel terug konden lopen. Onderweg moesten we een paar keer de weg oversteken, maar dat ging via tunnels onder de weg door. Beneden was het soms een wirwar van gangen. Toen we weer boven kwamen moesten we even goed kijken of we nog steeds de goede kant opgingen. Juan wou het vragen, maar ik was natuurlijk lekker eigenwijs en zei dat we nog steeds de goede kant opliepen en dat vragen niet nodig was. Maar we liepen natuurlijk de verkeerde kant op en na een half uurtje toch maar eens vragen of we al in de buurt waren. Juan vroeg aan twee oude mannetjes de weg naar het hotel, en ja hoor dat wisten ze wel, het was niet zo ver weg en ze wezen ons de weg. Ik zei nog tegen Juan, kijk dan liepen we toch de goede kant op. Maar wat bleek nu? Ons hotel heeft meerdere ketens met dezelfde naam en we zaten in een heel ander gedeelte van de stad. Toen toch maar de taxi genomen naar het goede hotel. In het hotel aangekomen even lekker gerust. Het was nog vrij vroeg en we besloten om daarna nog naar de Jiaxiu toren, ook een van de bezienswaardigheden in Guiyang, te gaan. Dit was volgens zeggen ’s avonds het mooiste al het donker werd. Het was nog licht en we hadden nog niet gegeten. Daarom besloten we om langs de rivier er naartoe te lopen, daar in de buurt wat te eten en daarna zou het ondertussen wel donker zijn en konden we langs de toren teruglopen. Onderweg kwamen we langs het plein van het volk. Iets wat je in Nederland niet ziet is dat de mensen ’s avonds naar buiten gaan, elkaar opzoeken, dansen, spelen en sporten op pleinen en in parken. Er wordt dus veel meer buiten geleefd. Bij ons kruipt iedereen achter de buis of als het mooi weer is soms een terrasje. Bij de toren aangekomen werd het al een beetje schemerig, vlug wat foto’s genomen en toen wat gaan eten. Als we na het eten terugkwamen konden we nog wat foto’s nemen en dan kijken welke mooier waren. Hieronder het resultaat met nog wat andere foto’s van Guiyang by night.

22 mei.
Het regende, niet al te hard maar wel constant. Eerst maar ontbeten en daarna naar de bank gelopen om wat geld te pinnen om de vliegtickets naar Shenyang te betalen, maar wat denk je, het lukte natuurlijk weer niet. Ik dacht nog even nu zitten we straks echt in de problemen. Dan maar even een bank juffrouw erbij geroepen, want bij de bank of China zou het toch echt moeten kunnen. Maar ook met behulp van de deze juffrouw lukte het in eerste instantie niet. De automaat gaf aan dat ik mijn dagelijkse hoeveelheid al had opgenomen, maar ik had toch nog echt niks opgenomen. Toen zei die juffrouw probeer het eens met een kleiner bedrag. dat lukte wel, ik dacht dan is de limiet in dit gedeelte van China misschien lager en wilde mijn pas al terugnemen en met mijn andere pas ook een klein bedrag opnemen, maar de juffrouw zei dat ik het nog een keer moest proberen en warempel dat lukte ook. Zo nam ik in 3 keer het bedrag op dat eerst niet lukte. Waarschijnlijk is dat dan ook het euvel geweest in Luoyang,

maar daar vertelde de bankjuffrouw dat niet. Maar goed opgelucht terug naar het hotel, de vliegtickets betaald en toen de spullen gepakt voor ons tochtje naar de oude stad Qingyan. we namen de bus, een speciale lijndienst maar wel eentje die ook langs de dorpjes onderweg gaat. Weer een oude gammele bus, maar je betaald 3 RMB (ongeveer 21 cent) voor deze buslijn. Het maakt dan niet uit of je 1 of 2 haltes verder uitstapt of dat je helemaal tot het eind gaat, wij moesten in ieder geval helemaal tot het eind. Lekker makkelijk, dan wisten we wanneer we uit moesten stappen. Toen we aankwamen toen regende het nog steeds, dat maakte het natuurlijk wel wat minder, maar het is een leuk oud chinees stadje met gebouwen uit de Qing en de Ming dynastie en dat dan weer vol zit met allerlei eet tentjes waar je kan genieten van lokale gerechten, en andere winkeltjes. Voor de rest staan er een aantal voormalige woningen van beroemde chinezen van vroeger, wat tempels en zelfs een katholieke kerk.

