Vandaag naar het Catharina paleis. Dit paleis staat in de plaats Puskin, dat vroeger Tsarskoje Selo heette, en op zo’n 25 km ten zuiden van Sint Petersburg ligt. Het paleis is in de 18e eeuw in opdracht van Catharina de Grote door de Italiaanse architect Bartolomeo Rastrelli in Rococostijl ontworpen. Toen het klaar was werd het als zomerresidentie in gebruik genomen. In de tweede wereldoorlog werd er veel van verwoest door de zich terugtrekkende Duitse militairen. Gelukkig was veel van de waardevolle inboedel al voordien in veiligheid gebracht. Na de oorlog werd het paleis geleidelijk herbouwd en zag er in 2003 tijdens het 300 jarige bestaan van Sint Petersburg weer schitterend uit. Het paleis heeft een prachtige tuin en binnen zijn er de nodige kunstvoorwerpen te bewonderen zoals boeken, porselein, stoelen en kleding, maar het is de grote balzaal met een prachtig beschilderd plafond dat de meeste bekendheid heeft. We konden pas om 11.30 uur terecht in het paleis, ze proberen groepen een beetje te verspreiden over de dag, daarom hadden we eerst nog wat tijd om even ergens anders langs te gaan naar iets wat we nog niet goed gezien hadden omdat het te druk was om de bus in de buurt te parkeren. De meeste stemmen gingen uit naar de kerk van het Bloed, maar die hadden wij al goed gezien omdat we er al eerder naar toe gewandeld waren. Wij wandelden dus even de andere kant op en hebben nog wat andere dingen gezien waaronder een schitterende brug, de Panteleymonovsky Brug en het Michailovski-kasteel.

Daarna zijn we richting Puskin gereden. Het was weer een heel indrukwekkend geheel met kamers met heel veel bladgoud,  maar na gisteren hadden we na een tijdje toch wel een beetje van nu is het wel genoeg. Neemt niet weg dat het allemaal heel mooi was hoor. Toen we naar binnen gingen betrok het weer al een beetje en even later konden we de eerste donderslagen al horen. Dat kon ook bijna niet uitblijven na een paar dagen van dat warme weer. In de tuinen wandelen kwam er dan ook niet meer van. Maar even binnen gebleven en een bakje koffie gedronken.  Toen het tijd was om naar de bus te gaan, wat toch best wel een eindje lopen was, was het gelukkig bijna droog.  We liepen toch nog een stukje door de tuinen naar de bus zodat we toch nog iets van die tuinen gezien hebben.
Daarna zijn we richting de boot gereden.  Waar we weer moesten inchecken en omdat het een complete nieuwe checkin was moesten we ook weer ruimschoots van tevoren aanwezig zijn want dat ging weer veel tijd kosten omdat we Rusland weer uitgingen.

We moesten rond 15.00 ’s middags bij de Hermitage zijn.  Dit museum is zo groot en heeft zoveel kunstwerken, ze zeggen dat als je bij alle kunstvoorwerpen 1 minuut stilstaat dat het dan zo’n 10 jaar kost om alles te zien, en als ik het zo zie dan geloof ik dat nog ook. Wij hadden gelukkig een gids zodat we langs de meest belangrijkste en indrukwekkendste kunstwerken via de beste route geleid werden. De buitenkant is al schitterend, maar als je binnenkomt dat wordt het allemaal wel heel veel. Heel veel schilderijen op de muren en de plafonds, overal heel veel bladgoud, heel veel kroonluchters, heel veel kunst in heel veel kamers. Dus alles heel veel. De Hermitage is onder gebracht in het winterpaleis dat tsarina Elisabeth I liet bouwen. Zij wilde alle 460 kamers in barokstijl, maar na haar dood liet Catharina de Grote het afbouwen in neoclassicistische stijl. Daarom is het een mengelmoes van stijlen geworden.  Op de website van de Hermitage kun je alle kamers online bekijken, dus ik zou zeggen neem eens een kijkje dan kan je een beetje een indruk krijgen. Je kan op de plattegrond op een willekeurige kamer klikken en je kan dan ook verder virtueel door de kamers lopen

De kamers van de Hermitage

De wachtrij viel deze keer gelukkig mee, en we konden vrij snel onder begeleiding van de gids naar binnen. Zij liet ons een selectie zien van de mooiste en beroemdste kamers en kunstvoorwerpen want alles was natuurlijk niet mogelijk in zo’n korte tijd, en dan moet je wel echt een kunstliefhebber zijn ook hoor. Ik vind alles heel mooi en interessant, maar soms wordt het wel eens een beetje te veel. We hebben zelf natuurlijk ook nog wat foto’s genomen. Hieronder een selectie.

Hermitage

Wij hebben in Sint Petersburg ongelooflijk warm en goed weer gehad, en omdat de hotelkamer zonder airco was koelde die ’s avonds ook niet echt af. Buiten werd het dan wel wat dragelijker. 24 a 25 graden ipv rond de 30. Daarom gingen we na het eten meestal nog wel een heel stuk wandelen. Buiten werd het toch niet echt donker. Zodoende hebben we toch nog een aantal dingen rustig kunnen bekijken. De weg terugvinden was niet zo moeilijk omdat je genoeg oriëntatie punten had en dan gewoon de kanalen kon volgen. Zo hadden we ook nog wat lichaamsbeweging, want veel in de bus zitten en veel eten is over het algemeen niet goed voor je conditie.

