We mochten pas om 15.00 uur in het huisje, maar om toch niet heel de dag kwijt te zijn besloten we dat rond 10.00 uur zouden vertrekken. We zouden ons dan melden en dan op de fiets de omgeving wat verkennen. 10,00 uur werd 10.30 uur. We hadden zo’n 2,5 uur gerekend maar dat werd iets langer, mede door een aantal sanitaire stops (deze keer van mij). Voor de rest ging de de reis voorspoedig, maar toen we in West-Graftdijk aankwamen was de weg die onze routeplanner aangaf afgesloten en werden we omgeleid. De omleiding gevolgd en daarna de routeplanner weer. Maar waar we naar toe moesten was ook afgesloten. Nog een stukje verder gereden, maar toen kwamen we aan de andere kant van de eerste afsluiting. Weer omgedraaid en toen even gestopt bij de afgesloten weg waar de routeplanner ons heen stuurde. Dat bleek dus de achterkant van het bungalowpark te zijn. Daar toch maar even gevraagd hoe we er dan wel moesten komen. We moesten dus bijna helemaal terug naar de eerste afsluiting en daar bij de rotonde de parallel weg pakken. Daar stond dus ook een bord met Europarcs en vlaggen, maar die waren mij niet opgevallen. Zeker niet als je domweg alleen naar je routeplanner luistert en kijkt.
We zouden pas om 15.00 uur de sleutel van het huisje krijgen. De bedoeling was om de auto neer te zetten en dan een rondje in de omgeving gaan fietsen, maar het was zo warm dat we besloten om dat toch maar niet te doen en we zijn naar het restaurant gelopen waar we lekker op het terras in de schaduw wat gedronken en tot 15.00 uur gewacht hebben. Daarna de sleutel opgehaald, maar we waren niet de eerste maar gelukkig ook niet de laatste. In deze corona tijd mochten er maar 2 mensen gelijk naar binnen bij de receptie en stond er dus een lange rij voor ons maar even later nog een langere rij achter ons. Er was weinig schaduw dus we stonden lekker in de snikhete zon. Na een minuut of 20, we waren bijna aan de beurt was er iemand bij de receptie zo slim om met een bakje sleutels van de mensen die zich al voor 15.00 uur hadden aangemeld naar buiten te komen om die uit te delen. Toen ging het een stuk sneller en konden we naar het huisje om de boel uit te laden. Daarna toch maar even de fiets gepakt om in het naburige dorp De Rijp wat boodschappen te doen. Daarna lekker makkelijk in het restaurant wat gegeten.
Helaas was vandaag de laatste dag van onze vakantie weer aangebroken. Vandaag hadden we eigenlijk nog de hele dag, want we zouden pas aan het eind van de middag opgehaald worden. Maar op zo’n laatste dag doe je toch niet veel meer. We hebben wel nog een wandeling gemaakt, maar dat hebben we bijna elke dag wel gedaan. We zijn nog even langs het marathon parcours geweest, wat hier niet zover vandaan ligt. Ik moet er niet aan denken om hier een marathon met die warmte te lopen, maar aan de andere kant, hier is het natuurlijk wel allemaal begonnen. Gelukkig hadden we een goede terugreis zonder oponthoud.
De laatste dag Nea Makri
Nea Makri is best een aardig plekje om te verblijven, maar zorg dan wel dat je aan de goede kant zit. De plek waar wij zaten was wel een beetje vergane glorie, maar het hotel was dik in orde. Een stukje verder was het allemaal wat luxer en had je betere voorzieningen voor de strandganger. Voor de rest valt er niet zoveel te doen, dus een auto is wel een pré als je wat meer wilt zien en niet afhankelijk wilt zijn van het openbaar vervoer of de dure excursies van de reisorganisator.
Vandaag weer een rustig dagje na de drie eilandentocht van Gisteren. We hebben weer wat in de buurt rond gewandeld, , wat gezwommen en lekker geluierd. Onze wandeling ging weer langs de kust, want een eindje verder moest volgens de gegeven “the Sanctuary of the Egyptian Gods” dus het Heiligdom van de Egyptische Goden zijn. we waren daar al een keer langs gelopen, maar hadden toen niks gezien. Het ligt dus bij het dorpje Brexiza (tussen Marathon en Nea Makri) , met betonnen replica’s van de belangrijkste beelden die er zijn gevonden en nu in het museum van Marathon staan. Je kan er ook de resten van een badhuis vinden dat is gebouwd door Herodes Atticus (ongeveer in het jaar 160), maar het belangrijkste was het heiligdom, gebouwd op een klein eilandje omringd door moerasland. Met dit heiligdom, bekend als “heiligdom van Canopus”, deed Herodes Atticus keizer Hadrianus na, die bij zijn grote villa in Tivoli een Serapeion liet bouwen op een klein eilandje. Iomringd door een waterpartij. Rondom stonden er indrukwekkende toegangspoorten die bewaakt werden door Egyptische goden. Er is niet zoveel meer van over en veel beelden zijn ingepakt, maar als je er rondloopt krijg je toch wel een indruk hoe het vroeger ongeveer geweest moet zijn.
21 september. Vandaag weer vroeg op want we moesten al vroeg in de ochtend in de haven van Athene zijn voor een boottocht naar de drie eilanden Poros, Hydra en Aegina. We waren weer met zijn tweeën vanuit Nea Makri en hadden daarom weer een privé transfer met een taxi. De zon kwam net boven de heuvels toen wij in de haven aankwamen. We hadden nog wat tijd dus hebben we eerst wat foto’s gemaakt voordat we aan boord gingen.
Wij waren redelijk vroeg aan boord, maar als je kijkt wat er na ons nog allemaal aan boord kwam dan kan je wel tot de conclusie komen dat dit een zeer goed verdien model is. Aan boord vond ik het er allemaal een beetje rommelig aan toe gaan. Het was niet echt duidelijk wat de bedoeling was. Later bleek dat er per taal een sessie gehouden werd, maar dat werd alleen maar omgeroepen in de taal die aan de beurt was. Voor de sessie in het engels werden er eerst nog sessies in het spaans, russisch , Chinees, Japans en nog meer talen gehouden en het duurde dus best wel lang voordat we aan de beurt waren. Je werd dan in een salon bij elkaar geroepen waar dan alles uitgelegd werd, maar vooral werden er nog extra excursies voor op de eilanden verkocht. Wij besloten dat niet te doen omdat we liever zelf wat rondkeken en we het toch ook wel wat prijzig vonden. Onderweg naar het eerste eiland Poros maar een beetje rondgelopen op de boot en af en toe wat foto’s genomen. De zon scheen wel, maar het was toch nog best wel fris zo vroeg in de morgen op het water.
Poros. Poros is een van de Saronische eilanden en die liggen dus in de SaronischeGolf. Poros is ongeveer 23 km2 groot en telt rond de vijfduizend vaste inwoners. Poros bestaat eigenlijk uit twee eilanden, Sferia en Kalavria. Sferia is het kleinste eiland, en hierop is het grootste deel van de hoofdstad Poros-stad gebouwd. Het grotere eiland, Kalavria, is het groene vruchtbare deel van Poros. Tussen de twee eilanden is een smal kanaal, de twee eilanden zijn met een brug verbonden. Het eiland is grotendeels bedekt met dennenbomen, olijfbomen en citroenbomen. De historische torenklok op de top van de heuvel is de meest gefotografeerde bezienswaardigheid op Poros, en dat hebben wij natuurlijk ook gedaan. Hier boven heb je een mooi zicht over de stad en kust van Peloponessos dat er tegenover ligt. Poros is ook een stad met smalle steegjes en witte huisjes. In het stadje, dat gebouwd is op de hellingen van een heuvel, zijn er leuke traditionele taverna’s, souvenirwinkeltjes, bars, juweliers en boetieks. Je hebt een archeologisch museum op het Korizi-plein dat zeker de moeite waard is als je daarin geïnteresseerd bent. Hier zijn voorwerpen te zien van de tempel van Poseidon en van Oud-Trizina. In het zuidoosten van Poros liggen ook nog de kloosters van Kalavria en van Zoodochou Pigis, maar daar hadden we niet echt tijd voor.
Poros
Daarna gingen we richting Hydra. Onderweg kan je genieten van Griekse muziek en dans en de helft van de passagiers van een uitgebreide lunch. De andere helft mag dan onderweg naar Aegina gaan lunchen.
Hydra. Hydra is dus ook een van de Saronische eilanden. Het ligt vlakbij de kust van de Peloponnesos. Op dit eiland heeft ongeveer 2000 inwoners die zich vooral met het toerisme en de visserij bezig houden. Het eiland ligt niet ver van Athene, en is daarom ook een populaire bestemming voor Atheners. In de oudheid waren hier veel waterbronnen en daar heeft het eiland dan ook de naam Hydra aan te danken. Hydra heeft een rijke geschiedenis en dat zie je al bij het binnenvaren. In de pittoreske haven zie je traditionele herenhuizen, kantelen, de marine-academie en musea. Ook zie je natuurlijk weeer veel gezellige terrasjes en allerlei winkeltjes voor de toeristen.
In Hydra-stad, wat het enige stadje op het eiland is, is het verboden voor auto’s en motors. Het transport van goederen wordt door ezels gedaan, nu wordt het ook als een toeristische attractie gezien om je met een ezel te laten vervoeren. Hydra-stad ligt tussen twee rotsachtige heuvels. Hierop zijn veel traditionele huizen gebouwd met rode daken en blauwe deuren en ramen.
