Vandaag zouden we In Shenyang naar een plaats toegaan waar we nog niet eerder geweest waren, het Xinle ruin museum. Op de metrokaart gekeken hoe en waar we eruit moesten en vol goede moed vertrokken. De metro is een ideaal vervoersmiddel, je bent snel en goedkoop waar je wezen moet. Het enigste nadeel zoals in alle grote steden is dat het dan meestal heel druk is in de metro. We moesten dus staan maar gelukkig was het niet zo heel ver. Toen we op onze plaats van bestemming kwamen was het gesloten. Hadden we weer eens niet goed geinformeerd. We zijn toen maar naar het dichtbij gelegen Beiling park gegaan. Het Beiling park is een van de grootste en beroemdste parken in Shenyang. De naam betekend letterlijk Noord Tombe. In het park zelf heb je de tombe van Zhaoling. Het heiligdom is gebouwd in 1643 door de beroemde keizer Kangxi uit de Qing dynastieHier waren we al een keer geweest, maar het is er altijd wel mooi wandelen. Nu waren de bomen enz. nog vrij kaal, maar kom je een paar weken later dan is alles groen en bloeien de bloemen. In het het park wat rondgelopen en hier en daar nog wat foto’s genomen. Nog 2 verschillende soorten eekhoorns gespot. De tombe zelf zijn we niet meer in geweest.

Daarna hebben we in de stad nog wat dingen bekeken, gegeten en weer terug naar het hotel gegaan.

Vandaag een reisdag, terug naar Shenyang. We moesten om 08.25 uur vliegen, dus op tijd opgestaan en Huayeng heeft ons naar het vliegveld gebracht. We waren goed op tijd dus we konden rustig inchecken. Toen het boarding time was kwam er op de borden te staan dat onze vlucht vertraging had. Even later werd er omgeroepen dat dat was wegens drukte in het luchtruim. Ik dacht even wat vertraging, maar het werd anderhalf uur. Wij hadden een vlucht met een tussenstop in Fuzhou. Normaal gesproken moet je dan het vliegtuig uit en heb je even tijd om de benen wat te strekken maar dat ging deze keer vanwege de vertraging niet op. Reizigers met bestemming Shenyang moesten blijven zitten. Het werd dus toch wel een lange reis zonder even eruit te mogen. We zouden volgens planning om 15.05 uur in Shenyang zijn maar dat werd dus 15.50 uur. Toch nog 3 kwartier van de vertraging ingehaald. In het hotel weer ingecheckt en daarna nog wat gaan eten. Voor de rest niet veel meer gedaan want we waren best wel moe van de reis.

Zondag 01 April, Shenyang

Zondagochtend moest Juan toch nog een keer weg, Dus na het ontbijt toen Juan weg moest ben ik nog maar even de fitness ingedoken, dat was hard nodig na een weekje Sanya. ’s Middags zijn we nog even de stad in geweest, niet veel bijzonders gedaan en ’s avonds met zijn tweeën lekker een lichte maaltijd genomen.

Een beetje laat maar het was er nog niet eerder van gekomen. Vandaag de laatste dag in Sanya, en je ontkomt er niet aan als je met 2 dames op stap bent, dat wordt nog winkelen. Ik ben braaf mee geweest. In de stad hebben de dames nog een jurk gekocht.
Daarna wilde Huayeng nog naar een of ander winkelcentrum dat zo’n 20 km buiten Sanya lag, waar je belastingvrij van alles van dure merken kan kopen. Vlak bij dat winkelcentrum zijn we nog even gestopt bij een of ander luxe resort, Atlantis genaamd. Dit is een spiksplinter nieuw resort met een heleboel zwembaden en ook nog aan het strand.

Binnen in het hotel is een heel groot aquarium met van allerlei soorten vissen erin. Ook hele vreemde die ik nog nooit gezien had.  Een soort rog met een dolfijnachtige kop. Schitterend. Daar nog wat rondgelopen en wat foto’s en filmpjes gemaakt en daarna nog even naar het winkelcentrum.

Gelukkig duurde dat niet al te lang, waarna we terug naar Sanya gingen om te gaan eten. We gingen in een of andere tent eten waar je meegenomen wordt langs allerlei bakken met van allerlei levende vissen, kreeften en van alles wat uit te zee komt. Daar kies je wat je wilt eten.

Een stuktje verder kan je dan nog wat groenten erbij kiezen. De tent staat dan vol met allerlei kookhoekjes. Bij degene die jij uitgekozen heeft worden je gekozen gerechten schoon en klaar gemaakt. Verser kan bijna niet. Als je van vis, kreeft krab e.d. houd dan kan je hier je hart ophalen. Alles smaakte ook heerlijk. Maar het was zo als gewoonlijk natuurlijk weer veel te veel. Als ik terug uit China ben wordt het een paar dagen vasten.

Vandaag waren we van plan om naar het Luhuitou park te gaan. Dit park ligt ongeveer 5 km ten zuiden van centrum van Sanya. Boven op de berg heb je een prachtig uitzicht over de stad en de Zuid-Chinese zee. De naam Luhuito betekent zoiets als “een hert dat zijn hoofd omdraait” en dit heeft weer te maken met een oud liefdesverhaal. Lang geleden was er een tiran aan de macht die graag een paar harige hoorns van een hert wilde hebben. Zo commandeerde hij een man van de Li etnische minderheid, Ahei om in de bergen op een hert te gaan jagen. Toen hij eindelijk een prachtig hert op spoor was, werd deze achterna gezeten door een panter. Ahei schoot de panter neer met zijn pijl en jaagde daana nog 9 dagen en nachten op het hert. Na 99 heuvels kwamen ze bij de koraal klif en het hert zat in de val. Het kon alleen ontsnappen door in de zee te springen. Toen Ahei het hert wou neerschieten veranderde deze plotseling in een beeldschoon meisje. Ahei en het meisje werden verliefd en trouwden. Het meisje verzamelde al haar broers om de tiran te verslaan en ze leefden de rest van hun leven op de koraal klif. Met hard werken veranderden ze de koraal klif in een prachtige boerderij een vanaf toen werd deze heuvel Luhutou genoemd. Nu is het een prachtig park boven op de heuvel waar ook een beeld van 12 meter hoog staat ter ere van dit liefdes verhaal.

Voordat we er naar toe gingen zijn we eerst nog een stukje door een andere wijk van Sanya gelopen.

Vandaag een lekker rustig dagje. We gingen naar”Half Rigde Hot Springs” Warmwaterbronnen. Dit is een groot complex in een bosrijk bergachtig gebied in de  met op verschillende levels een heleboel baden die gevuld worden met heet bronwater. De temperaturen van de de baden verschilt van zo’n 36 tot 43 graden Celsius. Er zijn op Hainan op meerdere plaatsen van deze heet waterbronnen te vinden en het is opmerkelijke dat rondom deze bronnen  met heet  mineraal water veel mensen van boven de 100 in goede gezondheid leven. Dus wie weet hebben we ons leven weer wat verlengt met deze dag. Er is ook een gewoon zwembad bij maar dat was helaas buiten gebruik wegens onderhoud. Een hele middag in die baden liggen is het ook niet, je wordt half gekookt, maar  een beetje relaxed afwisselend erin en eruit is goed te doen. Aan het eind van de middag hebben we daar ook gegeten waarna we weer voldaan richtig huis gingen.