Op de terugweg bij het busstation nog even het park ingeweest. Dit was en klein stukje park midden in de drukke stad. Overal rondom staan hoge flats en ze blijven bouwen. Dit beeld zie je in de meeste steden. Steeds meer mensen van het platteland trekken naar de steden, en die moeten ook ergens wonen. In het park nog even wat thee gedronken in een theehuis. Daarna naar het hotel gelopen. Eventjes wat gerust en toen weer op pad om wat te gaan eten. Wat we zagen was of barbecue op straat, en daar hadden we geen zin of chinees fondue restaurants. Uiteindelijk maar besloten om dan maar weer chinees fondue te nemen. We zagen een restaurant waar het erg druk was, en waar het druk is moet het goed zijn zeggen ze altijd, dus daar naar binnen gegaan. Ze vroegen of we de fondue heet wilden. Nu hou ik wel van een beetje heet, maar ik ken dat van China, dus namen we een klein beetje heet. Toen ze met de fonduepan aankwamen toen zag ik al dat het geen klein beetje heet maar behoorlijk heet zou zijn. En dat was het ook. Twee dagen erna deed het nog zeer als ik een scheet liet. Voor de rest smaakte het wel goed maar er moest ook goed geblust worden, dat betekende dus wat extra flessen bier. Ik ben geen bierdrinker, maar hier in China begint het er toch veel op te lijken.

21 mei.

Dit was weer een reisdag. Eerst lekker ontbeten, daarna uitgechecked en daarna naar het treinstation gelopen. Dit was ongeveer 1 km. Daar de trein naar Zhengzhou gepakt. Kaartjes hadden we al. In China gaat dat allemaal een beetje anders, je moet dus voor een bepaalde trein van tevoren kaartjes kopen, je krijgt dan een ticket met daarop je wagon en zitplaats. Je hebt dus een vaste zitplaats. Op het station wordt je bagage eerst door de scanner gehaald en wordt je zelf gechecked op identeit. Daarna moet je plaats nemen in een wachthal en mag je pas het perron op als de trein gearriveerd is. Dit was geen highspeed trein, maar gewoon een oude trein met niet al teveel zitruimte, tenminste voor mij niet. Tijdens de treinreis wordt er ook geprobeerd om van alles te verkopen. Wonderzemen, dingetjes voor je telefoon. Net zo’n marktventer die zijn waren probeert aan te prijzen. De treinreis duurde ongeveer 2 uur en aangekomen op het treinstation van Zhengzhou hebben we de shuttle bus naar het vliegveld genomen. Deze keer vlogen we naar Guiyang met een soort chinese prijsvechter. Aan boord moest je dus betalen als je wat wilde drinken of eten. Ook hier werd een soort verkooppraatje gehouden voor een aantal artikelen die je kon kopen. Deze vlucht duurde ongeveer 2 uur. Op het vliegveld nog wat geld gepind, en dat ging, dus lag het in Luoyang gelukkig niet aan mijn passen. De taxi naar het hotel genomen, ingechecked, koffers naar boven gebracht en daarna snel wat gaan eten, want dan hadden we in het vliegtuig nog niet gedaan en het was ondertussen al 20.30 uur. Bijna alle restaurants waren restaurants voor chinese fondue en dat was behoorlijk pittig wat ook in Luoyang al het geval was. Terug bij het hotel bij de receptie nog wat informatie gevraagd over bezienswaardigheden en over de vliegtickets terug naar Shengyang voor 25 mei. Ik schrok een beetje van de prijs want ik had ze de week daarvoor veel goedkoper gezien. Boven op de kamer zelf nog even op internet gekeken, en inderdaad de tickets waren nu veel duurder. Ik had ze dus beter toen gelijk kunnen kopen, maar toen wisten we nog niet helemaal zeker welke dag we terug zouden gaan. Dus dan toch deze tickets maar boeken voordat ze nog duurder zouden worden of dat er geen tickets meer beschikbaar zouden zijn. Dus weer naar beneden en de tickets via de receptie geboekt. Ik kon weer niet met creditcard betalen dus zou ik de volgende dag pinnen en dan betalen. Toen lekker gaan slapen want de volgend dag zouden we naar Qingyan Guzhen gaan, een zgn oude stad.