Hydra
Hydra is één van de Griekse eilanden met een grote maritieme traditie. Het speelde een belangrijke rol in 1821, het jaar van de opstanding tegen de Turken.
Een andere bezienswaardigheid op dit eiland is de Tempel van Aphaia, wij hebben die niet bezocht omdat je dat als excursie erbij moest boeken en dan had je niet veel tijd meer voor de rest. Wij hebben dus op het gemakje een rondje gelopen en hier en daar wat rondgekeken. Het is tenslotte vakantie.
Aegina Aegina is ook weer een van de Saronische eilanden en ligt zo’n 27 km van Athene. Volgens de Griekse mythologie, was Aegina een mooie prinses waarop de god Zeus verliefd werd. Hij naar haar mee naar dit onbewoonde eiland en kregen een zoon Aeacus die de eerste koning op dit eieland werd. Bezienswaardigheden zijn oa de Tempel van Aphaea, die op de top van een heuvel in het noordoosten van het eiland. Het Parthenon is gebouwd met deze tempel als voorbeeld. Ook het klooster en de kerk van Agios Nektarios is een grote bezienswaardigheid op het eiland. Beide liggen echter op enkele km’s van de stad en moest je appart bijboeken in een excursie. Wij hebben dit niet gedaan, maar hebben zelf wat rondgelopen in het stadje en daar wat dingen bekeken.
Aegina
Toen we weer terug aan boord moesten werd het al een beetje schemerig. Aan boord nog wat genoten van Griekse muziek en dans en toen we weer terug in de haven van Athene waren stond onze privé taxi chauffeur ons al op te wachten. Hij bracht ons door het drukke avondverkeer van Athene weer terug naar ons hotel in Nea Makri. Conclusie over deze drie eilanden trip: Het is best een mooie trip, maar je moet veel bezienswaardigheden als extra excursie bijboeken en je hebt niet echt veel tijd op de eilanden. We denken dat je beter zelf met de veerboot naar een van de eilanden kan gaan en dan zelf met de bus of zo naar de bezienswaardigheden te gaan om daar op je gemakje rond te kijken.
de derde en de vierde dag hebben we na de drukke dag in Athene maar rustig aan gedaan. We hebben in de buurt wat rondgelopen, wat gezwommen en natuurlijk lekker gegeten en gedronken. Hier valt dus niet echt veel over te vertellen, maar we hebben weer genoeg foto’s gemaakt waarvan je hieronder een selectie kunt bekijken.
Vroeg opgestaan en ontbeten, want we zouden al om 8.00 uur opgepikt worden voor onze transfer naar Athene. Samen met een ander stel dat uit België kwam, maar geen Nederlands sprak werden we met een busje naar Athene gebracht en bij het Syntagma plein afgezet. Wij hadden al combi kaartjes gekocht voor de historische sites van Athene en dachten het is nog vroeg, laten we gelijk naar de Akropolis gaan dan is het nog niet zo druk en warm. Maar we waren dus niet de enigen die zo dachten. Er zijn heel veel toeristen in Athene en die willen bijna allemaal de Akropolis zien. Wat een mensenmassa en alhoewel het nog vroeg was begon het toch al aardig warm te worden. Maar het is allemaal zeer indrukwekkend en zeker de moeite waard. Je moet wel heel wat trappen lopen op de top te komen en dat valt niet mee als het zo warm is. De Akropolis ligt ongeveer 80 meter boven de stad en is de bekendste bezienswaardigheid van Griekenland.
Akropolis betekent hoge stad, vanuit vrijwel heel Athene is deze afgeplatte berg te zien. Op de top staat het Parthenon, deze tempel is gewijd aan de godin Athene (Parthenon komt van Athena Parthenos, de Maagd Athene). De tempel werd gebouwd tussen 447 en 438 v. Christus in opdracht van Pericles. Een eerder exemplaar was door de Perzen verwoest. Het Parthenon met zijn Dorische zuilen ziet er bijzonder indrukwekkend uit. De zuilen staan niet loodrecht, maar ze staan een klein beetje uit het lood naar het midden van de tempel. Iedere vier jaar was het Parthenon toneel van een plechtige processie om de geboorte van Pallas Athene te vieren (ze ontsproot uit het hoofd van haar vader, de oppergod Zeus). Bij de Akropolis stonden marmeren sculpturen die deze processie uitbeeldden. Er zijn maar enkele van die beelden te zien in het nieuwe Akropolismuseum. Een aantal andere exemplaren werden begin 19e eeuw geroofd door de Britse ambassadeur Lord Elgin en staan in het British Museum in Londen. Dat museum weigert de beelden terug te geven en dat heeft de verhoudingen tussen Griekenland en Groot-Brittannië geen goed gedaan. In het nieuwe Akropolismuseum is wel ruimte gereserveerd voor de beelden, maar of ze ooit daar komen?
Op de Akropolis staat ook de Ionische tempel Erechtheion. Het Erechtheion is een gebouw dat een belangrijke waarde heeft voor de oude Grieken en de inwoners van Athene. Het is één van de belangrijkste heiligdommen uit de Klassieke Oudheid. De naam van dit heiligdom is afgeleid van koning Erechteus, hij was een belangrijke man voor Griekenland en daarom is dit gebouw naar hem vernoemd.
Voor sommige inwoners van Athene is het Erechtheion zelfs van een nog belangrijkere waarde dan het Parthenon. Het gebouw is een stuk kleiner dan het Parthenon maar is op architecturaal vlak een echte parel en de moeite waard om te bezichtigen. Aan de voorzijde van het gebouw zijn er 6 grote Ionische zuilen die als een soort van wachters het gebouw lijken te bewaken.
Een legendarische mythe verteld dat er hier een strijd tussen de godin Athena en de god Poseidon om de stad Athene plaats vond. Beide Olympiërs wilden de stad, en de regio Attica. Zeus gaf ze de opdracht om een cadeau aan de stad te schenken dat de mens het meest tot nut zou zijn. Degene die het cadeau met het meeste nut zou geven zou winnen.
In de ene overlevering schenkt Poseidon het paard aan de mensheid. In een andere versie slaat hij met zijn drietand in de grond en verschijnt er een spleet waar water uit omhoog sijpelt. De Atheense bevolking was onder de indruk, totdat zij het water proefden en dit zout bleek te zijn.
De godin Athena schonk een olijfboom aan de stad. De olijf kon niet alleen gegeten worden, het bijproduct (olie) kon men ook gebruiken voor verlichting, om mee te koken en zelfs voor hygiënische doeleinden. Athena kwam dus als winnaar uit de bus en verleende haar naam en bescherming aan de stad.
De Erechtheion tempel werd in 421 voor Christus gebouwd en duurde 15 jaar. Het bouwen van de tempel moest tijdens de Peloponnesische Oorlog stilgelegd worden en duurde daarom wel iets langer dan verwacht.
Als je naar boven loopt kom je eerst langs het amphitheater, het Odeion van Herodes Atticus. Dit theater is gebouwd in de tweede eeuw voor muziekuitvoeringen en had een capaciteit van zo’n 5000 toeschouwers. Vervolgens loop je verder naar boven, via de trap loop je naar de westelijke poort Propylaea ,
waarna je boven op de Akropolis staat, waar je natuurlijk gelijk het Parthenon ziet, maar ook de kleine Nike tempel en de resten van andere gebouwen zoals de tempel van Rome en Augustus.
Tijdens restauratiewerkzaamheden is veel origineel beeldhouwwerk van de Akropolis vervangen door kopieën. Dit werd gedaan om te voorkomen dat ze nog verder zouden worden aangetast door luchtvervuiling en de grote aantallen bezoekers. De originelen zijn te zien in het Nieuwe Akropolismuseum.
Hierna zijn we nog naar verschillende andere historische sites geweest zoals de Ancient Agora, wat iets betekent als oude verzamelplaats, en dit was het hart van het oude Athene. Het beste gebouw dat hier het best intact is gebleven is de tempel van Hephaisteion. De Ancient Angora omvat een vrij groot gebied en je kan hier wel een paar uur in rondlopen.
de Roman Agora, een veel kleinere site waar niet veel meer intact gebleven is. Er is een gebouw dat nog wel bijna intact is, en dat is “The Tower of the Winds” dat ongeveer 50 BC gebouwd is. Een 12 m hoge kloktoren van marmer waarvan ze zeggen dat het het eerste meteorlogische station van de wereld was.
The Tower of WindsThe Tower of Winds van binnen
Hadrians Library, de Olypieion (Tempel van Zeus), dit moet vroeger een indrukwekkende tempel geweest zijn (44m breed en 110m lang), nu zie je alleen nog een paar imposante zuilen. Kerameikos en Lykeion(Aristotles School of Philosophy), maar als je op de Akropolis bent geweest dan valt de rest wel wat tegen. De Ancient Agora was zeker nog de moeite waard. De andere sites zijn wat minder, maar als je van de oude griekse geschiedenis houdt dan zijn ze met de verhalen erbij natuurlijk wel de moeite waard.