Vandaag naar Yalong Bay. Dit is een baai die zo’n 25 km van de stad Sanya ligt en heeft een lengte van bijna 8 km met mooie stranden die met zijn 8 km 3 keer zolang is als welk strand dan ook in Hawaï. Er zijn nog koraalriffen die in goede staat zijn met tropische vissen in aller kleuren en het water is kristal helder. Vanaf het oppervlak kan je tot wel 10 meter diep kijken. Wij zijn geen mensen die een hele dag op het strand kunnen liggen, maar echt heel druk was er niet.

De zon schijnt er wel erg fel , dus moest er wel even gesmeerd worden

Het schijnt dat er vooral de wat rijkere Chinese toeristen naar toe gaan, en dat de russen dit eiland als vakantieparadijs gevonden hebben. Toch hoorde ik zo nu en dan ook wat engels praten, dus ik denk dat deze plek ook steeds meer door westerse toeristen gevonden word. Wij hebben er even gezeten, wat rondgelopen, even pootje gebaad, want we hadden geen zwemkleding bij maar dat komt misschien nog wel later deze week.

Op de terugweg hebben we nog even boodschappen gedaan, dan weet je ook niet wat je ziet. Overal stalletjes met fruit, groenten, vlees en vis. En dan zoveel soorten tropisch fruit, vele had ik nog nooit gezien. Na de boodschappen naar huis waar de vrouwen gingen koken en voor de rest een rustige dag.

Vandaag gaan we naar een stukje tropisch regenwoud. Het Yanoda tropische regenwoud. Dat ligt op ongeveer 35 km van Sanya. Onderweg nog even gestopt om wat fruit te kopen. Dat gebeurt door lokale mensen gewoon langs de weg. Je komt er genoeg tegen.

de totale oppervlakte van het Yanoda regenwoud is zo’n 45 m2. Een klein gedeelte daarvan is opengesteld voor het publiek. De regenwoud vallei, de droomvallei en het Rainforest resort hotel. Je ziet in de opengestelde delen alle facetten van een tropisch regenwoud , maar ook de commercie heeft flink zijn intrede gedaan. Je komt om de haverklap wel een plaats tegen waar een of ander product gepromoot wordt. Ze zeggen dan wel dat dat product iets met het regenwoud te maken heeft, zoals allerlei kokos producten en medicijnen  die gemaakt zijn van natuurlijke ingrediënten uit het regenwoud, maar ondertussen. Ook is er een soort waterfall hike, een soort hindernisbaan langs wat watervallen. Verder kan je met een 600 m. lange kabelbaan een vallei oversteken, wat we uiteraard gedaan hebben. Verder kwamen met onze tocht door het regenwoud genoeg mooie dingen tegen om weer heel wat foto’s te maken.

Op de terugweg zijn we natuurlijk ook weer ergens gaan eten. Ze vroegen wat ik wou eten, wat ik lekker vond. Nu vind ik over het algemeen veel dingen lekker dus zei ik dat het me niet uitmaakte en dat ik me graag liet verassen. Had ik misschien beter niet kunnen doen want er kwam onder andere een schaal met kippen klauwen binnen. Dat ziet er niet uit, maar ik laat me natuurlijk niet kennen en heb er toch gewoon van gegeten. De smaak is ook nog goed, het is alleen het idee. De rest van de gerechten zag er overigens gewoon goed uit en smaakte ook goed.

Vandaag zouden we naar de Nanshan tempel gaan, dit is een van de meest beroemdste attractie van Sanya. De tempel ligt zo’n 40 km van de stad Sanya en ligt in het grootste Boeddhistische gebedsoord van China. De tempel ligt aan de voet van de Nanshan berg en de bouw was klaar op 12 april 1998, de 2000-ste verjaardag van het Boeddhisme in China.  Voor de tempel ligt een terras waar je uitzicht hebt op de Zuid-Chinese zee en  een 108 meter hoge standbeeld van Guanyin Bodhisattva.

voor meer informatie zie https://www.travelchinaguide.com/attraction/hainan/sanya/nanshan-temple.htm

Toen we daar aankwamen waren we niet de enigste. Zoveel mensen, de Efteling op een drukke dag is er niets bij. toen we eindelijk een parkeerplaats hadden gevonden zijn we naar binnen gegaan, maar dat koste ook nog wel even tijd. Het geheel was erg indrukwekkend, alleen jammer dat er dan zoveel mensen rondlopen.

Drukte voor de ingang.

Het 108 m. hoge standbeeld

De tempel

Ik had zoals gewoonlijk wel weer wat bekijks toen we daar rondliepen. Er liepen nog wel wat westerlingen rond, waaronder een groep russen, die schijnen dit eiland als goedkoop vakantie eiland gevonden te hebben, maar ik ben ook nog vrij lang en dat zie je dan weer wat minder in China. Op de foto gaan met totaal onbekende Chinezen hoort er dan ook een beetje bij .

‘s Avonds eens een keer niet uit gegeten maar gewoon thuis bij de vriendin van Juan. Dat is ook wel eens lekker. Daarna nog een rondje gelopen in de buurt en thuis nog even lekker gezeten voordat we naar bed gingen.

Vandaag was dus de laatste dag dat Juan op pad moest om het een en ander te regelen. Ik ben toen nog maar even naar de fitness geweest om de calorieën van de laatste dagen te verbranden. Daarna niet veel bijzonders meer gedaan. Juan kwam om ongeveer 14.00 uur terugen wilde nog even naar de winkel om een paar dingen te kopen want de volgende dag moesten we al om 7.25 vliegen. Net toen ik dacht dat we vanavond eens rustig met zijn tweeën konden eten werden we gebeld door Juan’s broer. Hij nodigde ons weer uit om met een paar vrienden te gaan eten. In China is familie heel belangrijk en ze doen dit speciaal voor ons dus weigeren kan dus niet. Het is allemaal heel gezellig en lekker, maar 5 dagen uitgenodigd te worden als gast waarbij ze altijd bang zijn dat je tekort komt raak je wel erg vol. Na de maaltijd naar huis om te koffers te pakken voor de volgende dag. Gelukkig had Juans weer het een en ander geregeld voor op de luchthaven zodat er niet al te vroeg hoeften te zijn.

Zaterdag 24 maart

Weer opgehaald door onze vaste chauffeur. Een klein half uurtje rijden naar het vliegveld. Daar werden we door een medewerker van de beveiliging door de “priority checkin” geleid en we kregen voorang bij controle. Onze reis naar Sanya op Hainan kon beginnen. We hadden een vlucht met een tussenstop in Hanzhou. De totale reisduur zou zo’n 7, 5 uur zijn wat best wel weer lang is. Het voordeel van zo’n tussenstop is dan weer dat je even uit het vliegtuig kan en even een rondje kan lopen. We waren daar rond 11.00 uur en zouden pas om 12.05 weer vertrekken. Door drukte in het luchtruim werd dit pas om 12.30. Toen we vanochtend uit Shenyang vertrokken was het -3 ºC, en toen we in Sanya aankwamen was het daar 26 ºC. Dat was wel even een temperatuur shock. In Sanya werden we opgehaald door Huayeng, een vriendin van Juan, die daar een huis heeft waar wij ook zullen verblijven. Een goede vriendin wordt in China vaak als een zus beschouwd en ook zo genoemd. Ik word dan ook door haar “jie fu” genoemd, wat zwager betekent. Vlak bij haar huis zijn we nog even gestopt om een tropische verfrissing te kopen.

Een kokosnoot werd voor ons open gekapt en met een rietje konden we het vruchtsap opdrinken.

Later nog wezen eten in een restaurant met lokale gerechten. Zo wordt het bij ons niet opgediend.