20 mei.

Vandaag gingen we naar de de zgn Longmen Grotten. Deze kan je vinden in het zuiden van de stad, niet zover weg dus hebben we gewoon de taxi genomen.

De grotten liggen tussen  2  bergen, de berg Xiang en de berg Longmen bij de Yi rivier. Deze grotten worden beschouwd als een van de 3 meest beroemde plaatsen van steen inscripties in China. Ze zijn begonnen met de eerste grotten rond het jaar 493 toen Luoyang hoofdstad werd, en gedurende 400 jaar werd er aan gewerkt. Het totaal besloeg ongeveer een lengte van 1000 meter, 2300 gaten en nissen, 2800 stenen tafels, 40 dagoba’s, 1300 groten en 100000 beelden. Alles heel indrukwekkend, alleen jammer dat er heel veel verweerd is in de loop der tijden. We waren redelijk op tijd terug, dus zijn we nog even het Wangcheng park binnengegaan. Dit park is heel bekend door het jaarlijkse paeonie bloemenfestival. Dat is meestal eind april, begin mei. Het park staat dan vol met bloeiende paeonie bloemen. Nu waren ze al allemaal uitgebloeid en weggehaald. Daarom maar een foto van internet geplukt van hoe het er uit zou kunnen zien. Voor de rest is er in het park een dierentuin, een stukje amusement met een reuzenrad en andere kermisattracties en een stuk met wat cultuur en geschiedenis. We zijn hier niet al te lang gebleven en na een poosje weer richting hotel gewandeld. Dat was ongeveer 3 km. Daarna gegeten en op tijd naar bed, want de morgen is weer een reisdag. Dan gaan we op weg naar Guiyang.

19 Mei.
Vandaag dus de Longtan Vallei.    

 Vroeg in de morgen naar de opstapplaats gegaan, waar we een half uur te vroeg waren, daarom nog wat rondgekeken in het naastgelegen park waar hele groepen mensen, voornamelijk vrouwen bezig waren met dansen en andere bezigheden zoals Tai Chi en badmintonnen. Iets wat je op veel plaatsen in China ziet als een ochtend en avond ritueel. Toen de busreis, een gammele oude bus waarvan veel stoelleuningen niet meer rechtop wilden blijven staan, maar alleen maar in de lig- of tussenstand. Ook kwam ik erachter dat je als buitenlandse toerist dus bijna 2 keer zoveel betaald dan een Chinese toerist als je via een touroperator boekt. De Longtan vallei zelf is zo’n 12 km lang en die hebben we dus heen en terug gelopen, iets wat zeker de moeite waard was, alhoewel ze chinezen wel veel dingen een beetje verpesten door wat nep dingen om het allemaal zogenaamd wat mooier te laten lijken. Met de bus weer terug, eten en daarna moe maar voldaan lekker gaan slapen