Voor de rest hebben we nog wat rondgelopen op verschillend plekken in Athene, terasje gepakt, en aan het eind van de middag nog wat gegeten voordat we weer terug naar Nea Makri zouden gaan. We pakten de Metro omdat het busstation toch wel een flink eindje verder was. Toen we wilden uitstappen waren er een paar (dronken) jongelui die een beetje vervelend waren. Later in de bus merkte ik dat ik mijn telefoon kwijt was en toen ik mijn nummer belde met Juan haar telefoon, kreeg ik gelijk de boodschap dat dit nummer niet bereikbaar was, dus vermoed ik dat die in de metro gewoon gejat is. Iets waar ik dan totaal niks van gemerkt hebt, en mijn telefoon zit toch meestal in een vrij strakke broekzak aan de voorkant. Al met al is Athene een stad met veel bezienswaardigheden, maar net als in de meeste grote steden heel druk en ook wel met een grote luchtverontreiniging.
Meestal verkennen we de omgeving een beetje op de eerste of tweede dag en dat hebben we dus ook deze keer gedaan. We hebben een stukje langs de kust gelopen, eerst een stukje naar rechts, want de taxi chauffeur had gezegd dat daar een paar goede vis restaurants zaten, maar wat wij zagen was meer vergane glorie dan wat anders. Daarna een stukje naar de linkerkant. Daar had je wel meer restaurants die er toch wel wat beter uitzagen. Ook had je nog wat verder wat meer luxere hotels en wat meer verzorgde stranden. Ook zijn we nog even richting het centrum gelopen om te kijken waar de bushalte was. We waren van plan om de volgende dag met de bus naar Athene te gaan, dus moesten we wel weten waar en hoe laat we op moesten stappen. De bushalte was vlak bij een kerk, maar we zagen dat het bijna 2 uur met de bus was, dus besloten we om in ieder geval ’s ochtends gebruik te maken van de transfer die het hotel bood, want dan zou het maar een half uurtje duren.
’s Middags hebben we rustig aan gedaan en nog wat bij het zwembad van het hotel rondgehangen. ’s Avonds lekker gegeten en nog een kleine wandeling gemaakt en daarna op tijd naar bed gegaan want de volgende dag zouden we al vroeg naar Athene gaan.
Deze reis naar Nea Makri zouden we voor de verandering eens een keer vliegen vanaf Eindhoven. Dit hadden we nog nooit eerder gedaan, maar Eindhoven airport ligt relatief dichtbij, en je hoeft niet langs door de Randstad. Misschien lag het ook aan het tijdstip, we moesten om 14.55 uur vliegen dus konden we na de spits vertrekken, maar we reden er zonder noemenswaardig oponthoud naar toe. Parkeren op 5 minuten loopafstand van de terminal. De parkeerplaats stond trouwens wel behoorlijk vol, dus moesten we ver achteraan parkeren en was het wel iets meer dan 5 minuten lopen. Inchecken hadden we thuis al gedaan, dus koffers op de drop off baan en eigenlijk bijna zonder controle naar de gate. We hadden dus nog tijd zat over, dus nog wat rondgelopen en wat gedronken voordat de boarding begon.
Op Eindhoven airport
Onderweg was het best wel helder weer, en we zaten deze keer niet direct bij de vleugel dus hadden we best mooi uitzicht. Rond 19.00 uur zijn we geland op de luchthaven van Athene, die ligt op zo’n 35 km van Athene en op zo’n 24 km van Nea Makri. We hadden via Sunweb de transfer naar het hotel geboekt, maar we waren de enigen die die kant opmoesten dus hadden we een prive transfer met een taxi richting hotel. Nea Makri zelf is wel een beetje vergane glorie. in de buurt waar wij zaten was veel gesloten en redelijke verouderd. Het hotel waar wij zaten was goed, en de kamers zagen er goed verzorgd uit, maar een ander gebouw wat ook bij het hotel hoorde zag er wat verwaarloosd uit. Later hoorde we dat dat gedeelte was toegewezen aan asielzoekers maar daar hebben we eigenlijk verder weinig of geen last van gehad. Het was al wat laat dus hebben we de koffers in de kamer gezet en zijn toen maar gelijk gaan eten.
Ergens boven de Alpen
We waren toch best wel moe, dus hebben we een restaurant vlak bij het hotel genomen. We konden van het menu kiezen, maar we konden ook voor de vangst van de dag kiezen. Dat zag er wel goed uit, dus hebben we voor het laatste gekozen, een flinke vis, vraag me niet welke soort, want dat ben ik vergeten. Om te drinken hebben we maar gelijk een grieks biertje geprobeerd
De vangst van de dagHet biertje smaakte ook best goed
Na het eten hebben we nog wat opgeruimd op de hotelkamer en zijn daarna vrij snel gaan slapen.
Zaterdag 24 augustus. Wij hadden al aan het begin van de week besloten om dit weekend een wandeling op de hei te doen. We hadden gehoord en gezien dat de heide momenteel in bloei staat en dat leek ons wel mooi. We hadden alleen geen zin om heel ver te rijden om een stukje te gaan wandelen en na wat rondneuzen op internet kwamen uit op de Kalmthoutse heide. Daar vonden we een wandeling die start in Huijbergen en dat is relatief dicht bij (ca. 60 km). De wandeling zelf was ongeveer 15 km.
Zoals de naam grenspark al zegt ligt dit grenspark Kalmthoutse heide zowel in Belgie als in Nederland. Het park is opgericht in 2001 en heeft sinds 2016 het keurmerk van grensoverschrijdend stiltegebied. De Kalmthoutse heide is onderdeel van dit grenspark. Verder heb je nog de Hazenduinen, in dit open landschap vind je je in het zand een aantal typische planten zoals buntgras en zandzegge, de Putse Moer, in de Middeleeuwen werden hier veenlagen afgegraven en ontstonden er vennen, de Putse moer is een van die vennen, hier leven weer tal van libellen en typische amfibieën, het Relief, dit is soort duinlandschap en stamt nog uit de laatste ijstijden. De Noordzee lag toen droog en het zand is door westenwinden door de Scheldevallei hierheen geblazen. Er valt dus genoeg te zien op deze route.
We hadden in ieder geval een mooie dag uitgekozen want het zou vandaag zonnig en rond de 25 graden worden. De route begint bij café/restaurant De Wolfshoek, en vanaf daar loop je eerst een stukje door een bosrijke omgeving.
Maar al snel kwamen we op een open stuk veld waar je weinig schaduw had en kon je goed merken dat het al behoorlijk warm werd.
Na dit stuk kwamen we eindelijk op de heide waar het ook warm was, maar toch een heel andere omgeving.
Verderop kwamen we bij de Putse Moer. Wat me opviel was dat we eigenlijk weinig of geen dieren tegenkwamen. Of het nu te warm was voor de ze of dat wij teveel kabaal maakte, ik weet het niet, maar we zagen heel weinig vogels of andere dieren. Of ze waren allemaal gevlucht voor de progressie rups.
Het landschap veranderde continue. We kwamen op een zandvlakte met duinen, dan weer in bos en weer in heide. De route zelf stond niet aangegeven en we probeerden de route te volgen van de kaartjes die ik had uitgeprint. Dat ging niet altijd even goed en we liepen dus een paar keer een stukje verkeerd. Of dat aan onze kaartleeskunst ligt dat weet ik niet maar ik was blij dat ik de route ook op mijn telefoon had gezet en dat we dankzij de GPS weer op het goede spoor konden komen als we verkeerd gelopen waren.
In het laatste stukje bos kwamen we zelfs nog een hertje tegen. Ik had mijn nieuwe compact camera met een groot zoombereik meegenomen en die kon ik nu dus goed uitproberen.
Het was een mooie wandeling, maar een goede 16 km waren we toch blij dat we weer terug waren want het was ondertussen flink warm geworden. Bij de Wolfshoek nog even lekker genoten van een lekker biertje. Juan die reed dus dat was geen probleem. Thuis hebben we niet veel meer gedaan. We waren moe en voldaan. Hieronder nog een aantal foto’s om een indruk te krijgen. Als je op een foto klikt dan zie je ze op vol formaat.
De Princess Anastasia is al te water gelaten in het jaar 1986 en is dus best al een oude boot. De hutten zijn vrij klein, maar dat zal op andere boten niet anders zijn denk ik. Alles is al een beetje gedateerd maar voldoet nog goed. Wij vonden de bedden in ieder geval goed liggen, er kwam warm water uit de kraan, dus wat dat betreft geen klachten. Sommige mensen uit onze groep hadden uit reviews dat het eten aan boord slecht was en hadden daarom het diner buffet niet genomen, maar wij en met ons vele anderen uit onze groep die wel het buffet geboekt hadden deelden deze mening niet. Het eten was uitstekend en de keuze was best wel groot zodat iedereen zich naar eigen behoefte kon vol eten. Alleen het gedoe met inchecken, paspoort controles, het van boord gaan koste meestal ontzettend veel tijd, en dat werkte erg frustrerend omdat je toch al niet zoveel tijd hebt in de steden en dan gaat dit er nog eens af. Onze eerste boottocht was van Stockholm naar Helsinki. Je vaart dan al heel snel tussen de vele eilandjes die daar liggen, en je bent niet de enigste. Er varen heel wat cruise schepen in deze contreien. Het varen tussen deze eilandjes is echt schitterend en het fototoestel heeft dan ook vele malen geklikt. We zijn na het diner ook nog een tijdje terug naar het dek geweest voordat we gingen slapen. We sliepen in een binnenhut dus achter de gordijnen zat alleen de wand. Je kan aan boord natuurlijk ook naar de bar, het casino gaan maar dat is niet zo aan ons besteed. Ook wordt er elke avond wel een of andere show gehouden, maar dat is vrij laat. We wilden het nog wel een keer doen, maar het is er gewoon niet van gekomen.