Daarna niet veel meer gedaan want we waren erg moe

Vandaag dus vroeg ontbeten want we zouden naar het graf van Juans ouders gaan omdat het vandaag de overlijdensdatum van Juans moeder is. Dit is weer een compleet ritueel. Het graf wordt versierd met nep en echte bloemen, er wordt eten en sterke drank neergezet. Wij aten ook wat zodat we samen met hun eten. Er wordt een toespraak gehouden en er worden drie buigingen gedaan. Daarna nog een toespraak en er wordt afscheid genomen met weer drie buigingen. Daarna wordt er op een centrale plaats nog wat nepgeld verbrand zodat het geld opstijgt naar de hemel en ze in de hemel ook geld hebben. Vanavond wordt er met de familie weer samen gegeten maar dat duurt nog even dus lieten we ons in de stad afzetten bij het Marshal Zhang’s Mansion. Dat is een van de bezienswaardigheden van Shenyang die we de vorige keer nog niet gezien hadden. Dit herenhuis is gebouwd in 1914 en bestaat uit 4 delen die in verschillende stijlen gebouwd zijn. Dit was de officiële verblijfplaats van  Zhang Zuolin, het laatste hoofd van de Beiyang regering en van zijn zoon generaal Zang Xueliang, geboren in een familie  van  krijgsheren. Hij ging in het leger voor zijn 20-ste en ging op zijn 28-ste in de Chinese politiek. Hij voorkwam samen met generaal Yang Xueliang dat China verder onderdrukt werd door Japan door het Xi’an incident, ze kidnapten de Chinese nationalistische leider Chiang Kai-Shek en dwongen hem vrede te sluiten met de Chinese communisten om samen een vuist te maken tegen de Japanse invallers. Later gaf hij zich zelf over aan Chiang Kai-Shek om diens gezicht te redden. Hij werd hij daarom onder huisarrest geplaatst, wat ook in de komende 54 jaren zo zou blijven.

In de stad ook nog even wat dumplins gegeten bij het beroemde Lao Bian Dumpling restaurant.

Daarna zijn we langs Shenyang Imperial Palace weer naar het hotel gelopen wat ongeveer zo’n 4 km was.

’s Avonds dan weer met de familie wezen eten, wat zoals gewoonlijk ook weer lekker en veel was. Morgen is er nog een dag dat Juan het een en ander moet regelen, daarna gaat de echte vakantie pas beginnen. We gaan dan eerst een weekje echt heel rustig aan doen op het tropische eiland Hainan,  Daarna weer terug naar Shenyang waar we nog wat dingen in de buurt gaan bekijken voor we weer naar huis gaan

Juan moest vandaag nog een keer een weg. Ik zelf ben toen een rondje gaan lopen in het park in de buurt van het hotel. Daarna nog even wat gelezen en gerust. Juan belde dat ze rond 13.00 uur terug zou zijn en dat we met haar zus naar de stad zouden gaan. In de stad wat gewinkeld en Mao Ze Dong nog even op gezocht. Daarna weer op tijd naar het hotel want ’s avonds waren we weer uitgenodigd door Juan’s broer om met een aantal vrienden te gaan eten. Het eten was weer heel goed. Alleen weet ik niet of alles geheel diervriendelijk werd opgediend. De kreeft op de schaal bijvoorbeeld bewoog nog. Ook kwam er een fles Chinese sterke drank op tafel,volgens onze gastheer de beste van China, en ik was weer de klos. Ze zagen Juan en mij nl. als een soort eregasten en iedereen wou met mij toasten en probeer dan maar eens nee te zeggen. Ze doen dat dan ook vaak omstebeurd zodat je net je glaasje op hebt en dan komt de volgende. Gelukkig waren het geen grote glaasjes maar de drank was wel 53 %. Na het eten terug naar het hotel waar we nog tickets geboekt hebben naar Sanya op Hainan voor komende zaterdag. Hainan is het zuidelijkste eiland van China in de buurt van Vietnam. Daarna gaan slapen, maar of het nu door de drank en/of het vele eten kwam, daar kwam niet veel van terecht en we moesten de volgende ochtend er weer vroeg uit. Morgen is de overlijdensdatum van Juans moeder en het is dan de gewoonte dat de familie naar het graf toe gaat om haar te eren.

Vanochtend heel vroeg opgestaan, want Juan wou niet te laat komen.  uiteindelijk om 7.00 uur weggereden. Het begon al goed, want de rotonde naar de A58 was afgesloten en een politieagent stuurde ons de andere kant op. Gelukkig kan je verderop ook bij Nieuw en Sint Joostland ook de A58 op zodat het ons weinig tijd koste. Verder geen problemen onderweg naar Brussel. Het was alleen ijzig  koud toen we de auto geparkeerd hadden en op de bus moesten wachten. natuurlijk ruimschoots op tijd bij de luchthaven, maar beter veel te vroeg dan iets te laat. De vlucht naar Amsterdam duurde maar iets meer dan een half uur, zodat we daar ook nog bijna anderhalf uur hadden voor onze transfer. de vlucht van Amsterdam naar Shenyang was vooral lang (11 uur), zeker als je niet of weinig kunt slapen. Ik had stoelen geboekt bij de nooduitgang, daar heb je meer beenruimte. Ik dacht dan zit ik makkelijker en dan slaap ik misschien ook wel. Maar bij de nooduitgang is ook vlak bij het toilet en daar lopen dus heel  de tijd mensen of ze gaan daar een praatje maken. Ook vinden ze het nodig iedere keer voor je langs te lopen of om over je benen heen te stappen omdat het toilet aan de ene kant bezet is en ze niet even willen wachten. Zodoende kwam er van slapen niet veel. In Shanghai moesten we eerst door de douane check, waar het heel erg druk was en onze bagage ophalen want we gingen van een internationale naar een binnenlandse vlucht van een andere maatschappij. Hier hadden we helaas 6 uur transfertijd, dat is wel erg lang. In China was het ondertussen maandagochtend 7.00 uur ( 7 uur tijdsverschil).  We hebben daarom hier eerst maar wat rondgelopen, daarna hadden we een beetje honger en hebben onze eerste echte Chinese maaltijd tot ons genomen, rundvlees noedel soep, wat ons zeker smaakte.

Dat koste ons voor 2 personen met drinken 84 RMB , wat ongeveer neerkomt op 10 euro, dus we waren gelijk een vermogen kwijt. We zijn daar rustig blijven zitten tot een uur of 10 want toen konden we eindelijk onze bagage inchecken. Om 13.00 uur vlogen we naar Shenyang. Deze vlucht duurde gelukkig wat korter, 2 uur i.p.v. 2,5 uur, dan aangekondigd. In Shenyang werden we opgehaald door Juans jonge broer, die ons naar het hotel bracht, we zouden deze keer in Shenyang in een hotel verblijven omdat het oude appartement van Juans vader waar we vorige keer verbleven ondertussen weer bewoond was. Juans jonge broer had voor de avond ook een welkom diner gepland met heel de familie. We waren eigenlijk heel erg moe en zouden het liefst gelijk het bed induiken maar dit konden we natuurlijk niet weigeren. In het hotel een beetje opgefrist en daarna werden we weer opgehaald voor het diner. Het was reuze gezellig maar natuurlijk weer veel te veel.

Gelukkig waren we vrij vroeg gaan eten en waren we dus ook nog redelijk op tijd klaar en waren we rond 21.00 uur weer in onze hotel kamer. we waren ondertussen meer dan 30 uur in de weer zonder al  teveel slaap en waren ondertussen wel aan wat slaap toe.