18 Mei.
Vandaag een reisdag. Vroeg in de morgen werden we opgehaald door de chauffeur van Juan’s broer. Die bracht ons naar het vliegveld. We moesten eerst naar Beijng vliegen. Daar hadden we zo’n 3,5 uur transfertijd voor ozne vlucht naar Luoyang, onze volgende bestemming. Het was nog even zweten, want ik had een powerpack batterij in de ruimtebagage laten zitten, en dat mag dus niet. De koffer moest dus open. Nu heb ik zo’n koffer met een cijferslot en was op een of andere manier de code veranderd. Dit had ik al een keer eerder gehad, maar toen was het thuis en was de koffer nog leeg. Ik ben toen een paar uur bezig geweest om de juiste code weer te vinden. Ik dacht …..(censuur) dat lukt me nooit meer op tijd. Maar gelukkig was er een medewerker die cijferslot met een beetje wrikken vrij snel open had. Ik ga dat cijferslot dus nooit meer gebruiken. In Luoyang aangekomen een taxi naar het hotel genomen. Die chauffeur wou ons ook even afzetten en wou niet volgens de meter maar ons voor 70 RMB wegbrengen. Ik had dit al meegemaakt tijdens mijn vorige China reizen, en stond erop dat hij de meter gebruikte. Het was tenslotte maar ongeveer 13 km naar het hotel. Hij probeerde nog te zakken naar 60 en 50 RMB. Pas toen ik zei dat hij het voor 20 mocht doen zette hij tegen zijn zin de meter aan. Uiteindelijk kwam het bedrag uit op 26 RMB. Bij het hotel kon ik niet met mijn creditcard betalen, maar gelukkig had ik op het vliegveld van Beijing nog gepind kon ik gewoon betalen. Ook gelijk maar geïnformeerd of we het vliegticket voor onze volgende stop via het hotel konden regelen en dat was geen probleem. Alleen het ticket voor de trein, we moesten eerst naar een andere stad omdat vanuit Luoyang geen vluchten richting Guiyang (onze volgende stop) gaan, moesten we zelf regelen. Dus naar het treinstation gelopen wat ongeveer een km was en een treinticket voor 21 mei richting Zhenzhou gekocht. Omdat we eigenlijk maar 2 volle dagen hadden in Luoyang wilden we gelijk wat regelen voor de volgende dag, dus ook bij een touroperator binnen gestapt en daar voor de volgende dag een ticket gekocht voor de bus naar de Longtan Vallei. Omdat we ook de vliegtickets nog aan het hotel moesten betalen dacht ik ook nog even te pinnen. Toen begon het volgende probleem. Met mijn bankpas lukte het niet en ook niet met mijn creditcard, en het was al na vijven dus de banken waren al dicht. Ik had die dag al wat geld opgenomen en dacht dat het misschien daar aan lag. De volgende dag moesten we al om 7.30 uur weg en zouden pas rond 19.00 uur terug zijn dus dan hadden we ook geen tijd om een bank binnen te gaan. We hadden nog net genoeg geld om de vliegtickets aan het hotel te betalen, maar zouden dan de volgende dag zuinigjes aan moeten doen.

17 Mei.

Vandaag niet al te vroeg opgestaan, rustig ontbeten en daarna met z’n tweetjes op stap geweest in Shenyang. We zijn naar Gougong geweest, een plek die lijkt een beetje op de verboden stad in Beijing alleen een stuk kleiner. Omdat ze aan de hoofdweg bezig moesten we via een soort ventweg en stonden we gezellig weer een tijdje in de file. Daar een tijd rondgelopen en daarna geluncht en nog wat gewinkeld (rondgelopen) in verschillende warenhuizen. Deze zijn, in ieder geval in de steden, ontzettend groot. Rotterdam Zuid is er bijvoorbeeld een klein buurt supertje bij.

16 Mei.

Na het ontbijt zou de zus van Juan met haar man ons op komen halen. We gingen eerst even naar hun huis in een ander gedeelte van Shenyang waar het een stuk rustiger en schooner was. Daar in de buurt in een restaurant geluncht. Veel teveel natuurlijk weer. Ik snap niet dat er in China niet meer dikke mensen zijn want er draait wel heel veel om eten. Na het eten zijn we naar Qipan mountain park gegaan. Een park waar je o.a. beren en tigers hebt en ook wat ze noemen een magische helling. Een helling die lijkt omhoog te gaan maar in werkelijkheid gaat die omlaag en andersom. Je kan dat zelf ondervinden door erover te fietsen. De fietsen waren natuurlijk veel te klein voor mij maar dat mocht de pret niet deren. Daarna zouden we nog naar een of andere tempel gaan, maar Juan haar zwager reed verkeerd en we kwamen bij een andere stad uit. Zo zie je nog eens wat. We reden ook langs een of ander disneyworldachtig park in aanbouw, compleet met kasteel en achtbanen etc. Zag er behoorlijk indrukwekkend uit. Op de weg terug naar Shenyang reden we langs tombe van Dongling. Omdat et al wat laat was zijn wij uigestapt en zijn juan haar zus en zwager naar huis gereden. Wij hebben daar wat rondgelopen en later een taxi naar huis genomen. Maar wat een drukte met auto’s bussen taxi’s etc daar. We stonden dan ook gelijk in de file. Ook een ontzettende luchtverontreiniging daar. Mijn keel ging er gewoon zeer van doen. Nu snap ik ook waarom heel veel Chinezen met monddoekjes oplopen. Thuis nog even naar een restaurant wat gegeten en daarna naar bed want we waren nog steeds erg moe.