Aan boord Stockholm
Na een dagje in Stockholm ging het tweede gedeelte van onze boot reis van Helsinki naar Sint Petersburg. Deze keer was het niet zo spectaculair maar het was heel mooi en warm weer en daarom zijn we toch best wel weer lang aan dek geweest.
Aan boord Helsinki
In Sint Petersburg was het van boord gaan helemaal verschrikkelijk, het leek erop of de Russen vooraan kregen en omdat voor dit gedeelte op de boot er niks in de bus mocht achterblijven hadden we alle koffers mee aan boord moeten nemen. Dit is op zicht niet zo ramp, maar ze moesten er nu weer af en dan niet via een slurf zoals in Stockholm, maar we moesten onze koffers een trap afsjouwen, zoals je nog wel eens op sommige vliegvelden ziet, alleen dan een beetje smaller. Toen naar het gebouw van de douane voor de paspoort controle, waar de Russen duidelijk voorang kregen en via een andere deur naar binnen mochten.
Aan boord Sint Petersburg
Na 3 dagen warm Sint Petersburg weer terug naar Helsinki voor een kleine tussenstop voordat we naar Tallinn zouden varen. Er stond veel wind en het was behoorlijk afgekoeld. Toch nog een poosje aan dek geweest, wat moet je anders op zo’n boot, voordat we gingen slapen. Toch nog wat dingen gezien die we op de heenweg niet gezien hebben. In Helsinki gingen er toch wel aardig wat mensen van boord, zodat het stuk naar Tallinn een heel stuk rustiger leek. In Tallinn kwamen we tegen de middag aan en vanaf de haven heb je een prachtig uitzicht op de stad, en op de vele veer- en cruise boten die Tallinn aan doen. Je ziet vanaf hier ook goed de tegenstelling, aan de ene kant het sprookjesachtige middeleeuwse oude stadsgedeelte en aan de andere kant de moderne hoogbouw. Helaas duurde het van boord gaan weer veel te lang, zie ook het bericht bij Tallinn.
Aan boord Tallinn
Aan het eind van de middag weer aan boor gegaan voor ons laatste stukje met de Princess Anastasia, terug naar Stockholm. We zouden rond 9.30 uur aankomen, dus ontbeten en nu vroeg in de ochtend langs al die eilandjes gevaren. Met het ochtendlicht zag het er allemaal nog mooier uit dan op de heenweg. Na het gebruikelijke tijdrovende van boord gaan, langs de douane, wat nu gelukkig mee viel, alles weer in de bus geladen en begonnen aan onze terugreis met de bus via Kopenhagen.
Gisteren aan het eind van de middag weer met de boot uit Sint Petersburg vertrokken, en na vanochtend een korte tussenstop in Helsinki, doorgevaren naar Tallinn waar we tegen de middag arriveerden. Het van boord gaan was weer een drama en duurde weer erg lang. De bus stond al klaar maar de helft van de mensen was er nog niet. De gidsen waren er ook al, maar omdat het allemaal erg lang duurde en we ook weer op tijd terug moesten zijn voor de bus, besloten we, en met ons nog een aantal anderen om maar zelfstandig naar Tallinn te lopen. De oude binnenstad van Tallinn is niet zo groot en ligt vlak bij de terminal haven. Tallinn is een heel leuk middeleeuws stadje waar nog veel mooie oude gebouwen staan, maar het mooiste vonden we toch wel de Nevsky kathedraal op de domberg. Er is ook een KGB museum, maar we hadden geen tijd omdat te bezichtigen dus hebben we ons beperkt tot de gebouwen en de straatjes. Al met al is Tallinn zeker de moeite waard. Het is alleen jammer dat we niet meer tijd hadden om alles rustig te bekijken. Hoewel van dat rustig bekijken ook niet veel was gekomen want rustig was het beslist niet. Of het nu pinkster drukte was of dat het altijd zo druk is dat weet ik niet, maar er lagen erg veel cruise schepen in de haven en er waren dus ook heel veel toeristen in de stad. Aan het eind van de middag weer aan boord te gaan om weer richting Stockholm te varen.
Vandaag naar het Catharina paleis. Dit paleis staat in de plaats Puskin, dat vroeger Tsarskoje Selo heette, en op zo’n 25 km ten zuiden van Sint Petersburg ligt. Het paleis is in de 18e eeuw in opdracht van Catharina de Grote door de Italiaanse architect Bartolomeo Rastrelli in Rococostijl ontworpen. Toen het klaar was werd het als zomerresidentie in gebruik genomen. In de tweede wereldoorlog werd er veel van verwoest door de zich terugtrekkende Duitse militairen. Gelukkig was veel van de waardevolle inboedel al voordien in veiligheid gebracht. Na de oorlog werd het paleis geleidelijk herbouwd en zag er in 2003 tijdens het 300 jarige bestaan van Sint Petersburg weer schitterend uit. Het paleis heeft een prachtige tuin en binnen zijn er de nodige kunstvoorwerpen te bewonderen zoals boeken, porselein, stoelen en kleding, maar het is de grote balzaal met een prachtig beschilderd plafond dat de meeste bekendheid heeft. We konden pas om 11.30 uur terecht in het paleis, ze proberen groepen een beetje te verspreiden over de dag, daarom hadden we eerst nog wat tijd om even ergens anders langs te gaan naar iets wat we nog niet goed gezien hadden omdat het te druk was om de bus in de buurt te parkeren. De meeste stemmen gingen uit naar de kerk van het Bloed, maar die hadden wij al goed gezien omdat we er al eerder naar toe gewandeld waren. Wij wandelden dus even de andere kant op en hebben nog wat andere dingen gezien waaronder een schitterende brug, de Panteleymonovsky Brug en het Michailovski-kasteel.
Daarna zijn we richting Puskin gereden. Het was weer een heel indrukwekkend geheel met kamers met heel veel bladgoud, maar na gisteren hadden we na een tijdje toch wel een beetje van nu is het wel genoeg. Neemt niet weg dat het allemaal heel mooi was hoor. Toen we naar binnen gingen betrok het weer al een beetje en even later konden we de eerste donderslagen al horen. Dat kon ook bijna niet uitblijven na een paar dagen van dat warme weer. In de tuinen wandelen kwam er dan ook niet meer van. Maar even binnen gebleven en een bakje koffie gedronken. Toen het tijd was om naar de bus te gaan, wat toch best wel een eindje lopen was, was het gelukkig bijna droog. We liepen toch nog een stukje door de tuinen naar de bus zodat we toch nog iets van die tuinen gezien hebben. Daarna zijn we richting de boot gereden. Waar we weer moesten inchecken en omdat het een complete nieuwe checkin was moesten we ook weer ruimschoots van tevoren aanwezig zijn want dat ging weer veel tijd kosten omdat we Rusland weer uitgingen.
We moesten rond 15.00 ’s middags bij de Hermitage zijn. Dit museum is zo groot en heeft zoveel kunstwerken, ze zeggen dat als je bij alle kunstvoorwerpen 1 minuut stilstaat dat het dan zo’n 10 jaar kost om alles te zien, en als ik het zo zie dan geloof ik dat nog ook. Wij hadden gelukkig een gids zodat we langs de meest belangrijkste en indrukwekkendste kunstwerken via de beste route geleid werden. De buitenkant is al schitterend, maar als je binnenkomt dat wordt het allemaal wel heel veel. Heel veel schilderijen op de muren en de plafonds, overal heel veel bladgoud, heel veel kroonluchters, heel veel kunst in heel veel kamers. Dus alles heel veel. De Hermitage is onder gebracht in het winterpaleis dat tsarina Elisabeth I liet bouwen. Zij wilde alle 460 kamers in barokstijl, maar na haar dood liet Catharina de Grote het afbouwen in neoclassicistische stijl. Daarom is het een mengelmoes van stijlen geworden. Op de website van de Hermitage kun je alle kamers online bekijken, dus ik zou zeggen neem eens een kijkje dan kan je een beetje een indruk krijgen. Je kan op de plattegrond op een willekeurige kamer klikken en je kan dan ook verder virtueel door de kamers lopen
De wachtrij viel deze keer gelukkig mee, en we konden vrij snel onder begeleiding van de gids naar binnen. Zij liet ons een selectie zien van de mooiste en beroemdste kamers en kunstvoorwerpen want alles was natuurlijk niet mogelijk in zo’n korte tijd, en dan moet je wel echt een kunstliefhebber zijn ook hoor. Ik vind alles heel mooi en interessant, maar soms wordt het wel eens een beetje te veel. We hebben zelf natuurlijk ook nog wat foto’s genomen. Hieronder een selectie.
Wij hebben in Sint Petersburg ongelooflijk warm en goed weer gehad, en omdat de hotelkamer zonder airco was koelde die ’s avonds ook niet echt af. Buiten werd het dan wel wat dragelijker. 24 a 25 graden ipv rond de 30. Daarom gingen we na het eten meestal nog wel een heel stuk wandelen. Buiten werd het toch niet echt donker. Zodoende hebben we toch nog een aantal dingen rustig kunnen bekijken. De weg terugvinden was niet zo moeilijk omdat je genoeg oriëntatie punten had en dan gewoon de kanalen kon volgen. Zo hadden we ook nog wat lichaamsbeweging, want veel in de bus zitten en veel eten is over het algemeen niet goed voor je conditie.