De volgende ochtend kwam ik erachter dat de VPN die ik geïnstalleerd had op mijn computer en mobiele telefoon in China dus mooi geblokt was, dus geen facebook, whatsapp e.d. om het thuisfront van berichten te voorzien. Dus na de gratis proefmaand gaat die er dus gewoon weer af want dat schiet niet op. Later zag ik dat ik op mij mobiele telefoon nog een oude gratis VPN had staan en toen ik die aanzette werkte die in ieder geval nog wel. Vandaag zou Juan met haar broer de stad in gaan om het een en ander te regelen, dus had ik wat tijd voor mijn verhaal en om zo’n 2 uurtjes de fitness ruimte in te gaan, want al dat eten moet er natuurlijk ook weer af. ‘s Avonds waren we weer uitgenodigd om met Juans jonge broer en zijn vrouw te gaan (Chinees) fonduen, dus dan zal er ook wel weer genoeg gegeten worden.

Vandaag moesten de koffers gepakt worden. Het was passen en meten, want Juan moest natuurlijk voor heel de familie cadeautjes meenemen. Juan is daar veel beter in dan ik, dus ik heb me er maar niet al teveel mee bemoeit. Ik mocht alle spullen naar beneden dragen. Nog een paar boodschappen gedaan en toen was alles klaar voor morgen. Vanavond op tijd naar bed want morgen hebben we een lange reis voor de boeg

De laatste dag is aangebroken en dat betekende dat de familie bij elkaar kwam, er werd gezamenlijk een maaltijd klaargemaakt met dumplins en allerlei andere gerechtjes

daarna lekker gegeten en na het eten kwam het onvermijdelijke foto moment.

we moesten met iedereen op de foto, en niet zomaar een keertje maar tientallen malen.

Deze foto’s zijn dus maar een kleine selectie van alle foto’s die gemaakt zijn

Na het uitgebreid afscheid nemen zijn we door Juan haar jonge broer naar het vliegveld gebracht. Omdat het de vorige nacht noodweer was geweest en er dus een heleboel vluchten gecanceled of vertraagd waren zijn we ruimschoots  op tijd weggegaan. Juan haar broer had goede connecties met de leiding  van het vliegveld en kon waarschijnlijk wel wat regelen.

Aangekomen op het vliegveld en na een kort gesprek met de leiding kon er inderdaad wat geregeld worden. we konden een vlucht eerder nemen die nu door de vertragingen ongeveer op de tijd van onze geboekte vlucht wegging. Onze eigen vlucht zou door de vertraging 6 uur later dan gepland vliegen waardoor we onze aansluiting in Beijing ook zouden missen, maar nu zouden we die gewoon halen. We hoefden ook niet in de rij voor het inchecken en werden via een aparte balie ingecheckt.  Ook bij de douane kregen we voorrang en we mochten op onze vlucht wachten in de VIP room waar we nog wat konden drinken en eten

Nog wat foto’s genomen en nog wat gepraat met Juan haar broer totdat we opgeroepen werden voor onze vlucht.

In Beijing hadden we genoeg tijd om onze koffers van de band te halen en weer in te checken voor onze vlucht naar Amsterdam. De vlucht naar Amsterdam was ook wat vertraagd, daarom hadden we in Amsterdam heel weinig overstap tijd voor onze vlucht naar Brussel. We moesten rennen, maar we hebben hem gehaald. Maar toen we in Brussel aankwamen om ongeveer 7.00 uur had onze bagage het niet gehaald. we hadden dus voor niks gerend. we konden de bagage op laten sturen of wachten op de volgende vlucht. Omdat het niet zolang ging duren met die cityhopper besloten we te wachten. maar helaas bij de volgende vlucht zat er maar 1 van de 2 koffers bij. Omdat bij deze vlucht schijnbaar heel veel mensen hun bagage misten was het erg druk bij de aangifte van vermiste bagage. We stonden daar dus meer dan een uur in de rij. Ze konden on vertellen dat onze koffer bij de volgende vlucht er zeker bij was. Het was zachtjes aan etenstijd dus besloten we nog maar een vlucht te wachten en even wat te eten. En ja hoor,bij de volgende vlucht was onze koffer er, maar die kwam als een van de laatste van de band. Nu naar de trein, maar die reed natuurlijk net voor onze neus weg. de volgende ging over een uur. Weer een uur gewacht.

Maar goed uiteindelijk zaten we dus in de trein. Tot overmaat van ramp was de airco in de trein ook kapot en laat het nu net die dag tegen de 30 graden zijn. Gelukkig in Roosendaal overgestapt op de trein naar Middelburg waarvan de airco het gelukkig wel deed. Ilse pikte ons op bij het station en bracht ons thuis. Toen was het ondertussen ongeveer 17.45 uur en waren we ondertussen meer dan 30 uur onderweg. We waren dus redelijk kapot. Kan je nagaan dat we al om 7.00 uur in Brussel waren. Ilse vriendelijk verzocht niet te lang te blijven zodat wij eindelijk konden gaan SLAPEN

10 Juni, Qianshan

Vandaag zouden we met de zus van Juan naar het Qianshan park gaan, dit is een nationaal park met bergen dat zo’n 17 km ten zuidwesten van Anshan ligt. Anshan is de derde stad van de provincie Liaoning en ligt op een kleine 100 km ten zuiden van Shenyang. De Qianshan bergen zijn een uitloper van het Changbai gebergte dat China van Noord Korea scheidt. De naam Qianshan betekent letterlijk duizend bergen en het park wordt ook wel genoemd als de parel van het noordoosten. De naam is eigenlijk een afkorting van qiān duǒ liánhuā shān wat zoiets betekent als “de duizend bergen lotus bloem”. Dit komt weer van een legende. Heel lang geleden storten de 4 hoeken van de lucht in elkaar en de Godin Nüwa wilde de mensen redden en bedekte de lucht met stenen. Per ongeluk viel een van de stenen naar beneden, viel op de grond en daarna ontstonden duizend pieken in de vorm van een lotusbloem. Het park van 44 km² staat nu vol met zowel boeddhistische als Taoïstische tempels.

’s Ochtends werden we opgehaald door de chauffeur van Juan’s broer, onderweg hebben we de zus van Juan nog opgepikt en toen richting Anshan gereden. De chauffeur heeft ons bij de ingang van het park afgezet en ging zelf wat anders doen. Hij zou ons later weer oppikken.

In het park hebben we een gids gehuurd die dus alles in het chinees uitlegde wat weer door Juan aan mij vertaald werd in het Nederlands want na bijna 4 weken in China was mijn Chinees nog steeds niet verder dan een paar woordjes. Eerst hebben we dus met die gids een tijdje rondgelopen en daarna hebben we zelf nog in een ander gedeelte rondgelopen. Op een deel werden de paden zo moeilijk dat Juan haar zus moest afhaken en toen hebben we met zijn tweeën nog een rondje gedaan.

Daarna Juan’s zus weer opgepikt en de chauffeur gebeld dat we naar de uitgang kwamen. Onderweg naar Shenyang nog heerlijk gegeten. In Shenyang aan gekomen vrij snel naar bed gegaan want de volgende dag zou de terugreis beginnen en dat beloofde dus een lange dag te worden.

