Dinsdag 3 Oktober

Vandaag nog een dagje Eastvale. Sebastian moest weer naar school en Chao moest vandaag weer werken. We zouden later in de middag de auto ophalen waarmee we onze trip zouden doen. Juan is eerst mee geweest om Sebastian naar school te brengen, dat vind een Oma nu eenmaal leuk. Toen ze terugkwamen zijn we even later met Ran (de vrouw van Chao) naar Riverside gereden om een rondleiding bij ” The Mission Inn” te krijgen.

The Mission Inn wordt ook wel de hoeksteen van Downtown Riverside genoemd. The Mission Inn is begonnen als een schilderachtig pension in 1876 en werd begin 20e eeuw een full service hotel. In 1903 geopend door Frank Miller met een uitbreiding van meer dan 200 kamers en de Mission vleugel. Gebouwd in een stijl met architectonische kenmerken van meer dan 20 verschillende missies in Californie. Later kwamen er nog 3 vleugels bij omdat de vraag groeide. De Cloister, de Spaanse en de Rotunda vleugel. Dit alles was voltooid in 1931. Miller kocht overal in de wereld waardevolle spullen, waaronder kunstwerken. meubels en religieuze relikwieën waarmee hij het hotel vulde. De oudste klok van het christendom, daterend uit 1247 staat nog steeds in de Mission Inn. Het hotel heeft veel Amerikaanse presidenten ontvangen, waarvan de portretten ophangen in de presidential hall, en een heleboel andere beroemdheden. Frank Miller overleed in 1935 en het hotel werd tot het midden van de jaren 50 beheerd door zijn familie. Daarna wisselde het verschillende keren van eigenaar en liep het risico om te worden gesloopt omdat het niet meer aan de huidige eisen voldeed en er veel investeringen nodig waren. Maar eind jaren 80 werd het gekocht door Duane en Kelly Roberts en na een renovatie van 7 jaar en 55 miljoen $ werd het hotel in 1992 heropend. Nu behoort het tot de top van de hotels in het zuiden van Californie en bij de top 10 van de historische hotels in Amerika. Na de rondleiding door een enthousiaste gids die het erg interessant kon vertellen hebben we nog wat rondgekeken voordat we weer terug naar Eastvale gingen. Toen Chao later in de middag thuis kwam zijn we de huurauto op gaan halen bij het vliegveld van Ontario, dat ongeveer op een kwartiertje rijden lag. De keuze was gevallen op een Honda CRV en natuurlijk een automaat wat in Amerika gewoonte is.