Hieronder een impresie van wat we allemaal gezien hebben tijdens onze wandelingen.
St.Nicholas Naval kathedraalIn de buurt van het hotel op de achtergrond de Isodoruskerk de Egyptisch sphinx van de brug bij het hotel Isodoruskerk aan het Griboedova kanaal in de buurt van het hotelSt.Nicholas Naval kathedraal Isodoruskerk aan het Griboedova kanaal in de buurt van het hotelNogmaals het Griboedova kanaal in de buurt van het hotel met de Isodoruskerk de Trinity Kathedraal ook in de buurt van het hotellangs een kanaalEen warenhuis langs een kanaalde St. Isaacs-kathedraal St.Nicholas Naval kathedraalde St. Isaacs-kathedraalAdmiraliteit gebouwWij voor het Admiraliteit gebouwEen doorkijk naar de punt van het Admiraliteit gebouwLopend langs het kanaal met zicht op de St. Isaacs–kathedraalEtalage onderwegEen bruiloft bij ons hotelNogmaals het Griboedova kanaal in de buurt van het hotel met de Isodoruskerk
Vandaag zijn we in de ochtend eerst naar Peterhof geweest. Peterhof is een voorstad van Sint Petersburg en ligt direct aan de Finse Golf ten zuidwesten van Sint Petersburg. Peterhof is vooral bekend door het park met zijn fonteinen en het paleizencomplex, en is een van de meest populaire attracties van Sint Petersburg. Het wordt wel het Russische Versailles genoemd, en volgens veel toeristen is het zelfs nog mooier. Maar Versailles was wel de inspiratie voor Peter de Grote. In 1714 begon hij met de bouw van een tweetal paleizen. eerst het zogenaamde Paleis van Monplaisir en later het grote landhuis wat meer centraal ligt en wat nog later door zijn dochter werd uitgebreid en het grote Paleis genoemd werd. In 1723 werd Peterhof als keizerlijke residentie in gebruik genomen. Na zijn dood werd het door zijn nazaten en opvolgers flink uitgebreid. Tot 1917 werd er volop gebouwd. Tijdens de Russische revolutie werd de tsaar Nicolaas II gewongen af te treden en werd het staatsbezit. Veel kostbaarheden werden toen uit angst voor plunderingen weggehaald. Het werd een museum in 1918 en toen het wat rustiger werd in Rusland zijn veel van die kostbaarheden weer teruggebracht naar het Grote Paleis. In de tweede wereldoorlog was Peterhof bezet door de Duitsers, maar toen waren ook weer veel kunstwerken en andere kostbaarheden op andere plaatsen ondergebracht. Aan het einde van de tweede wereldoorlog hebben de Duitsers nog veel vernield voordat ze zich terugtrokken, maar gelijk na de bevrijding in 1944 zijn de Russen begonnen met het herstellen en kon het park in 1945 al weer open voor publiek. Maar het duurde nog toto 1958 voordat alles weer in de oorspronkelijke staat herbouwd was.
Na het ontbijt vertrokken we rond 9.00 uur vanaf het hotel. Het was een klein half uurtje rijden. We gingen eerst het museum binnen en moesten voor de verandering weer eens een uurtje in de rij staan. Het museum was heel indrukwekkend, maar het werd wel een beetje veel. Overal wordt je ook verteld om door te lopen en niet te lang stil te staan voor de doorstroming. Daarna hadden we nog zo’n anderhalf uur om rond te lopen in de tuinen, eigenlijk veel te kort, maar we hebben toch wel het een en ander kunnen bekijken. We moesten rond 14.00 uur weer weg om op tijd voor de Hermitage te zijn.
We waren vanochtend aan het ontbijten toen we de haven van Sint Petersburg binnen kwamen. De haven is niet zo bijzonder, veel oude kraaninstallaties en de rest zag er ook allemaal een beetje gedateerd uit.
Indrukwekkend was wel de brug die we zagen. Deze brug is nog niet zo oud en is een oplossing voor veel mensen die laat nog van de ene naar de andere kant van Sint Petersburg moeten. Later hoorden we namelijk dat alle andere bruggen ’s nachts open gaan voor de scheepsvaart zodat je niet meer naar de andere kon, of je moest een heel eind omrijden. Het kon natuurlijk ook een smoes zijn om niet naar huis te gaan vertelde de gids.
We maakten gelijk kennis met de bureaucratie van Rusland. Het duurde bijna 2,5 uur voordat we door alle controles en van boord waren Na de nodige controles hebben we met de bus een tour door de stad gemaakt en verschillende bezienswaardigheden gezien. Hierna werden we losgelaten in de stad en konden we zelf wat rondkijken of lekker ergens wat drinken en/of eten. Wij wilden toch graag wat dingen zien en omdat de bus niet overal kon stoppen voor een fotomoment, het was nogal druk, zijn wij gelijk gaan lopen om toch zoveel mogelijk te zien. We hebben hierdoor de Kerk van de verlosser op het bloed goed kunnen zien waar we met de bus alleen maar langs gereden waren. Daarna werden we weer opgepikt door de bus en naar het hotel gebracht waar we een diner voorgeschoteld kregen, maar ook hier weer een stukje bureaucratie. Niemand durfde beslissingen te nemen en het duurde ook vrij lang voordat we de sleutel van de kamer kregen. Het hotel was behoorlijk gedateerd en er was ook geen airconditioning en dat bij een temperatuur van rond de 30 graden. We hadden voor het eten nog wel even tijd en hebben nog een stukje gewandeld en nog een mooie blauwwitte kerk gezien. Het eten was niet heel geweldig en hierna was het op de kamer nog zo warm dat we nog een stukje gewandeld hebben en nog een paar mooie dingen gezien.
vandaag Helsinki, Helsinki is toch wel een eindje varen vanaf Stockholm. Gisteren aan het eind van de middag vertrokken, heel .de nacht doorgevaren en nu pas aan het eind van de ochtend gearriveerd in Helsinki. Ook Helsinki is een prachtige stad, maar hier is een dag eigenlijk te kort om alles te zien. Dus weer een stad op het lijstje voor een citytrip. Maar ook hier hebben we weer kort een aantal prachtige dingen gezien. Vandaag hadden we een gids die toch wat vlotter praatte dan onze Italiaanse gids Marco van gisteren. Alleen de meeste mensen in de bus kozen voor Duits in ipv Engels. Ze was ook Duitse dus dat ging haar goed af. Na een rondrit door de stad konden we kiezen om nog verder met de gids en bus te gaan of zelfstandig wat rond te kijken. Wij kozen voor het laatste, want we hadden wel genoeg in de bus gezeten en zo waren we ook wat vrijer in de dingen die wij wilden zien. Het was ook wel warm, zo rond de 25 graden. Na wat rondgelopen te hebben zijn we weer naar de verzamelplaats van de bus gegaan en aan het eind van de middag moesten we helaas al weer terug naar de boot om onze reis te vervolgen richting Sint Petersburg.
Na het ontbijt in het hotel even ten zuiden van Stockholm zijn we met de bus verder gereden naar Stockholm. Hier hebben we de stad verkend. Natuurlijk niet alles want daar is een dag veel te kort voor. Het was nog een korte dag ook, want we moesten op tijd bij de boot zijn. Ik dacht dat zal wel meevallen, maar ze zijn ruim anderhalf uur bezig geweest met alle paspoorten en dat was nog alleen nog maar voor alle kaartjes voor aan boord, maar we hebben toch wel een aantal mooie dingen gezien. Onze gids was een Italiaan die al een aantal jaren in Stockholm woonde. Dat vond ik zelf eigenlijk niet zo geslaagd. Zijn engels was voor mij in ieder geval niet goed te verstaan met veel euhs en aahs en hij vertelde details die volgens mij niemand wat interesseerde. Dat er 8 miljoen bakstenen in een muur zaten, en dat er tegenwoordig veel dure auto’s in Stockholm rijden omdat het goed gaat met de zweedse economie etc. Maar deze stad is zeker nog wel een bezoekje waard in de toekomst. Nu op de boot van de Peterline gestapt om onze reis verder te vervolgen richting Helsinki.
Vanochtend moesten we weer vroeg opstaan want vandaag was weer een reisdag van meer dan 700 km naar Stockholm met een tussenstop in Gränna, maar gelukkig niet zo vroeg als gisteren. De chauffeur wilde om 8.00 uur vertrekken. Dus om ongeveer 6.15 uur opgestaan, ontbeten, de bus weer ingeladen en om precies 8 uur vertrokken. Langs het vliegveld van Kopenhagen, over de Øresundbrug,
deze verbinding tussen Denemarken met Zweden over de Sont bestaat uit een tunnel van ongeveer 4 km aan Deense kant en een brug aan de Zweedse kant Deze brug is ongeveer 8 km lang en 57 m hoog. Bij de Zweedse grens moest de bus aan de kant. Door de immigratie problemen zijn de controles wat strenger geworden. Bij ons stapte een blonde Zweedse douaniere naar binnen. Iedereen moest zijn paspoort laten zien. Ik riep, ik wil ook wel gefouilleerd worden hoor, maar Juan riep sst hou je mond, dus helaas het ging niet door. Na deze controle en een mooie rit door het Zweedse landschap in Gränna aangekomen waar we wat rondgelopen en gelunched hebben. We zijn natuurlijk ook nog even langs het oude huisje van Amalia Erikson gelopen, wat tegenwoordig een hotel is.