9 juni. Vandaag nog wat bezienswaardigheden in Shenyang zelf bekeken. Juan haar zus wou graag mee, dus hadden we afgesproken bij het treinstation. We zijn daar met de bus naar toe gegaan. Daar even op Juan haar zus gewacht en toen met de taxi naar Zhongshan Square. Dit is een plein met een geweldig groot standbeeld van Mao met veel helden. Het is ook een plein waar ’s avonds veel mensen naar toe komen om te dansen, te vliegeren en andere dingen te toen. Daarna zijn we naar het treinstation Shenyang gelopen. Dit station is geopend in 1899 als Fengtian station. In 1910 is er een nieuw gebouw neergezet en de naam veranderd in Shenyang South station na de tweede Sino-Japanse oorlog in 1945. In 1950 is het station weer van naam veranderd naar Shenyang Station. Daarna hebben we weer de metro gepakt en zijn we nog even naar het Wuli park gegaan. Wuli park is een mooi groen park met paden om te joggen en fietsen naast de rivier. In het voorjaar en de zomer bloeien er prachtige bloemen. In de vroege ochtend doet de lokale bevolking daar oefeningen of Tai Chi maar een groot deel van de dag is er bijna niemand er is het rustig en stil en dat is een zeldzaamheid in China.

Ondertussen naderde onze bezoek aan China zachtjes aan zijn einde en zouden we ’s avonds met de familie en vrienden gaan barbecueën als afscheidsetentje. Juan haar broer zou dit regelen en we gingen dit doen op en plek waar chinezen dat gewoon onder elkaar doen, gewoon buiten bij een soort buurtcafé. In heel de wijk was ik dus de enige westerling, maar het was reuze gezellig en er werd weer genoeg gegeten en gedronken want iedereen wilde met ons toasten als afscheid. Niet alleen bier, maar er kwam ook een fles Chinese sterke drank op tafel (+ 50 % alcohol). De foto’s spreken vanzelf. We zijn hierna de ongeveer 3 km maar naar huis gelopen om een beetje nuchter te worden en een beetje te slapen want de volgende dag zouden we op tijd weer opstaan om nog een dagje weg te gaan

8 juni
Vandaag weer even een wat rustige dag. Lekker uitgeslapen, ontbeten van de restjes van gisteren en daarna nog even de stad in geweest want we moesten zelf ook nog voor een paar mensen wat cadeautjes kopen

7 juni.
Vandaag zouden we met Juan haar jonge broer naar de Benxi watergrotten gaan. ‘S ochtends werden we opgehaald en er gingen ook nog 2 vrienden met echtgenotes mee zodat we in totaal met z’n achten waren. Deze watergrotten liggen ongeveer 30 km van de stad Benxi en vanuit Shenyang is het zo’n anderhalf uur rijden. De grotten liggen in een nationaal park en zijn een woud van stalagnieten en stalagtieten. Door de grotten, die zo’n 5 miljoen jaar oud zijn en waar de temperatuur heel het jaar door rond de 12 graden is stroomt een meer dan 3 km lange rivier die op de meeste plaatsen 2 m. diep is en een meter of 10 breed. Juan haar broer is een hoge piet bij de politie van Shenyang en hij had met zijn collega van Benxi het een en ander geregeld. Bij het park werden we opgewacht door die collega, hoefden we geen toegang te betalen en werden we door het park vervoerd door een privé busje. We gingen met een bootje door de grotten,

dit was erg spectaculair. De grotten waren wel verlicht door lichten,  maar niet zo erg met gekleurde lichten als de vorige grotten waar we geweest waren. Na de boottocht nog even vlug door het park en daarna wat volgens mij het belangrijkste van deze dag voor de rest was, het gezellig samen eten. Eten met een groep chinezen is een hele belevenis. De tafel wordt volgestouwd met allerlei gerechten, er komt bier op de tafel en ik zou voor de gezelligheid wat meedrinken en dat heb ik geweten ook. Als je met een groep bent dan willen chinezen om de haverklap een toost uitbrengen, en omdat ik de gast (vreemdeling) was heel vaak met mij. Als je dan niet uitkeek dan was het ook nog gambei wat zoiets betekent als tot de bodem, dus dan moet je je glas helemaal leegdrinken. Gelukkig waren het geen grote glazen, maar met heel vaak een klein glas gaat het ook hard hoor. Ik moet wel zeggen dat degenen die nog moesten rijden niet dronken, dus dat was een hele geruststelling. Ook omdat ik gast was en iedereen voor mij wilde zorgen kreeg ik van alles toegeschoven en moest ik alles proeven. Gelukkig ben ik geen moeilijke eter maar het was wel erg veel. Na het eten werden we door de collega uit Benxi weer begeleidt tot zeg maar de stadsgrens en zijn we daarna teruggereden naar Shenyang. In China is het heel gewoon dat als er eten over is dat je dat meeneemt.zo hadden wij ook het een en ander meegekregen om ’s avonds nog te eten. Maar we zaten toen nog zo vol dat er niet veel meer van eten gekomen is. Wij hebben de restjes de volgende ochtend als ontbijt gegeten

4 juni.
De volgende dag zijn we nog een keer het stadje door gelopen en hebben die dingen die we nog niet gezien hadden bekeken. Daarna zijn we weer richting Shanghai vertrokken, waar we nog even wat dingen bekeken en even gewinkeld hebben voordat we weer richting Tina’s huis gingen. Het was onze laatste avond daar en Nemo, het zoontje van Tina wilde nog even wat met mij dollen en spelen.

Ook begon hij hele verhalen tegen mij te vertellen. In het chinees, dus ik kon alles perfect volgen. Daarna al onze spullen weer bij elkaar gepakt voor de volgende dag en lekker gaan slapen

5 juni.
Vandaag dus weer een reis dag. Met de trein van Shanghai terug naar Shenyang. Een treinreis van meer dan 1800 km, die ongeveer 9,5 uur zou duren. Tina bracht ons weer. Gelukkig gingen we vroeg weg want het verkeer zat behoorlijk vast. De stoelen in de trein zitten beter dan in het vliegtuig, maar 9,5 uur is wel een erg lange zit hoor, en qua prijs maakte het helemaal niet zoveel uit, dus de volgende keer pakken we gewoon het vliegtuig. In Shenyang de taxi naar huis genomen en lekker op tijd gaan slapen, want we waren best wel moe van 9,5 uur zitten

6 juni.
Vandaag even rustig aan gedaan. Lekker uitgeslapen. ‘S ochtends kwam Juan’s jonge broer nog even op bezoek met wat cadeautjes voor in Nederland. Ook wilde hij morgen met ons ergens heen, dus morgen is ook weer ingevuld. Toen hij weg was zijn we nog even de stad in geweest, maar toen ook weer lekker op tijd naar huis.

3 juni.
Vandaag en morgen zouden we een zogenaamde watertown in de buurt van Shanghai bezoeken. We hadden gekozen voor Xitang omdat ik daar nog niet geweest ben. Xitang is een levendig oud stadje met een geschiedenis van meer dan 1000 jaar. Er zijn verschillende watersteden in en rond Shanghai, maar Xitang is wellicht het meest authentieke waterdorp. De inwoners van Xitang zijn warm en vriendelijk. Xitang is fotogeniek als het zonnig weer is. Zoals op iedere toeristische plaats vind je ook hier ontelbare kraampjes, maar de verkopers zijn allesbehalve opdringerig. De ludieke huisjes dateren uit de Ming en Qing-dynastie en bleven goed bewaard. Je kan er rustig kuieren langs de wallen van de rivieren die Xitang door kruisen. De terrasjes langs het water gunnen je de tijd om van het uitzicht op de rivier te genieten. De vele bruggetjes overkoepelen het water en een boottochtje is een aanrader. We werden ’s ochtends weer door Tina naar het treinstation gebracht. Hier moesten we eerst de trein naar Jiashan en daar moesten we de bus pakken naar Xitang. Bij het busstation van Xitang moesten we het hotel bellen en zouden we opgepikt worden.