Hieronder een impresie van wat we allemaal gezien hebben tijdens onze wandelingen.

Vandaag zijn we in de ochtend eerst naar Peterhof geweest. Peterhof is een voorstad van Sint Petersburg en ligt direct aan de Finse Golf ten zuidwesten van Sint Petersburg. Peterhof is vooral bekend door het park met zijn fonteinen en het paleizencomplex, en is een van de meest populaire attracties van Sint Petersburg. Het wordt wel het Russische Versailles genoemd, en volgens veel toeristen is het zelfs nog mooier. Maar Versailles was wel de inspiratie voor Peter de Grote. In 1714 begon hij met de bouw van een tweetal paleizen. eerst het zogenaamde Paleis van Monplaisir en later het grote landhuis wat meer centraal ligt en wat nog later door zijn dochter werd uitgebreid en het grote Paleis genoemd werd. In 1723 werd Peterhof als keizerlijke residentie in gebruik genomen. Na zijn dood werd het door zijn nazaten en opvolgers flink uitgebreid. Tot 1917 werd er volop gebouwd. Tijdens de Russische revolutie werd de tsaar Nicolaas II gewongen af te treden en werd het staatsbezit. Veel kostbaarheden werden toen uit angst voor plunderingen weggehaald. Het werd een museum in 1918 en toen het wat rustiger werd in Rusland zijn veel van die kostbaarheden weer teruggebracht naar het Grote Paleis. In de tweede wereldoorlog was Peterhof bezet door de Duitsers, maar toen waren ook weer veel kunstwerken en andere kostbaarheden op andere plaatsen ondergebracht. Aan het einde van de tweede wereldoorlog hebben de Duitsers nog veel vernield voordat ze zich terugtrokken, maar gelijk na de bevrijding in 1944 zijn de Russen begonnen met het herstellen en kon het park in 1945 al weer open voor publiek. Maar het duurde nog toto 1958 voordat alles weer in de oorspronkelijke staat herbouwd was.

Na het ontbijt vertrokken we rond 9.00 uur vanaf het hotel. Het was een klein half uurtje rijden. We gingen eerst het museum binnen en moesten voor de verandering weer eens een uurtje in de rij staan. Het museum was heel indrukwekkend, maar het werd wel een beetje veel. Overal wordt je ook verteld om door te lopen en niet te lang stil te staan voor de doorstroming. Daarna hadden we nog zo’n anderhalf uur om rond te lopen in de tuinen, eigenlijk veel te kort,  maar we hebben toch wel het een en ander kunnen bekijken. We moesten rond 14.00 uur weer weg om op tijd voor de Hermitage te zijn.

We waren vanochtend aan het ontbijten toen we de haven van Sint Petersburg binnen kwamen. De haven is niet zo bijzonder, veel oude kraaninstallaties en de rest zag er ook allemaal een beetje gedateerd uit.

Indrukwekkend was wel de brug die we zagen. Deze brug is nog niet zo oud en is een oplossing voor veel mensen die laat nog van de ene naar de andere kant van Sint Petersburg moeten. Later hoorden we namelijk dat alle andere bruggen ’s nachts open gaan voor de scheepsvaart zodat je niet meer naar de andere kon, of je moest een heel eind omrijden.  Het kon natuurlijk ook een smoes zijn om niet naar huis te gaan vertelde de gids.

We maakten gelijk kennis met de bureaucratie van Rusland.  Het duurde bijna 2,5 uur voordat we door alle controles en van boord waren
Na de nodige controles hebben we met de bus een tour door de stad gemaakt en verschillende bezienswaardigheden gezien. Hierna werden we losgelaten in de stad en konden we zelf wat rondkijken of lekker ergens wat drinken en/of eten. Wij wilden toch graag wat dingen zien en omdat de bus niet overal kon stoppen voor een fotomoment, het was nogal druk, zijn wij gelijk gaan lopen om toch zoveel mogelijk te zien. We hebben hierdoor de Kerk van de verlosser op het bloed goed kunnen zien waar we met de bus alleen maar langs gereden waren.
Daarna werden we weer opgepikt door de bus en naar het hotel gebracht waar we een diner voorgeschoteld kregen, maar ook hier weer een stukje bureaucratie.  Niemand durfde beslissingen te nemen en het duurde ook vrij lang voordat we de sleutel van de kamer kregen. Het hotel was behoorlijk gedateerd en er was ook geen airconditioning en dat bij een temperatuur van rond de 30 graden. We hadden voor het eten nog wel even tijd en hebben nog een stukje gewandeld en nog een mooie blauwwitte kerk gezien. Het eten was niet heel geweldig en hierna was het op de kamer nog zo warm dat we nog een stukje gewandeld hebben en nog een paar mooie dingen gezien.