Ook hebben we wat van die beroemde snoepjes gekocht. Nog wat gegeten en gedronken en daarna verder gereden richting Stockholm waar we ongeveer 18.30 arriveerden bij ons hotel.
Vanochtend heel vroeg opgestaan want we moesten al om 04.00 uur opstappen in Goes. Ik heb meestal geen moeite om vroeg op te staan maar een uur of 2 is wel erg vroeg. Toen we om 3.45 aankwamen stond de bus al klaar. In totaal waren er 3 paren die in Goes opstapten met 3 verschillende bestemmingen. De reis naar het centrale vertrek punt in Nieuw-Dijk (Didam) ging via Breda, Tilburg, Den Bosch en Oss. Hier moesten we overstappen op de bus van onze reis en konden we kennis maken met de rest van ons reisgezelschap. Vanaf hier reden we naar Puttgarden (zo’n 540km) voor een korte overtocht naar Denemarken
om daarna verder te rijden tot ons eerste hotel bij Kopenhagen. Onderweg hoorde de chauffeur dat er een ongeluk bij Hamburg was gebeurt en dat het daar flink vast stond. Hij besloot daarom om binnendoor te rijden om toch een poging te doen om de boot te halen. Anders zou het het een boot later worden. Het pakte goed uit en we hebben de boot toch gehaald. De overtocht van Puttgarden naar Rödby in Denemarken duurde ongeveer 45 minuten. Op de boot nog een lekker bakje kofiie gedronken, dat van Juan was niet zo lekker want zij gooide zout in plaats van suiker in de koffie. Ze had haar bril niet op 🙂 . Vanaf hier was het nog ongeveer 2 uur rijden naar ons hotel bij Kopenhagen,
maar we zouden iets eerder in een restaurant dineren. Dit was de eerste keer dat ze deze reis op deze manier deden, dus ook de eerste keer dit restaurant. Het was dus even zoeken, want de buschauffeur wist hetook niet precies. Maar uiteindelijk toch gevonden, heerlijk gegeten en daarna naar het hotel. Dat ging allemaal vrij vlotjes, dus konden we toch vrij snel van onze wel verdiende rust genieten na een hele lange reisdag.
Dit paasweekend zou het ontzettend goed weer worden, dus besloten we de fietsen weer eens van stal te halen en een stukje te gaan fietsen. Na wat beraad besloten we om een keer wat verder op in het land te gaan fietsen. Met de fietsen op de fietsendrager richting Leerdam gereden vanwaar we zouden starten voor een rondje langs de Linge en langs de vele boomgaarden die rond deze tijd volop in de bloesem staan. Omdat we dit jaar nog net zo heel veel gefietst hadden had ik een rondje van ongeveer 60 km uitgestippeld met behulp van knooppunten. In het begin viel het een beetje tegen wat bloesem betreft, maar al snel kwamen we langs hele mooie stukjes en hadden we heel wat oponthoud voor wat fotomomenten. Onderweg kwamen ook nog een veld tegen vol met gele paardebloemen waar natuurlijk ook even gestopt moest worden. Omdat we vrij vaak gestopt waren voor foto’s en ook nog even gestopt waren bij een boomgaard met drinkgelegenheid om even wat te drinken en te eten was het toch wel wat aan de late kant geworden en we het wel genoeg vonden besloten we om het laatste stukje af te snijden. Maar nu kwamen we vanaf de andere kant Leerdam binnen, en ik dacht dat ik de weg naar de auto wel wist. We kwamen ook vlak in de buurt, maar toen wist ik het niet meer, ik was ook vergeten vast te leggen waar we de auto geparkeerd hadden maar herinnerde me nog een straatnaam. Deze straatnaam ingevoerd in de navigatie op mijn telefoon, en deze gevolgd. Volgens Juan gingen we de verkeerde kant op, maar dwars als ik was dacht ik toch dat we goed gingen en wilde ik niks vragen aan mensen. Maar we kwamen uiteindelijk toch helemaal verkeerd en hebben het uiteindelijk toch maar gevraagd aan iemand. We wisten dat de auto vlak bij het zwembad stonden en een mevrouw was zo vriendelijk om een stukje met ons mee te rijden en ons de weg te wijzen. We kwamen vlak bij de plek uit waar we met onze navigatie begonnen, wat maar op een 300 meter van de auto af was, maar ondertussen hadden we wel weer een km of 4 gefietst. dat stukje afsnijden was dus weer teniet gedaan. Maar uiteindelijk zijn we toch weer bij de auto gekomen. De fietsen weer opgeladen en naar huis gereden, waar we rond 20.00 uur aankwamen. Vlug nog wat makkelijk klaargemaakt om te eten (Juan), daarna gedoucht en nog wat nagenoten van een fijne fietsdag.
Helaas was het vandaag alweer onze laatste dag. ’s Ochtends brood gehaald ontbeten en daarna de auto weggebracht. Ik dacht dat doe ik wel even zonder navigatie, we waren tenslotte vaak genoeg die kant opgelopen en de weg die kon ik wel dromen. Alleen de weg die we normaal liepen was eenrichtingsverkeer en die mocht ik niet in. Geen probleem dan rijd ik wel even om, maar toen kwam in een straat waar ik weer maar een richting op mocht en kwam ik op den duur weer vlak bij ons appartement uit.
maar even gestopt en toch de navigatie maar aangezet. Ik weet niet hoe ik er gekomen ben, ik werd door allerlei straatjes geleid, maar ik kwam tenslotte wel op de goede plek uit. Alleen toen het volgende probleem. Nergens een vrije
parkeerplaats. Ik wou hem net op een plek zetten waar het eigenlijk niet mocht
toen er iemand aankwam die met weg moest. Snel op de vrijgekomen plek
geparkeerd, want er waren meer gegadigden en de sleutel ingeleverd. Terug naar het appartement gelopen, waar Juan bijna alles al had ingepakt. Om 11.20 uur zouden we opgepikt worden en de bus was keurig op tijd. We waren de eerste die opgepikt werden en deze keer moest de bus langs veel meer plaatsen rijden dan op de heenweg. De transfer duurde dan ook zo’n 2,5 uur. Maar op het vliegveld ging alles weer heel snel.
Ik ben nog nooit zo snel ingecheckt en door de douane gekomen als daar. Het vliegtuig was deze keer ook gewoon op tijd en lande zonder vertraging in Rotterdam. De koffers opgepikt bij de bagageband, de auto gehaald en naar huis gereden, Het plan was om eerst wat te gaan eten om eventuele files te vermijden, maar we hadden allebei nog geen honger en ik had op mijn telefoon gezien dat er geen files waren dus besloten we rechtstreeks
naar huis te gaan. We waren net iets over achten thuis waar we nog een bakje soep gegeten hebben, nog wat gezeten en om een uur of 10 naar bed gegaan want we waren best wel moe. Op naar de volgende vakantie, maar ik vrees dat dat nog wel even gaat duren want veel dagen heb ik niet meer.
Eerst brood gehaald en rustig ontbeten, het was toch niet zo ver, daarna op pad. Op een gegeven moment moesten we volgens de navigatie rechts afslaan maar die weg was afgesloten door een hek. 100 meter verder was weer een afslag maar die liep na 30 meter dood. We stonden hier wel een paar auto’s geparkeerd. Nog even goed gekeken en we moesten toch echt de weg met het hek hebben. Als voetganger kon je erdoor en we moesten dus
vanaf daar lopen. Toen we naar die weg toe liepen zagen we aan de andere kant van de weg een parkeerplaats. Die hadden we in eerste instantie dus helemaal niet gezien. Maar onze auto stond goed op de doodlopende weg dus zijn we verder
gelopen. Een weg met veel losliggende stenen.
Na zo’n anderhalve km moesten we door een soort poortje en de weg veranderde in een rotsachtig voetpad waar je echt goed moest kijken waar je je voeten zette. Uiteindelijk kwamen we op het strand uit. Een baai met een klein strandje, niet druk maar er lag van alles door elkaar met en zonder badkleding. Er stond vandaag best wel wat wind en de zee was in deze baai best
wel woest met hoge golven die op de rotsen hoog opspattend.
Hier even gezeten en wat foto’s gemaakt voordat we verder gingen naar ons uiteindelijke doel, de natuurlijke stenen brug. Het was zoeken naar het pad en het was af en toe meer bergbeklimmen dan lopen maar uiteindelijk kwamen we op
ons eindpunt.
Onze inspanningen werden hier beloond. Het was hier werkelijk schitterend en we hebben hier dus best wel een tijdje rondge-hangen en veel foto’s gemaakt. We zijn vervolgens via een iets ander pad teruggegaan. Dit was iets minder steil, maar we moesten toch nog veel klimmen en klauteren.
We zijn daarna nog doorgereden naar Porto Cristo waar we nog wat rondgelopen en een lekker ijsje gegeten hebben voordat we weer richting appartement teruggingen.
’s Avonds hebben we in Cala d’or een lekkere lamsschouder gegeten.