Dat was maar goed ook, want het hotelletje lag dus in de oude stad en dat hadden we zelf nooit gevonden. Het was een eenvoudig klein hotelletje, maar ik vond dit veel leuker dan een heel luxe hotel. Het zag er binnen netjes en verzorgd uit, met een rond bed en een spiegel erboven, dat had nu voor mij weer niet gehoeven. Toen het stadje in. Een stadje met nog veel oude woningen, kanalen en bruggen, tempel en tuinen. Maar in bijna iedere woning zit nu wel iets van een winkeltje, eetgelegenheid, hotel, bar of disco of iets dergelijks. Er is dus heel veel op het toerisme gericht maar daar moet je maar een beetje doorheen kijken, dat zie je bij ons natuurlijk ook in de toeristische plaatsjes. Als je iets wilt eten dan is er in ieder geval genoeg uitzoek en we hebben dan ook verschillende dingen geprobeerd.

 We wilden ’s avonds nog met een bootje door het stadje varen, maar toen we weggingen toen regende het weer. Eerst maar wat gaan eten, maar toen we daarna naar de bootjes toegingen toen waren ze al gestopt. Jammer dat hadden we van te voren niet goed bekeken.

Ik was 3 jaar geleden in Wuzhen geweest, een ander waterstadje en daar gingen ze veel langer door. Dan nog maar wat gewandeld en dat was ook mooi en gezellig met al die door lampions verlichte straatjes. Terug op de kamer de televisie nog even aangezet want we hadden gehoord dat er ergens een passagiersschip gezonken was.

Er was dus heel veel regen gevallen in sommige delen van China waardoor sommige rivieren waren overstroomd. Ook in Guiyang, de plaats waar we een goede week geleden geweest waren was geteisterd door overstromingen. In sommige straten stond het water een halve meter hoog. Wat waren we blij dat we er nu niet zaten.

2 juni
We werden afgezet bij de metro. De metro is het ideale vervoer in Shanghai, alleen jammer dat het op de meeste trajecten heel erg druk is. Bij de Oriental Pearl televisie toren was het plan om daar naar boven te gaan, maar

het regende en boven bij de toren was het nevelig dus zou je weinig kunnen zien boven en dat vonden we dan ook zonde van het geld en onze tijd en hebben we dan ook niet meer gedaan. De toren is 468 meter hoog maar is vooral bekend om zijn vorm. Bij helder weer kan je boven helemaal tot de Yangtze rivier kijken. We hebben daar alleen wat rondgelopen en wat foto’s gemaakt. Ondertussen had Bo gebeld, Bo is weer iemand anders waarmee ik een paar dagen heb gereisd. Zij had weinig tijd want ze was pas weer gaan werken na haar bevalling, maar ze werkte daar in de buurt en ze had wel tijd om met ons te lunchen en even bij te praten. Hierna de taxi gepakt richting Yuyuan park. De eerste taxichauffeur vroeg 100 RMB, maar Tina had gezegd dat het niet zover was, dus dat kon nooit, die hebben we dan ook niet genomen. De tweede taxichauffeur gebruikte gewoon de meter en toen kwamen we uit op 20 RMB. Als je dus niet uitkijkt dan wordt je dus behoorlijk afgezet als toerist. Veel mensen denken ook dat Juan geen chinees is en als ze dan chinees begint te praten dan verandert soms ook gelijk hun houding. Daar aangekomen regende het nog steeds, maar er waren ook droge perioden. Yuyuan park heeft een 400 jaar oude geschiedenis en ligt in een gedeelte van de stad waar ook de stadstempel zich bevindt. Daar rondgelopen, de tempel bezocht en de tuin en hier en daar nog wat van de Shanghaise specialiteiten geproeft. Aan het eind van de middag begon het even heel hard te regenen. We besloten om toen eerst maar even wat te gaan eten en dan zouden kijken wat het weer deed. Na het eten was het bijna droog en we zagen dat het naar de Bund maar net 2 km was dus besloten we dat stukje maar te lopen. De Bund is een 1,5 km lange oeverpromenade langs de Huangpu rivier en een van de belangrijkste toeristische attracties van Shanghai. Oorspronkelijk maakte de Bund deel uit van een Engelse handelsnederzetting, later de Internationale Concessie, en was gelegen net buiten de stadmuren van Shanghai. Het groeide uit tot een financieel- en handelscentrum. De bebouwing is een mengeling van stijlen in kantoorgebouwen van de periode van 1880 tot 1940. Omdat ze het karakter van de Bund willen behouden is er wel een limiet gesteld aan de hoogte van de gebouwen, maar aan de overkant van de rivier geldt dat niet en worden er wel torenhoge wolkenkrabbers gebouwd.

Toen we daar aankwamen was het nog niet helemaal donker maar begon het net een beetje te schemeren. We moesten toen weer even schuilen voor de regen en daarna was het wel donker en werden de lichten van de skyline van Shanghai ontstoken en konden we dit bewonderen en nog een proberen een paar mooie plaatjes te schieten. Daarna weer de metro gepakt richting Tina’s huis.

1 Juni
Vandaag weer een reisdag. Vandaag met de trein van Tianjin naar Shanghai, een treinreis van ongeveer 1200 km die 5,5 uur zou duren. We hadden de trein van 12.15 geboekt, dus hoefden we ons niet al te veel te haasten. We werden door Joho en Anna naar het treinstation gebracht. Het is altijd even druk op het treinstation en bij het inchecken, maar daarna als je in zo’n high speed trein zit dan zit je beter dan in een vliegtuig, ik kan tenminste heel goed mijn benen kwijt en de stoel is zelf ook hoger dan in het vliegtuig zodat ik mijn hoofd ook rustig kan laten rusten. Je kan ook een gewone trein nemen waarin je een soft of een hard sleeper kan nemen, maar dan duur de reis wel 3 keer zolang. Veel mensen doen dat, en reizen dan ’s nachts en kunnen dan gewoon slapen, maar ik ben een lastige slaper en vrees dat als ik dat doe ik niet kan slapen en dat ik dan de volgende dag helemaal kapot ben. In Shanghai werden we door Tina opgepikt. Tina is een vriendin van Anna, die tijdens mijn vorige China reis samen met haar man ook een paar dagen met mij gereisd heeft. Bij haar thuis, waar we een paar dagen zouden slapen had haar man weer uitgebreid gekookt voor ons. De volgende dag zouden we wat in Shanghai rondkijken. Het plan was om eerst naar de Oriental Pearl televisie toren te gaan, dan naar de Yuyuan tuin, nog naar een park en ’s avonds naar de Bund, een soort boulevard langs de rivier met uitzicht op de skyline van Shanghai.

31 mei.

Vandaag dus waterpark. Anna haar moeder en broer zouden eerst ook meegaan, maar ze gingen niet meer mee omdat het te warm zou worden. Wij werden even over 8 uur opgepikt bij het hotel en toen was het al dik boven de 20 graden, dat beloofde wat. Het waterpark is een park in het zuiden van Tianjin, met 3 meren en 9 eilanden. Mensen die de relatieve rust opzoeken, even uit het drukke stadsleven. Ook weer een plaats waar veel amateur musici en andere artiesten zichzelf uitleven. Ook weer een soort pretpark erbij, maar net zoals bij het vorige park worden de attracities maar weinig bezocht. Het was dan ook wel onzettend warm. De temperatuur zat ondertussen rond de 30 graden. Wij waren het lopen dan ook redelijk snel beu omdat het gewoon te warm was. Dus maar een bootje gehuurd en wat rondgedobbert op het water met Dengdeng de dochter van Anna en Joho als stuurman. Net na de middag, het was ondertussen boven de 35 graden, zijn we terug gegaan.

