23 mei.

Vandaag gingen we naar Qianling park, dit park is zo genoemd naar de berg Qianling en ligt in het noorden van de stad Quiyang. Het park staat bekend om zijn natuurschoon, de tempel boven op de berg, het meer, de grotten en de apen die op de berg wonen. Het is in China de grootste groep apen die vrij leven zo dicht bij een stad. De apen zijn zachtje wel aan al die toeristen gewend, want er worden nootjes verkocht die je aan de apen kan voeren en dat weten ze donders goed. Als ze ook maar merken dat je nootjes bij je hebt dan komen ze gelijk naar je toe. Heb je andere dingen bij je zoals bananen of ander fruit dan is dat ook niet veilig. Het regende nog wel, dus besloten we om toch maar eerst de kabelbaan genomen naar boven. Hier zagen we al gelijk een paar aapjes. Dus ook maar een paar nootjes gekocht en we werden al gelijk achtervolgt.

 

 

 

 

 

 

 

Sommigen wilden zelfs helpen om het uit je tas te halen. Boven wat rondgelopen, de aapjes gevoerd en het uitzicht over de stad bekeken.

Daarna de kabelbaan weer naar beneden genomen, en zijn we verder het park ingelopen. We hebben nog even staan kijken naar een groep mensen die wat aan het zingen en dansen waren. Een soort amateur gezelschap. Het was ondertussen iets droger geworden en we kwamen hier beneden ineens een heleboel apen tegen. Boven hadden we niet zoveel apen gezien maar hier waren er veel, en ze waren brutaal ook. De tassen met bananen werden uit de handen van de mensen gerukt, maar je zag ook hele lieve taferelen, moederapen met soms nog hele kleine, soms pasgeboren aapjes. Verder zijn we nog even de grot in geweest wat niet zo bijzonder was en een rondje rond het meer gelopen. Er was ook nog een dieren

tuin, maar daar zijn we niet naar toe geweest. Het park lag zo’n goede 3 km van het hotel en ik had goed op de kaart gekeken en had gezien dat het bijna een rechte weg was en vond dat we wel terug konden lopen. Onderweg moesten we een paar keer de weg oversteken, maar dat ging via tunnels onder de weg door. Beneden was het soms een wirwar van gangen. Toen we weer boven kwamen moesten we even goed kijken of we nog steeds de goede kant opgingen. Juan wou het vragen, maar ik was natuurlijk lekker eigenwijs en zei dat we nog steeds de goede kant opliepen en dat vragen niet nodig was. Maar we liepen natuurlijk de verkeerde kant op en na een half uurtje toch maar eens vragen of we al in de buurt waren. Juan vroeg aan twee oude mannetjes de weg naar het hotel, en ja hoor dat wisten ze wel, het was niet zo ver weg en ze wezen ons de weg. Ik zei nog tegen Juan, kijk dan liepen we toch de goede kant op. Maar wat bleek nu? Ons hotel heeft meerdere ketens met dezelfde naam en we zaten in een heel ander gedeelte van de stad. Toen toch maar de taxi genomen naar het goede hotel. In het hotel aangekomen even lekker gerust. Het was nog vrij vroeg en we besloten om daarna nog naar de Jiaxiu toren, ook een van de bezienswaardigheden in Guiyang, te gaan. Dit was volgens zeggen ’s avonds het mooiste al het donker werd. Het was nog licht en we hadden nog niet gegeten. Daarom besloten we om langs de rivier er naartoe te lopen, daar in de buurt wat te eten en daarna zou het ondertussen wel donker zijn en konden we langs de toren teruglopen. Onderweg kwamen we langs het plein van het volk. Iets wat je in Nederland niet ziet is dat de mensen ’s avonds naar buiten gaan, elkaar opzoeken, dansen, spelen en sporten op pleinen en in parken. Er wordt dus veel meer buiten geleefd. Bij ons kruipt iedereen achter de buis of als het mooi weer is soms een terrasje. Bij de toren aangekomen werd het al een beetje schemerig, vlug wat foto’s genomen en toen wat gaan eten. Als we na het eten terugkwamen konden we nog wat foto’s nemen en dan kijken welke mooier waren. Hieronder het resultaat met nog wat andere foto’s van Guiyang by night.