Vandaag een rustig dagje ingepland. We zijn op het gemakje richting Cala d’or gelopen en hebben daar een bootreisje langs de kust geboekt. We waren te laat voor de bootreis met tussenstop van 2 uur in Portocolom, dus namen we die zonder tussenstop, dus alleen maar een rondvaart. Het weer was iets minder dan de laatste dagen maar zeker niet slecht. Er vielen 2 spetters regen en daar bleef het bij. De rondvaart duurde in totaal zo’n 2 uur.
Toen we terugkwamen scheen het zonnetje weer volop en besloten we nog even naar het strand te gaan. Daar wat gezwommen en in het water gespeeld toen het weer een beetje ging regenen, maar ook dit stelde niet veel voor. De handdoeken even droog weggelegd en weer terug het water in. Daarna terug naar het appartement, gedoucht en na een tijdje weer richting Cala d’or om te gaan eten. Deze keer werd het vis, zeebaars. In het restaurant was de bediening weer Nederlands. Dat was al het derde restaurant waar ze Nederlands spraken. Heel toevallig hadden we 3 restaurants uitgekozen die van dezelfde
Nederlandse eigenaar waren en dus ook veel Nederlands personeel inhuurde. Een van de meisjes van het personeel gaf ons de tip om naar Cala Varques te gaan. Dit is een afgelegen strandje waar je niet ver vandaan ook een natuurlijke stenen brug hebt. Het was alleen wel een km of 3 lopen over een slecht pad. Wij
vinden een stukje lopen meestal niet erg en we besloten dit morgen te gaan doen.
Vandaag zouden we naar Banyalbufar en naar Valldemossa gaan. Omdat ik op internet gezien had dat het in Valldemossa in de ochtend vrij fris zou zijn en de temperatuur pas in de middag net boven de 20 graden zou uitkomen besloten we eerst naar Banyalbufar te gaan waar het al boven de 20 graden was en in de middag nog veel warmer zou worden.
Dit is een van de mooiste en rustigste plaatsjes van Mallorca. Er zijn veel mooie wandelpaden en smalle rotspaadjes met een
schitterend uitzicht op zee. Het dorp is hoog in de bergen gebouwd, maar heeft ook een strand dat via steile hellingen te bereiken is. Het dorp staat bekend om romantische restaurantjes en lokale wijn.
Hier hebben we een wandeling gemaakt langs een steil pad bergopwaarts. Met inderdaad mooie uitzichten. Het was toch aan best wel warm dus hebben we de wandeling niet al te groot gemaakt. Nog even door het dorp gewandeld en daarna richting Valldemossa.
Valldemossa
Valdemossa is een klein pittoresk bergdorpje in het westen van Mallorca. Het dorp ligt in een mooie groene vallei en midden in het dorp heb je het Kartuizerklooster. Dit klooster staat er al sinds de 14de eeuw en je kunt het al van grote afstand zien. Valldemosa was ook de woonplaats van Frédéric Chopin. Toeristen komen vooral voor het landschap en het klooster, voor
Mallorcanen zelf is Valldemossa de plaats van de heilige Catalina waarvan het huis nu een kapel is met o.a. een beeld van deze
heilige.
Toen we daar aankwamen viel het niet mee om een parkeer gelegenheid te vinden. Misschien hadden we toch beter eerst hier naartoe kunnen gaan, maar de temperatuur was in ieder geval goed. Dit is inderdaad een schitterend dorp maar hierdoor dus ook erg toeristisch. Na hier wat rondgelopen en wat gedronken te
hebben en natuurlijk als echte toeristen een heleboel foto’s gemaakt te hebben, zijn we weer richting Cala d’or gereden.
Omdat het nog niet echt laat was besloten we onderweg dat we nog even naar Cala Figuera zouden gaan. Dit had ik als tip meegekregen van een oude klasgenoot. Ook dat je vanuit daar mooie boottochten kon maken. Als het dan inderdaad mooi was
konden we dat de volgende dag doen. Dit plaatsje ligt maar ongeveer een halfuur van Cala d’or.
Cala Figuera
Het dorpje Cala Figuera is een traditioneel vissersdorpjein het Zuid-oosten van Mallorca. en ligt ongeveer 60 kilometer ten zuid-oosten van Palma de Mallorca.
De lokale bevolking noemt het dorpje ook wel Little Venice (klein Venetië) vanwege de schattige huisjes direct aan het water.
Er zijn maar weinig plekken op Mallorca waar je de atmosfeer van een werkende vissershaven kunt vinden. De schattige huisjes in Cala Figuera zijn wit gekalkt en staan praktisch aan de rand van het water waar je op een mooie dag de vissers druk bezig ziet om de vissersnetten opnieuw te knopen.
Wie in dit dorp vroeg in de ochtend langs komtheeft kans om het binnenlopen van op de vissersvloot mee te maken. waarschijnlijk is dit het drukste moment van de dag.
Een pad om de kleine haven van Cala Figuera loopt tot het begin van de baai van Cala Figuera en geeft je een prachtig uitzicht over
het dorpje en de baai. In Cala Figuera is de vis natuurlijk super vers, je treft in het dorpje dan ook enkele zeer goede visrestaurants aan.
Het idee om vanuit daar de volgende dag en boottochtje
te doen ging niet meer door, want het was al einde seizoen en ze zouden pas weer gaan varen in mei 2019. Maar het is inderdaad een schitterend vissersdorpje.
Het was ondertussen bijna 19.00 uur toen we ons rondje daar gedaan hadden dus besloten we om daar maar één van die goede
visrestaurants te proberen. We hebben met uitzicht op de haven heerlijk gegeten. Daarna weer richting ons appartement gereden waar we rond 21.00 uur aankwamen. Dit was dus weer een mooie dag waarop we weer veel gezien hebben.
Vandaag naar het meest noordoostelijke puntje van Mallorca. Cap de Formentor. Dit is best een aardig ritje, zo’n 90 km, maar het laatste stuk veel kleine, smalle en steile weggetjes waardoor de rit toch ruim anderhalf uur duurde. We zijn helemaal tot de vuurtoren gereden waar maar een paar parkeerplaatsen waren. Omdat we niet de enige waren stonden we dus ook een tijdje in de file te wachten totdat weer weer mensen weggingen en we eindelijk een plaatsje hadden. Het is een mooi plekje, en speciaal omdat het het meest noordoostelijke plekje op Mallorca is, maar zeker niet echt spectaculair. We hadden op de weg ernaartoe veel mooiere plekjes gezien. Op de terugweg zijn we dus nog op een aantal van die plekjes gestopt.
Cap de Formentor is een schiereland in het noordoosten van het eiland en op het meest noordelijke puntje van dit schiereiland vind je een vuurtoren en heb je een prachtig uitzicht. Ook de weg er naar toe staat bekend om zijn mooie uitzichten, steile hellingen en kronkelende weggetjes. De punt van Cap de Formentor ligt 384 meter boven de zeespiegel.
Op de terugweg naar Cala d’or zijn we nog langs Alcúdia
en natuurpark d’Albufeira geweest.
Alcúdia
Alcúdia is een badplaats met een van de mooiste stranden van Mallorca. Het staat bekend als een plaats met een van de witste en breedste stranden van Mallorca met een kustlijn van zo’n 10 km. Het plaatsje zelf heeft een mooi historische centrum en hier kan je gezellig winkelen of de bezienswaardigheden bekijken zoals de prachtige stadspoort uit de Romeinse tijd en de mooie kerk San Jaime uit de 13de eeuw. Het strand hebben we overgeslagen. Het was heel warm dus waarschijnlijk heel druk op het strand. Plaatje komt dus van internet. Maar wel mooi
daar.
Natuurpark s’Albufera
Dit grote natuurpark ligt vlak bij Alcudia en Can Picafort. Het is een moerasachtig park waar meer dan 200 volgelsoorten leven en meer dan 500 plantensoorten groeien. Als je van rust en natuur houd moet je dit park zeker niet overslaan.
Hier hebben we wat rondgelopen maar zeker niet op de
mooiste plekjes. Omdat we het een beetje beu waren en het erg warm vonden hebben
we die mooiste plekjes ook niet meer opgezocht.
We zijn teruggereden naar Cala d’or. Ondertussen was het 17.00 uur. Hebben daar onze zwemspullen gepakt en zijn nog even naar het strandje vlak bij ons appartement gegaan. Dit strandje Cala Serena is een mooie kleine baai en het was er in ieder geval rond deze tijd niet echt meer druk. Daarna in het appartement
gedoucht en in Cala d’or wezen eten. Deze keer niet echt Spaans maar bij de Mexicaan. Maar dat smaakte ook goed. Daarna nog een stuk gewandeld door het centrum van Cala d’or, want het was nog steeds 24 graden om 21.00 uur, voordat we teruggingen naar ons appartement.
Vandaag gingen we naar Palma de Mallorca. De bedoeling was dat we om een uur of negen zouden vertrekken maar dat lukte niet helemaal. We hadden wat last van opstart perikelen. We hebben tenslotte vakantie. Het was dus tegen 10.00 uur toen we wegreden. Ik had gelezen dat het in Palma de Mallorca moeilijk parkeren is en daarom zouden we de auto in Marratxi bij een
groot outlet centrum parkeren en vandaar de trein pakken. De trein wordt in Spanje behoorlijk gesubsidieerd en is dus goedkoop. Met de trein was het nog ongeveer een kwartiertje naar Palma de Mallorca.