15 Mei Shenyang.
In Beijing opnieuw ingechecked voor de vlucht naar Shenyang. Ook deze begon door een te druk luchtruim met vertraging. Deze keer een uur, maar deze vlucht verliep daarna ook wat sneller dan gepland dus kwamen we maar een half uur later in Shenyang dan het oorspronkelijke tijdschema. De bagage hadden we ook vrij snel en Juan haar broer konden we al zien wachten. Hierna kennismaking met haar oude broer waarna we naar het appartement toe reden waar wij de eerste nachten zouden verblijven. Daar had de schoonzus van Juan wat eten voor ons klaargemaakt en konden we na even praten (ik grotendeels luisteren) genieten van een chinese maaltijd. Korte tijd na de maaltijd gingen Juan haar broer en schoonzus naar huis en wij nog een klein stukje lopen. Toen we later net op het punt stonden om naar bed te gaan, we waren erg moe, kwam Juan haar jonge broer met zijn vrouw nog even langs. Het was gezellig maar gelukkig bleven ze niet zo lang en konden we eindelijk naar bed. Een chinees bed, de bodem een soort plank met een heel dun matrasje erop. Dat was ook weer even wennen, maar we vielen wel vrij snel in slaap. Maar door de jetleg waren we toch nog wel wat ontregeld en waren alweer voor 5 uur wakker en konden niet meer slapen. Na een tijdje maar aangekleed en ergens in de buurt op straat wat ontbeten. Dat kan in China bijna overal.

14 mei: Op weg.
Vanochtend door Ilse naar het station in Middelburg gebracht. Hier op de trein naar Roosendaal gestapt. Het was nog lekker rustig in de trein, dus konden we lekker uitgebreid zitten. Dat was wel anders toen we in Roosendaal op de internationale trein naar Brussel stapten. Stampesvol, dat werd dus staan. Gelukkig stapten er in Antwerpen een heleboel mensen uit en konden we het laatste half uurtje gewoon zitten. Natuurlijk waren we veel te vroeg in Brussel. Na even zoeken hoe het in Brussel allemaal moet, koffers ingeklaard, wat gegeten, door de controle en wat gewinkeld, waren we nog bijna een uur voor boarding time bij de gate. Toen een lange vlucht van wel 45 minuten naar Amsterdam. Daar hoefden we gelukkig niet zo lang te wachten voordat we het vliegtuig in konden, maar de vlucht naar Beijing begon al goed met een half uur vertraging. Gelukkig vertelde de purser dat de vlucht zelf korter zou duren zodat we de vertraging weer in zouden lopen. Als het goed is komen we om een uur of 9 Chinese tijd in Beijing aan.  Daar hebben we ongeveer 4 uur transfer tijd,  maar moeten waarschijnlijk wel de bagage ophalen en weer inchecken voor binnenlandse vlucht naar Shenyang.  In Shenyang hopen we rond 14.25 te landen. In Nederland is het dan 8.25 uur. We worden daar opgepikt door de broer van Juan.  In Middelburg hebben we de trein van 9.43 gepakt dus zijn we bijna 23 uur onderweg. Van slapen is nog niet veel gekomen en dat zal waarschijnlijk nog wel even duren want de kennismaking met de familie moet nog volgen.  Dan maar hopen op een eerste goede nacht in China want voor de volgende dag staat er weer wat anders op het programma.