Onderweg gegeten en toen besloten om even een paar uurtjes siesta te houden. Wat later op de de middag zouden we dan nog naar The Ancient Culture Street gaan om wat rond te kijken en te winkelen. Om 16.30 die kant opgegaan, de temperatuur was ondertussen wat dragelijker geworden, het was nog maar 30 graden, dus dat was goed te doen met het lekkere briesje wat er stond.

29 mei.
rustdag, maar nog de stad in geweest en alvast treinticket gekocht voor de trein van Tianjin naar Shanghai

30 mei
Reisdag. Vandaag met de trein van Shenyang naar Tianjin om het weken met Anna en haar familie door te brengen. Anna is een Chinese collega waarmee ik in 2000 heb samengewerkt. Zij is daarna ook nog 2 maanden in Vlissingen geweest om een cursus te volgen bij ons bedrijf. Daarna hebben we altijd contact gehouden en heeft zij en haar familie en vrienden ook voor mij de rondreizen verzorgt toen in in 2010 en 2012 in China op vakantie ben geweest. Het ging nog bijna mis, want we hadden afgesproken op treinstation Tianjin West, maar wij waren uitgestapt op station Tianjin. (Foutje, wisten wij veel dat die daar ook stopte we dachten dat we waren toen we Tianjin hoorden) gelukkig was het niet zover van elkaar verwijdert (volgens Chinese begrippen) maar een half uurtje rijden, en na een half uurtje wachten kwamen Anna en haar man Joho ons ophalen. Vanaf het station zijn we eerst naar het Chinahouse gereden. Dit is een soort Gaudi achtig huis met scherven en vazen uit de verschillende Chinese dynasties. Sommige dingen lijken op Gaudi, andere dingen weer niet. Het was ondertussen behoorlijk warm geworden en we zouden nu eerst naar het hotel rijden om in te checken en even wat te rusten.

Daarna even naar Anna haar huis om de familie te begroeten. Haar moeder en haar broer wonen in dezelfde flat in een appartement een etage hoger. Na het eten zijn we nog even naar de stad gegaan. Bij the eye of Tianjin, een reuzenrad boven een brug, deze keer er niet in geweest want het was zo ontzettend druk dat het zonde van de tijd zou zijn om zo lang te wachten. Dus alleen wat rondgelopen en genoten van het uitzicht en het lekkere weer. Daarna naar het hotel gereden en weer op tijd gaan slapen want de volgende dag zouden we vroeg naar een park genaamd waterpark gaan. Het zou erg warm worden (36 graden) dus wilden we niet al te laat weggaan.

28 mei.
Vandaag zouden we naar de Zhaoling tombe gelegen in het Beiling park gaan of naar de botanische tuinen bij Shiboyuan, een soort keukenhof. Juan belde haar zus of ze mee wilde en dat wilde ze graag, haar man kon wel rijden en we zouden dan naar allebei kunnen. Eerst richting Beiling. Dit is een groot park met daarin de tombe. Toen we daar aankwamen waren er ook bussen vol met schoolkinderen die allemaal naar de tombe gingen. Daarom besloten wij maar eerst even een rondje park te doen, dan was het daarna misschien wat rustiger. In het park hebben we een waterfiets gehuurd en een uurtje of zo op het water rondgedobberd. Daarna zijn wij het tombe gedeelte binnen gegaan waar de laatste groepen schoolkinderen net naar buiten kwamen. Binnen zag het er allemaal wat mooier uit dan de tombe bij Tongling waar we in het begin al eens geweest waren. Daarna zijn we eers wat gaan eten en daarna naar Shiboyuan gereden. Dit is een soort keukenhof op zijn chinees. Maar ook hier is net zoals in Nederland de tulpentijd eind mei voorbij. Wel staan er andere bloemen en allerlei soorten thema tuinen uit verschillende delen van China. Verder is er ook nog een attractie gedeelte met achtbanen e.d., maar hoe druk die bij ons altijd zijn hoe rustig het daar is. Er schijnt daar niet zoveel animo voor te zijn. Maar goed, daar een hele tijd rondgelopen, veel foto’s gemaakt van Juan en haar zus en zelf ook vaak op de foto gegaan want als een echte chinees hoor je vaak op de foto te gaan, en ik hoor bij de familie dus ben

27 mei.
De bijzetting. Even voor 7 uur stond Juan haar oude broer voor de deur met zijn dochter en haar man en nog wat andere familie. Een kamer vol chinezen die geen woord engels spraken. Ik voelde me met mijn 2 woorden chinees wel wat verloren, maar gelukkig vertaalde Juan zo af en toe wat voor me. Af en toe was ze wel een beetje in de war, want ze begon tegen mij in het chinees te praten en tegen de familie in het nederlands, maar dat zullen we maar op de zenuwen steken. Na een poosje gingen we op weg. Beneden stonden nog wat andere familieleden en vrienden en collega’s te wachten. Eerst gingen we op weg naar het crematorium om de as van juan’s vader op te halen. Daar gingen Juan en haar broers en zus naar binnen. De rest moest buiten wachten. Toen ze terugkwamen moesten Juan en haar broers en zus in een apparte auto, ik kwam dus zonder Juan in een auto te zitten, en voelde me wel een beetje opgelaten. Bij het graf moesten we eerst wachten op een soort ceremonie meester, iemand die alle regeltjes kent van wanneer en hoe laat de as in het graf gezet kan worden. Het graf moest eerst nog geopend worden. Er werd een haan vrijgelaten, de as van Juan’s moeder werd overgeplaatst in nieuw kistje geplaatst en de as van Juan’s vader werd bijgezet. Het graf wordt versierd met rode linten, dit is voor geluk en er worden bloemen, fruit en andere dingen bij het graf gezet. Er werd nog wat sterke drank gegoten op de grafen rondom het graf. Dit is een soort van sorry dat we jullie moesten storen. Op het laatst neemt iedereen afscheid met drie buigingen, en er wordt dan niet meer omgekeken. Iedereen heeft een rood lintje gekregen, en bindt dit ergens aan een boom in de buurt. Even verderop werd ook nog een vis vrijgelaten, nepgeld verbrand, dit omdat hij het hier niet meer nodig heeft en dat hij in de hemel ook geld heeft, en vuurwerk afgestoken. Daarna vertrekt het hele gezelschap naar een restaurant in de buurt en wordt er gezamelijk gegeten. Juan en haar broers en zus bedanken iedereen, en daarna gaat iedereen weer zijn eigen weg naar huis.

26 mei.
Wij (Juan) moesten nog wat dingen regelen, Bij een chinese begrafenis of bijzetting gaat het er namelijk wat anders aan toe dan wat wij gewend zijn. Juan moest nog wat fruit en andere dingen kopen, dat wordt bij het graf neergezet. Ook moesten we nog wat aarde van bij zijn woningen meenemen zodat hij ook een stukje eigen grond bij zich had. Daarna nog naar Qipanshan geweest, verschillende parken bij elkaar. De bus stopte bij de dierentuin. We wilden eigenlijk naar het natuurpark maar een chinese dierentuin leek ons ook wel een keer leuk, dus zijn we daar maar naar toegegaan. In het begin stonden er wat kooien bij elkaar, maar verderop was alles heel ruim opgezet en moest je behoorlijke stukken lopen om van het ene naar het andere dierenverblijf te komen. Het was zo groot dat toen we het beu waren we de uitgang ook niet gelijk konden vinden en we het moesten vragen. De bus weer teruggenomen en thuis niet al te laat naar bed gegaan want de volgende dag zou er al om een uur of 7 wat familie die van verder kwam bij ons komen. Want het huis van juan’s vader waar wij sliepen als we in Shenyang waren was verzamelpunt.