Palma de Mallorca of “la ciutat”- de stad, zoals de hoofdstad in Mallorca zelf noemen is zeker de moeite waard om een keer te
bezichtigen.Er is genoeg te zien.
De kathedraal, kerken, kunstcollecties, musea het oude centrum, mooie paleizen, de haven en de stadsburcht.
De stad heeft zo’n 400.000 inwoners en staat vooral bekend om zijn kathedraal, de leuke pleinen en de jachthaven.
Met de trein kwamen we uit op Place d’ Espagna. Van daar uit zijn we via het winkel centrum richting de Kathedraal La Seu gelopen.
Al lopend kwamen we nog op het Plaza Mayor.
Plaza major
Plaza Major is gebouwd naar hert gelijknamige plein in Madrid. Op het plein komen zes straten uit en is het middelpunt van het
historische centrum. Je hebt er veel horeca gelegenheden met gezellige terrassen. Het hele jaar door kun je hier ook verschillende straatartiesten vinden.
Kathedraal La Seu
De kathedraal stamt uit de 13de eeuw, en de bouw ervan heeft zo’n 300 jaar geduurd. De kathedraal heeft een driebeukige constructie en wordt ondersteund door 14 zuilen. Het heeft mooie gebrandschilderde ramen waarvan het grootste een doorsnede van 12 meter heeft met meer dan 1000 verschillende stukjes glas die samen geometrische figuren en bloemmotieven
vormen. In het begin van de vorige eeuw is de kathedraal van binnen gerestaureerd door Antoni Gaudi. Er zijn door hem nieuwe lampen ontworpen en de glas in lood ramen zijn opnieuw gekleurd.Hier tegenover staat het Almudaina paleis.
Almudaina paleis
Dit paleis stamt uit 1281 en is een van de mooiste gebouwen van Mallorca. De volledige naam is Palacio de la Almudaina. Het paleis is wel verschillende keren gerenoveerd. Binnen vind je o.a. een grote verzameling wandtapijten uit de 16e en 17e eeuw. Het paleis staat schuin tegenover de Kathedraal van Palma de Mallorca en de koninklijke familie van Spanje verblijft hier nog steeds als ze op Mallorca zijn. Hier ook vlakbij heb je het Palau
March.
Palau March
Dit is een van de mooiste of zoals ze zelf zeggen het mooiste museum van Palma de Mallorca. Je hebt er een prachtig uitzicht en op het binnenplein staan meerdere mooie beelden waaronder
een torso van Auguste Rodin. Er bevinden zich verschillende kunstcollecties en op de bovenverdieping zijn een aantal kamers ingericht waarin je een goed beeld krijgt hoe het hier in het begin van de 20-ste eeuw eruit zag. Hierna zijn we nog naar de Arabische baden gelopen.
Arabische baden
In het oude centrum bevinden zich de Arabische baden. Dit zijn de best bewaarde overblijfselen van de Arabische stad Mayurga. Waarschijnlijk waren ze onderdeel van een Arabisch kasteel, maar hiervan is net zo als van de stad Mayurga zelf niks overgebleven.
Voor de rest hebben we nog wat rond gelopen en hier een
daar wat foto’s genomen. Eigenlijk wilden we nog naar kasteel Bellver wat zo’n 3 km buiten Palma ligt maar we waren het eigenlijk wel een beetje beu. Dus nog wat gedronken op een terrasje een nog wat lokale lekkernijen gekocht en opgegeten en
toen maar weer richting treinstation gelopen om weer richting auto en daarna richting appartement te gaan. Onderweg stonden we nog in de file, er was verderop een ongeluk gebeurt, maar voor de rest verliep de terugreis goed. Bij het appartement nog even het zwembad in gedoken. Veel honger hadden we niet
meer, dus zijn we niet meer uit gaan eten maar hebben we alleen in het appartement nog een kleinigheid gegeten.
De eerste nacht in een vreemd bed is altijd even wennen, maar toch redelijk geslapen. De volgende ochtend rond 8.00 uur
opgestaan. Ontbeten en daarna op het gemakje richting Cala d’or gelopen waar we eerst wat winkeltjes bekeken hebben en toen de auto opgehaald bij het verhuur bedrijf. Een Renault Clio. Het was een vrij nieuwe met climate control en met navigatie. Na even puzzelen kon ik die op Nederlands zetten zodat ik ook niet meer moeilijk hoefde te doen met mijn telefoon. De telefoon hadden we dan altijd nog als back-up omdat hier al wat adressen in voorgeprogrammeerd waren. Daarna nog even teruggereden naar het appartement om wat spullen op te halen om daarna
op pad te gaan.
De grotten van DRACH
Dit zijn een van de meest bezochte bezienswaardigheden van Mallorca. Een groot ondergronds meer van 170 x 30 meter met unieke kalksteenformaties. Op het ondergrondse meer wordt aan het einde van de tour een klassiek concert gegeven met een indrukwekkendmooi lichtspel. De grotten zijn zo’n 5,3 tot 11 miljoen jaar geleden ontstaan uit kalkgesteente wat is ontstaan uit een opstapeling van koralen, schelpen en zee organismen. Je kan er ook in de buurt nog vele fossiele resten vinden.
Toen we er 11.45 uur aankwamen was de tour van 12.00 al vol. Het was dus best wel druk. Gelukkig was er om 13.00 uur nog een tour en niet zoals op internet vermeld stond pas om 14.00 uur. Dus toch maar kaartjes gekocht en in de tussentijd die we hadden even wat gegeten en gedronken. Daarna langzaam richting de ingang van de grotten gelopen en ondertussen nog wat foto’s
gemaakt van de omgeving. Daarna mochten we de grotten in. Deze waren inderdaad erg mooi met heel veel indrukwekkende formaties van stalagmieten en stalactieten. Het concert aan het eind was mooi maar was voor mij niet persé nodig geweest. Daarna mochten we nog een klein stukje in een boot door de grotten varen en nog een klein stukje naar de uitgang
lopen.
Vervolgens zijn we richting Capdepera
gereden.
Capdepera
is een authentiek historische plaatsje. Er werd in de 14de eeuw om een gedeelte van het dorp een muur gebouwd om de burgers te beschermen. De muur staat er nog steeds en is te bewonderen. Het dorp begint onderaan de heuvel met historische huisjes en boven op de heuvel bevindt zich het kasteel. Van het originele
kasteel is niet veel meer over maar de historische kerk San Juan en het huis van de gouverneur staan er nog steeds.
Hier ook wat rondgelopen en foto’s gemaakt waarna we weer richting ons appartement reden. Thuis even wat opgefrist en gerust om daarna weer richting het centrum te lopen om te dineren. Om een beetje in de Spaanse sferen te blijven kozen we dit keer voor een tapas restaurant. We lieten ons verrassen door een variatie menu te kiezen met 10 verschillende soorten tapas wat ons weer heerlijk gesmaakt heeft. Rond 21.15 uur liepen we weer vol en voldaan richting ons appartement.
We gingen maar 10 minuten later dan gepland weg van huis dus dat viel wel mee. Het was niet echt druk op de weg dus waren we goed op tijd bij de luchthaven. We moesten parkeren bij hotel Wings gelijk naast de terminal. Het was even zoeken naar de
receptie van het parkeerbedrijf want ik dacht dat hij gezegd had op de eerste verdieping maar het was dus op de begane grond buiten. Daarna naar de terminal gelopen. Dat was maar een kleine 100 m. In Rotterdam gaat het allemaal wat sneller dan op Schiphol dus waren we in no-time door de douane en hadden we nog ruim anderhalf uur voor dat we zouden vertrekken. Op het gemak een bakje koffie gedronken en een broodje gegeten en toen het boarding time was naar de gate gelopen. Maar daarbleef het verdacht stil, en ja hoor, onze vlucht had vertraging en we moesten op nader informatie wachten. Na bijna een uur wordt er weer omgeroepen dat de vlucht pas 14.30 vertrekt i.p.v. 12.40. dus bijna 2 uur
vertraging. Dat begint al goed. Later toen we eindelijk in het vliegtuig zaten
kregen we te horen dat het vliegtuig waarmee we eigenlijk zouden vliegen een technisch mankement had en dat we nu in
een ander vliegtuig zaten. Vandaar dat het zo lang duurde. Maar goed uiteindelijk toch vertrokken richting Palma de Mallorca. Voor de rest geen problemen. Het was goed weer met weinig bewolking. Toen we in Palma de Mallorca aankwamen was het daar nog 26 graden. De koffer opgehaald en in de aankomsthal
stond een Spaanse jongeman van Sunweb die een klein beetje Nederlands sprak ons op te wachten om ons te vertellen hoe en wat over onze transfer naar Cala d’or. Bij de bus moesten we ook nog ongeveer 20 minuten wachten voordat die vertrok. We
kwamen ongeveer 19.15 uur bij ons appartement aan. Vlug nog even wat boodschappen gedaan en toen gaan eten in een restaurantje dicht bij. We zijn gelijk maar op de Spaanse tour gegaan en hebben paella met sangria genomen wat
uitstekend smaakte. Daarna nog een kleine wandeling gemaakt voordat we
teruggingen naar ons appartement. Daar nog wat opgeruimd (Juan). Daarna douchen en naar bed. Morgen weer een dag.