25 mei.
Vandaag weer een reisdag, terug naar Shenyang voor het minder leuke gedeelte van onze vakantie, het bijzetten van de Juan’s vader in het familie graf. Dit zou 27 mei plaats vinden, maar we wilden graag op tijd zijn en we moesten ook nog wat dingen regelen. We moesten pas om 14.20 uur vliegen dus konden we rustig aan doen. Toch op tijd de taxi genomen, ingechecked en op het vliegveld nog wat gegeten. De vlucht had 20 minuten vertraging, maar na een tussenstop in Nanjing kwamen we om 19.45 uur aan in Shenyang. Daar werden we opgehaald en naar de flat gebracht. Daar nog wat opgeruimd en wat gedronken en vrij snel gaan slapen.

24 mei.
Vandaag naar het Tianhe meer. Dit was weer met een speciale buslijn. Eerst moesten er met de gewone bus naar een andere halte waar deze bus zou vertrekken. Het speciale eraan is dat die buslijnen als eindpunt een attractie of bezienswaardigheid hebben, maar voor de rest gaan ze gewoon wel langs allerlei dorpjes. Het Tianhe meer staat bekend om zijn mooie natuur met Karst gebergte, watervallen en grotten. Dit keer duurde de busreis ongeveer anderhalf uur. Vandaag was het droog en zou de zon gaan schijnen, maar toen we weg gingen was het nog een beetje grijs. Daar aangekomen moesten we eerst nog tickets kopen, je kon dan ook gelijk tickets kopen voor een kabelbaan en dat leek ons wel leuk. We moesten nog een heel eind lopen naar de eigenlijke ingang, maar je kon je ook laten brengen door een wagentje voor een paar RMB. Lui dat we waren, we zouden waarschijnlijk toch nog genoeg moeten lopen vandaag, kozen we voor het laatste. Binnen werden we gelijk lastig gevallen door lokale mensen die wat fruit of andere dingen aan toeristen proberen te verkopen. Het eerste stuk was niet echt veel bijzonders en ik dacht nog als we hiervoor dat eind in die gammele bus voor hebben moeten zitten. Maar hoe verder we het park in kwamen hoe mooier het werd. Schitterende watervallen, mooie uitzichten.

We zijn ook door grotten geweest. De Konling Cave. De totale lengte van deze grot is 1400 meter. Op het breedste punt is het ongeveer 80 meter, op het smalste maar 2 meter. Eerst met een bootje en later nog een heel stuk lopend. Dat ziet er meestal best wel mooi uit. Ik vind het alleen jammer dat ze dan van de gekleurde lampen ophangen, dan gaat het natuurlijke er wel een beetje vanaf. Door te flitsen kon ik het effect van de gekleurde lampen op sommige plaatsen wel weghalen.Toen kwamen we bij de kabelbaan. We moesten eerst over een gammel hangbruggetje naar het startpunt. Dat was even schrikken, het was niet zomaar een kabelbaantje, maar een overspanning van zo’n 400 meter over een behoorlijke diepte. Je werd in een soort tuigje gerezen en daarna vast gehaakt aan de kabel. Even diep ademhalen en daar ging je dan. Maar we hebben het overleeft en zijn heelhuids aan de andere kant terecht gekomen. Toen waren we ook weer vlak bij de uitgang. De bus terug zat behoorlijk vol en we hebben dan ook bijna heel de terugweg (anderhalf uur ) moeten staan.

23 mei.

Vandaag gingen we naar Qianling park, dit park is zo genoemd naar de berg Qianling en ligt in het noorden van de stad Quiyang. Het park staat bekend om zijn natuurschoon, de tempel boven op de berg, het meer, de grotten en de apen die op de berg wonen. Het is in China de grootste groep apen die vrij leven zo dicht bij een stad. De apen zijn zachtje wel aan al die toeristen gewend, want er worden nootjes verkocht die je aan de apen kan voeren en dat weten ze donders goed. Als ze ook maar merken dat je nootjes bij je hebt dan komen ze gelijk naar je toe. Heb je andere dingen bij je zoals bananen of ander fruit dan is dat ook niet veilig. Het regende nog wel, dus besloten we om toch maar eerst de kabelbaan genomen naar boven. Hier zagen we al gelijk een paar aapjes. Dus ook maar een paar nootjes gekocht en we werden al gelijk achtervolgt.

Sommigen wilden zelfs helpen om het uit je tas te halen. Boven wat rondgelopen, de aapjes gevoerd en het uitzicht over de stad bekeken.

Daarna de kabelbaan weer naar beneden genomen, en zijn we verder het park ingelopen. We hebben nog even staan kijken naar een groep mensen die wat aan het zingen en dansen waren. Een soort amateur gezelschap. Het was ondertussen iets droger geworden en we kwamen hier beneden ineens een heleboel apen tegen. Boven hadden we niet zoveel apen gezien maar hier waren er veel, en ze waren brutaal ook. De tassen met bananen werden uit de handen van de mensen gerukt, maar je zag ook hele lieve taferelen, moederapen met soms nog hele kleine, soms pasgeboren aapjes. Verder zijn we nog even de grot in geweest wat niet zo bijzonder was en een rondje rond het meer gelopen. Er was ook nog een dieren

tuin, maar daar zijn we niet naar toe geweest. Het park lag zo’n goede 3 km van het hotel en ik had goed op de kaart gekeken en had gezien dat het bijna een rechte weg was en vond dat we wel terug konden lopen. Onderweg moesten we een paar keer de weg oversteken, maar dat ging via tunnels onder de weg door. Beneden was het soms een wirwar van gangen. Toen we weer boven kwamen moesten we even goed kijken of we nog steeds de goede kant opgingen. Juan wou het vragen, maar ik was natuurlijk lekker eigenwijs en zei dat we nog steeds de goede kant opliepen en dat vragen niet nodig was. Maar we liepen natuurlijk de verkeerde kant op en na een half uurtje toch maar eens vragen of we al in de buurt waren. Juan vroeg aan twee oude mannetjes de weg naar het hotel, en ja hoor dat wisten ze wel, het was niet zo ver weg en ze wezen ons de weg. Ik zei nog tegen Juan, kijk dan liepen we toch de goede kant op. Maar wat bleek nu? Ons hotel heeft meerdere ketens met dezelfde naam en we zaten in een heel ander gedeelte van de stad. Toen toch maar de taxi genomen naar het goede hotel. In het hotel aangekomen even lekker gerust. Het was nog vrij vroeg en we besloten om daarna nog naar de Jiaxiu toren, ook een van de bezienswaardigheden in Guiyang, te gaan. Dit was volgens zeggen ’s avonds het mooiste al het donker werd. Het was nog licht en we hadden nog niet gegeten. Daarom besloten we om langs de rivier er naartoe te lopen, daar in de buurt wat te eten en daarna zou het ondertussen wel donker zijn en konden we langs de toren teruglopen. Onderweg kwamen we langs het plein van het volk. Iets wat je in Nederland niet ziet is dat de mensen ’s avonds naar buiten gaan, elkaar opzoeken, dansen, spelen en sporten op pleinen en in parken. Er wordt dus veel meer buiten geleefd. Bij ons kruipt iedereen achter de buis of als het mooi weer is soms een terrasje. Bij de toren aangekomen werd het al een beetje schemerig, vlug wat foto’s genomen en toen wat gaan eten. Als we na het eten terugkwamen konden we nog wat foto’s nemen en dan kijken welke mooier waren. Hieronder het resultaat met nog wat andere foto’s van Guiyang by night.